Job 39
1 Kent gij de tijd, waarop de gemzen springen, Neemt gij het jongen der hinden waar;
“Èske ou konnen lè kabrit mòn yo fè pitit? Èske ou konn wè lè sèf yo metba?
2 Telt gij de maanden van haar dracht, Bepaalt gij de dag, dat zij werpen?
Èske ou kab kontwole mwa ke yo rete plenn yo, oswa èske ou konnen lè yo fè pitit?
3 Ze krommen zich, drijven haar jongen uit, En haar weeën zijn heen;
Yo bese a jenou, yo pouse fè pitit yo parèt, yo fòse fè doulè yo fini nèt.
4 Haar jongen worden sterk, groeien op in de steppe, Lopen weg, en keren niet tot haar terug!
Pitit yo vin fò, yo grandi nan chan lib; yo ale e yo pa retounen kote yo.
5 Wie heeft den woudezel in vrijheid gelaten, Wie dien wilde de boeien geslaakt,
“Se kilès ki te fè bourik mawon yo vin lib? Epi kilès ki te lache kòd ki te mare sou bourik kous la,
6 Hem, wien Ik de woestijn tot woning gaf, De zilte steppe tot verblijf;
ke Mwen te bay savann nan kon abitasyon li, ak tè sale a kon kote pou l rete a?
7 Die spot met het lawaai van de stad, Die zich niet stoort aan het razen der drijvers;
Li pa bay valè a zen lavil la; kri a chofè yo, li pa okipe yo.
8 Die de bergen als zijn weide doorsnuffelt, En naar al wat groen is, neust.
Li chache nan tout mòn yo pou manje l e chache jwenn tout sa ki vèt.
9 Wil de woudos ù dienen, Aan ùw krib overnachten;
“Èske bèf mawon va dakò pou sèvi ou, oswa èske l ap pase nwit lan devan manjwa ou?
10 Slaat gij een touw om zijn nek, Egt hij de voren achter ú?
Èske ou kab mare bèf mawon a ak kòd pou l rete nan ranp li, oswa èske l ap boulvèse jaden an dèyè w?
11 Vertrouwt ge op hem om zijn geweldige kracht, Laat ge aan hem uw arbeid over;
Èske ou va fè l konfyans akoz gran fòs li, e kite l responsab travay ou?
12 Rekent ge op hem, om uw oogst te gaan halen, En uw graan op uw dorsvloer te brengen?
Èske ou va mete lafwa ou nan li pou li pote semans lakay, o ranmase seryel sou glasi vannen an?
13 Vrolijk klapwiekt de struis, De moeder van kostbare veren en pennen,
“Zèl a otrich yo bat anlè ak gran jwa, men èske se plimaj lanmou?
14 Maar die haar eieren stopt in de grond, En ze uitbroeien laat op het zand.
Veye byen, li abandone pwòp ze li yo sou latè a pou yo ka chofe yo nan pousyè,
15 Ze vergeet, dat een voet ze vertrappen kan, Dat de wilde beesten ze kunnen verpletteren;
Li bliye yon grenn pye ka kraze yo, oswa yon bèt sovaj kab foule yo.
16 Ze is hard voor haar jongen, alsof het de hare niet zijn, Het deert haar niet, al is haar moeite vergeefs:
Li maltrete pitit li yo ak mechanste, konsi yo pa t pou li; menm si tout travay li ta an ven, sa pa regade l;
17 Want God heeft haar de wijsheid onthouden, Geen verstand haar geschonken.
Akoz Bondye te fè li bliye sajès li, e pa t bay li yon pòsyon bon konprann.
18 Toch rent ze weg, zodra de boogschutters komen, En spot met het paard en zijn ruiter!
Lè l leve kò l anlè, li giyonnen cheval la ak chevalye a.
19 Geeft gij het paard zijn heldenmoed, Hebt gij zijn nek met kracht bekleed;
Èske se ou ki te bay cheval la fòs? Èske ou te abiye kou li ak krenyen?
20 Laat gij als een sprinkhaan het springen, Laat gij het hinniken, geweldig en fier?
Èske ou fè l vòltije tankou yon krikèt? Gran souf ki sòti nan nen l byen etonnan.
21 Het draaft door het dal, het juicht in zijn kracht, En stormt op de wapenen aan;
Pye li fouye tè a nan vale a, e li kontan fòs li. Li sòti parèt pou rankontre zam yo.
22 Het spot met angst, wordt nimmer vervaard, En deinst niet terug voor het zwaard.
Li ri sou danje, ni li pa gen lakrent. Li pa vire fè bak devan nepe;
23 Boven op zijn rug rammelt de koker met pijlen, Bliksemt de lans en de speer;
fouwo soukwe akote l, lans k ap briye a, ak gwo frenn nan.
24 Ongeduldig, onstuimig verslindt het de bodem, Niet meer te temmen, als de bazuinen weerschallen.
Byen anraje e tranblan, li fè kous sou tè a, e li p ap kanpe lè vwa twonpèt la sone.
25 Bij iedere trompetstoot roept het: Hoera! Van verre reeds snuift het de strijd, De donderende stem van de leiders, Het schreeuwen der krijgers!
Depi twonpèt la sone li di: ‘Aha!’ Soti lwen, li pran sant batay la, tonnè a kapitèn yo ak kri gè a.
26 Stijgt de sperwer op door uw beleid, En slaat hij zijn vleugels uit naar het zuiden?
Èske se pa bon konprann ou ke malfini an konn vole anlè, avèk zèl li lonje vè sid?
27 Neemt op uw bevel de gier zijn vlucht, En bouwt hij zijn nest in de hoogte?
Èske se pa kòmand pa ou ke èg la monte wo pou fè nich li nan wotè?
28 Hij woont en nestelt op rotsen, Op steile en ontoegankelijke klippen;
Anwo sou falèz la, li rete e fè abitasyon li, sou kwen wòch yon kote ki pa kab pwoche.
29 Van daar beloert hij zijn prooi, Uit de verte spieden zijn ogen.
Se la li veye manje li; zye li wè l soti lwen.
30 Zijn jongen slurpen bloed, Waar lijken liggen, hij is er terstond!
Pitit li yo, anplis, konn souse san; epi kote mò yo ye; se la li ye.”
