Job 39
1 Kent gij de tijd, waarop de gemzen springen, Neemt gij het jongen der hinden waar;
Izali wiesz czas rodzenia kóz skalnych, a kiedy rodzą łanie, postrzegłżeś?
2 Telt gij de maanden van haar dracht, Bepaalt gij de dag, dat zij werpen?
Możeszże zliczyć miesiące, jako długo płód noszą? a czas rodzenia ich wieszże?
3 Ze krommen zich, drijven haar jongen uit, En haar weeën zijn heen;
Jako się kurczą, płód swój wyciskają, a rozstępując się z boleścią go pozbywają;
4 Haar jongen worden sterk, groeien op in de steppe, Lopen weg, en keren niet tot haar terug!
Jako moc biorą dzieci ich, i odchowywują się po zbożach, a odszedłszy nie wracają się do nich.
5 Wie heeft den woudezel in vrijheid gelaten, Wie dien wilde de boeien geslaakt,
Któż wypuścił osła dzikiego na wolność? a pęta osła dzikiego któż rozwiązał?
6 Hem, wien Ik de woestijn tot woning gaf, De zilte steppe tot verblijf;
Któremu dał pustynię miasto domu jego, a miasto mieszkania jego miejsca słone.
7 Die spot met het lawaai van de stad, Die zich niet stoort aan het razen der drijvers;
On się naśmiewa ze zgrai miejskiej, a na głos tego, co go goni, nic niedba.
8 Die de bergen als zijn weide doorsnuffelt, En naar al wat groen is, neust.
Patrzy po górach pastwy, a wszelkiej zielonej trawy szuka.
9 Wil de woudos ù dienen, Aan ùw krib overnachten;
Izalić będzie chciał jednorożec służyć, albo będzie nocował u jaśli twoich?
10 Slaat gij een touw om zijn nek, Egt hij de voren achter ú?
Izali możesz zaprządz w powróz swój jednorożca do orania? izali powleka będzie brózdy za tobą?
11 Vertrouwt ge op hem om zijn geweldige kracht, Laat ge aan hem uw arbeid over;
Izali się spuścisz nań, przeto, że wielka moc jego? albo poruczyszli mu robotę twoję?
12 Rekent ge op hem, om uw oogst te gaan halen, En uw graan op uw dorsvloer te brengen?
Powierzyszże mu się, żeby zwiózł nasienie twoje, a do gumna twojego zgromadził?
13 Vrolijk klapwiekt de struis, De moeder van kostbare veren en pennen,
Izaliś dał pawiowi piękne skrzydła, a pierze bocianowi i strusiowi?
14 Maar die haar eieren stopt in de grond, En ze uitbroeien laat op het zand.
Który niesie na ziemi jajka swoje, a w prochu ogrzewa je.
15 Ze vergeet, dat een voet ze vertrappen kan, Dat de wilde beesten ze kunnen verpletteren;
A nie pomni na to, że je noga zetrzeć, a zwierzę polne zdeptać może.
16 Ze is hard voor haar jongen, alsof het de hare niet zijn, Het deert haar niet, al is haar moeite vergeefs:
Zatwardza się przeciwko dzieciom swoim, jakoby nie były jego, a żeby nie była próżna praca jego, nie obawia się.
17 Want God heeft haar de wijsheid onthouden, Geen verstand haar geschonken.
Bo mu nie dał Bóg mądrości, i nie udzielił mu wyrozumienia.
18 Toch rent ze weg, zodra de boogschutters komen, En spot met het paard en zijn ruiter!
Według czasu podnosi się ku górze, a naśmiewa się z konia i z jeźdźca jego.
19 Geeft gij het paard zijn heldenmoed, Hebt gij zijn nek met kracht bekleed;
Izali możesz dać koniowi moc? izali rzaniem ozdobisz szyję jego?
20 Laat gij als een sprinkhaan het springen, Laat gij het hinniken, geweldig en fier?
Izali go ustraszysz jako szarańczę? i owszem chrapanie nozdrzy jego jest straszne.
21 Het draaft door het dal, het juicht in zijn kracht, En stormt op de wapenen aan;
Kopie dół, a weseli się w mocy swej, i bieży przeciwko zbrojnym.
22 Het spot met angst, wordt nimmer vervaard, En deinst niet terug voor het zwaard.
Śmieje się z postrachu, a ani się lęka, ani nazad ustępuje przed ostrzem miecza.
23 Boven op zijn rug rammelt de koker met pijlen, Bliksemt de lans en de speer;
Choć na nim chrzęści sajdak, i błyszczy się oszczep, i drzewce.
24 Ongeduldig, onstuimig verslindt het de bodem, Niet meer te temmen, als de bazuinen weerschallen.
Z grzmotem i z gniewem kopie ziemię, a nie stoi spokojnie na głos trąby.
25 Bij iedere trompetstoot roept het: Hoera! Van verre reeds snuift het de strijd, De donderende stem van de leiders, Het schreeuwen der krijgers!
Między trąbami poryza, a z daleka czuje bitwę, krzyk książąt, i wołanie.
26 Stijgt de sperwer op door uw beleid, En slaat hij zijn vleugels uit naar het zuiden?
Izali według twego rozumu lata jastrząb, i rozciąga skrzydła swe ku południowi?
27 Neemt op uw bevel de gier zijn vlucht, En bouwt hij zijn nest in de hoogte?
Izali na twoje rozkazanie wzbija się orzeł w górę, i składa na wysokich miejscach gniazdo swoje?
28 Hij woont en nestelt op rotsen, Op steile en ontoegankelijke klippen;
Na opoce mieszka, i bawi się na ostrej skale, jako na zamku.
29 Van daar beloert hij zijn prooi, Uit de verte spieden zijn ogen.
Stamtąd upatruje sobie pokarm, a daleko oczy jego widzą.
30 Zijn jongen slurpen bloed, Waar lijken liggen, hij is er terstond!
Dzieci też jego piją krew, a gdzie są pobici, tam on jest.
