Job 4
1 Elifaz van Teman nam het woord, en sprak:
Então Elifaz, o Temanita, respondeu,
2 Zullen wij het woord tot u richten, tot u, zo verslagen? Maar wie zou zijn woorden kunnen bedwingen?
“Se alguém se aventurar a falar com você, você ficará de luto? Mas quem pode se impedir de falar?
3 Zie, zelf hebt ge velen terecht gewezen, En slappe handen gesterkt;
Veja, você já instruiu muitos, você fortaleceu as mãos fracas.
4 Uw woorden hebben struikelenden opgericht, Knikkende knieën hebt ge spierkracht verleend:
Suas palavras apoiaram aquele que estava caindo, você tornou os joelhos frágeis e firmes.
5 Maar nu het ú overkomt, nu zijt ge verslagen, Nu het ú treft, verbijsterd!
Mas agora chegou até você, e você desmaia. Isso o toca, e você está perturbado.
6 Was dan uw vroomheid niet uw hoop, Uw onberispelijke wandel niet uw vertrouwen?
Sua piedade não é sua confiança? A integridade de seus caminhos não é sua esperança?
7 Denk eens na: wie kwam ooit onschuldig om, Of waar ter wereld werden rechtvaardigen verdelgd?
“Lembre-se, agora, quem pereceu, sendo inocente? Ou onde foram os cortes verticais?
8 Ik heb altijd gezien: Die onheil ploegen En rampspoed zaaien, die oogsten ze ook!
According ao que tenho visto, aqueles que lavram a iniqüidade e semear problemas, colher o mesmo.
9 Door Gods adem gaan ze te gronde, Door zijn ziedende gramschap komen ze om:
Pelo sopro de Deus eles perecem. Pela explosão de sua raiva eles são consumidos.
10 Het gebrul van den leeuw en het gehuil van den luipaard verstomt. De tanden der leeuwenwelpen worden stuk gebroken;
O rugido do leão, e a voz do leão feroz, os dentes dos leões jovens, estão quebrados.
11 De leeuwin komt om bij gebrek aan prooi, De jongen van de leeuwinnen worden uiteen gejaagd!
O velho leão perece por falta de presa. As crias da leoa estão dispersas no exterior.
12 Eens drong een woord in het diepste geheim tot mij door En mijn oor ving er het gefluister van op.
“Agora uma coisa foi trazida secretamente para mim. Meu ouvido recebeu um sussurro disso.
13 Het was in een nachtgezicht, uit dromen geboren, Wanneer een diepe slaap de mensen bevangt:
Em pensamentos das visões da noite, quando o sono profundo cai sobre os homens,
14 Schrik en siddering grepen mij aan, En al mijn beenderen rilden van angst;
o medo veio sobre mim, e tremendo, o que fez todos os meus ossos tremerem.
15 Een ademtocht streek langs mijn gelaat, En deed mijn haren ten berge rijzen.
Então um espírito passou diante do meu rosto. Os cabelos da minha carne se levantaram.
16 Daar stond er één voor mij, Wiens gelaat ik niet kon herkennen; Een gestalte zweefde voor mijn oog, En ik hoorde het fluisteren van een stem:
Ficou parado, mas eu não conseguia discernir sua aparência. Um formulário estava diante dos meus olhos. Silêncio, então eu ouvi uma voz, dizendo,
17 Is een mens ooit rechtvaardig voor God, Een mensenkind rein voor zijn Schepper?
'O homem mortal deve ser mais justo que Deus? Será que um homem deve ser mais puro que seu Criador?
18 Zie, zelfs op zijn dienaars kan Hij niet bouwen, Zelfs in zijn engelen ontdekt Hij gebreken.
Eis que ele não deposita confiança em seus servos. Ele acusa seus anjos de erro.
19 Hoeveel te meer in hen, die lemen hutten bewonen, Wier fundament in het stof is gelegd, En die als motten worden doodgetrapt,
Quanto mais aqueles que moram em casas de barro, cuja base está no pó, que são esmagados diante da traça!
20 Van ‘s morgens tot ‘s avonds te pletter gedrukt; Die zonder dat men er acht op slaat, Voor eeuwig vergaan;
Between de manhã e à noite eles são destruídos. Eles perecem para sempre sem nada a ver com isso.
21 Die, als hun tentpin wordt uitgerukt, Gaan sterven, eer zij het weten!
O cordão da barraca deles não está arrancado dentro deles? Eles morrem, e isso sem sabedoria”.
