Job 39
1 Kent gij de tijd, waarop de gemzen springen, Neemt gij het jongen der hinden waar;
Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
2 Telt gij de maanden van haar dracht, Bepaalt gij de dag, dat zij werpen?
Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
3 Ze krommen zich, drijven haar jongen uit, En haar weeën zijn heen;
Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
4 Haar jongen worden sterk, groeien op in de steppe, Lopen weg, en keren niet tot haar terug!
Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
5 Wie heeft den woudezel in vrijheid gelaten, Wie dien wilde de boeien geslaakt,
Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
6 Hem, wien Ik de woestijn tot woning gaf, De zilte steppe tot verblijf;
[Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
7 Die spot met het lawaai van de stad, Die zich niet stoort aan het razen der drijvers;
On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
8 Die de bergen als zijn weide doorsnuffelt, En naar al wat groen is, neust.
Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
9 Wil de woudos ù dienen, Aan ùw krib overnachten;
Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
10 Slaat gij een touw om zijn nek, Egt hij de voren achter ú?
Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
11 Vertrouwt ge op hem om zijn geweldige kracht, Laat ge aan hem uw arbeid over;
Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
12 Rekent ge op hem, om uw oogst te gaan halen, En uw graan op uw dorsvloer te brengen?
Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
13 Vrolijk klapwiekt de struis, De moeder van kostbare veren en pennen,
Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
14 Maar die haar eieren stopt in de grond, En ze uitbroeien laat op het zand.
Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
15 Ze vergeet, dat een voet ze vertrappen kan, Dat de wilde beesten ze kunnen verpletteren;
I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
16 Ze is hard voor haar jongen, alsof het de hare niet zijn, Het deert haar niet, al is haar moeite vergeefs:
Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
17 Want God heeft haar de wijsheid onthouden, Geen verstand haar geschonken.
Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
18 Toch rent ze weg, zodra de boogschutters komen, En spot met het paard en zijn ruiter!
Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
19 Geeft gij het paard zijn heldenmoed, Hebt gij zijn nek met kracht bekleed;
Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
20 Laat gij als een sprinkhaan het springen, Laat gij het hinniken, geweldig en fier?
Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
21 Het draaft door het dal, het juicht in zijn kracht, En stormt op de wapenen aan;
Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
22 Het spot met angst, wordt nimmer vervaard, En deinst niet terug voor het zwaard.
Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
23 Boven op zijn rug rammelt de koker met pijlen, Bliksemt de lans en de speer;
Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
24 Ongeduldig, onstuimig verslindt het de bodem, Niet meer te temmen, als de bazuinen weerschallen.
Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
25 Bij iedere trompetstoot roept het: Hoera! Van verre reeds snuift het de strijd, De donderende stem van de leiders, Het schreeuwen der krijgers!
Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
26 Stijgt de sperwer op door uw beleid, En slaat hij zijn vleugels uit naar het zuiden?
Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
27 Neemt op uw bevel de gier zijn vlucht, En bouwt hij zijn nest in de hoogte?
Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
28 Hij woont en nestelt op rotsen, Op steile en ontoegankelijke klippen;
Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
29 Van daar beloert hij zijn prooi, Uit de verte spieden zijn ogen.
Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
30 Zijn jongen slurpen bloed, Waar lijken liggen, hij is er terstond!
Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.
