Job 39
1 Kent gij de tijd, waarop de gemzen springen, Neemt gij het jongen der hinden waar;
Eske ou konnen lè kabrit mawon yo ap fè pitit? Eske ou janm wè kote fenmèl yo ap miba?
2 Telt gij de maanden van haar dracht, Bepaalt gij de dag, dat zij werpen?
Eske ou konnen konbe mwa yo pote yon pitit nan vant yo? Kilè pitit yo rive dat pou yo fèt?
3 Ze krommen zich, drijven haar jongen uit, En haar weeën zijn heen;
Eske ou konnen lè yo pral kwoupi pou miba, lè y'ap fè pitit yo nan mitan dezè a?
4 Haar jongen worden sterk, groeien op in de steppe, Lopen weg, en keren niet tot haar terug!
Pitit yo grandi, yo pran fòs, yo kite manman yo, y' ale, yo pa tounen.
5 Wie heeft den woudezel in vrijheid gelaten, Wie dien wilde de boeien geslaakt,
Ki moun ki bay bourik mawon libète yo? Ki moun ki lage yo nan savann?
6 Hem, wien Ik de woestijn tot woning gaf, De zilte steppe tot verblijf;
Mwen ba yo dezè pou kay yo. Mwen kite yo viv nan savann tè sale a.
7 Die spot met het lawaai van de stad, Die zich niet stoort aan het razen der drijvers;
Tout bri k'ap fèt nan lavil yo pa di yo anyen. Pesonn pa ka donte yo pou fè yo travay.
8 Die de bergen als zijn weide doorsnuffelt, En naar al wat groen is, neust.
Yo mache nan tout mòn yo dèyè manje. Y'ap chache fèy vèt pou yo mete anba dan yo.
9 Wil de woudos ù dienen, Aan ùw krib overnachten;
Eske ou ka fè bèf mawon travay pou ou? Eske l'ap rete pase nwit mare nan lakou kay ou?
10 Slaat gij een touw om zijn nek, Egt hij de voren achter ú?
Eske ou ka pase kòd nan kou yonn pou fè l' raboure tè a pou ou? Eske ou ka fè l' rale chari pou woule tè jaden ou yo?
11 Vertrouwt ge op hem om zijn geweldige kracht, Laat ge aan hem uw arbeid over;
Eske ou ka konte sou gwo fòs kouraj li pou fè li travay di pou ou?
12 Rekent ge op hem, om uw oogst te gaan halen, En uw graan op uw dorsvloer te brengen?
Eske ou kwè l'ap asepte pote rekòt ou soti nan jaden? Eske l'ap asepte ranmase grenn ou yo sou glasi?
13 Vrolijk klapwiekt de struis, De moeder van kostbare veren en pennen,
Otrich alèz lè l'ap bat zèl li, men, li pa ka vole tankou sigòy.
14 Maar die haar eieren stopt in de grond, En ze uitbroeien laat op het zand.
Otrich la ponn ze l' yo atè konsa. Se chalè tè a ki fè yo kale.
15 Ze vergeet, dat een voet ze vertrappen kan, Dat de wilde beesten ze kunnen verpletteren;
Li pa konnen nenpòt moun k'ap pase ka pile yo, nenpòt bèt nan raje ka kraze yo anba pye.
16 Ze is hard voor haar jongen, alsof het de hare niet zijn, Het deert haar niet, al is haar moeite vergeefs:
Li fè tankou ze yo pa pou li. Sa pa di l' anyen si li bay tèt li tout lapenn ponn ze yo pou gremesi,
17 Want God heeft haar de wijsheid onthouden, Geen verstand haar geschonken.
Se mwen menm, Bondye, ki fè l' sòt konsa, ki pa ba li lespri menm.
18 Toch rent ze weg, zodra de boogschutters komen, En spot met het paard en zijn ruiter!
Men, lè l' pran kouri, nanpwen kavalye sou chwal ki ka pran devan l'.
19 Geeft gij het paard zijn heldenmoed, Hebt gij zijn nek met kracht bekleed;
Eske se ou menm ki bay chwal yo fòs, ki mete bèl krenyen sou kou yo?
20 Laat gij als een sprinkhaan het springen, Laat gij het hinniken, geweldig en fier?
Eske se ou ki fè yo sote ponpe tankou kabrit, ki fè yo ranni pou fè moun pè?
21 Het draaft door het dal, het juicht in zijn kracht, En stormt op de wapenen aan;
Y'ap pyafe konsa nan ti fon yo, y'ap bat tè a ak zago yo. Yo kouri ak tout fòs yo lè yo nan lagè.
22 Het spot met angst, wordt nimmer vervaard, En deinst niet terug voor het zwaard.
Se brave danje yo ye. Yo pa janm pè anyen. Pa gen zam ki pou fè yo fè bak.
23 Boven op zijn rug rammelt de koker met pijlen, Bliksemt de lans en de speer;
Lè konsa, ti sak flèch ki nan do kavalye yo ap fè bri. Lans ak frenn ki nan men yo ap fè zèklè.
24 Ongeduldig, onstuimig verslindt het de bodem, Niet meer te temmen, als de bazuinen weerschallen.
Yo eksite, yo pa ka tann. Y'ap kouri sou lènmi an. Lè yo tande twonpèt la soufle, yo pa ka rete an plas.
25 Bij iedere trompetstoot roept het: Hoera! Van verre reeds snuift het de strijd, De donderende stem van de leiders, Het schreeuwen der krijgers!
Chak fwa twonpèt la soufle, yo fè han! Yo gen tan pran sant batay la byen lwen. Yo tande chèf yo k'ap pase lòd byen fò.
26 Stijgt de sperwer op door uw beleid, En slaat hij zijn vleugels uit naar het zuiden?
Eske se ou ki moutre grigri jan pou l' vole lè li louvri zèl li yo vole ale nan sid?
27 Neemt op uw bevel de gier zijn vlucht, En bouwt hij zijn nest in de hoogte?
Eske se ou ki bay malfini lòd pou li fè nich li byen wo sou tèt mòn yo?
28 Hij woont en nestelt op rotsen, Op steile en ontoegankelijke klippen;
Li rete sou tèt gwo wòch yo. Se la li pase nwit. Kote l' ye a, moun pa ka vin pran l'.
29 Van daar beloert hij zijn prooi, Uit de verte spieden zijn ogen.
Se la li rete, l'ap veye bèt pou l' trape manje. Li te mèt byen lwen, l'ap wè yo ak je li.
30 Zijn jongen slurpen bloed, Waar lijken liggen, hij is er terstond!
Se san bèt ti malfini yo bwè. Kote ki gen kadav, se la yo ye.
