Job 39
1 Kent gij de tijd, waarop de gemzen springen, Neemt gij het jongen der hinden waar;
Dağ keçilərinin nə vaxt doğduğunu bilirsənmi? Maralların balalamasının vaxtını sən gözləyirsənmi?
2 Telt gij de maanden van haar dracht, Bepaalt gij de dag, dat zij werpen?
Onlar boğaz olanda ayını-gününü sən sayırsanmı? Nə vaxt doğacaqlarını bilirsənmi?
3 Ze krommen zich, drijven haar jongen uit, En haar weeën zijn heen;
Diz çöküb balalarını doğar, Ağrılardan qurtarar.
4 Haar jongen worden sterk, groeien op in de steppe, Lopen weg, en keren niet tot haar terug!
Balaları çöldə böyüyüb güc alar, Gedər, geri qayıtmaz.
5 Wie heeft den woudezel in vrijheid gelaten, Wie dien wilde de boeien geslaakt,
Kim vəhşi eşşəyi azad buraxdı? Kim onun iplərini açdı?
6 Hem, wien Ik de woestijn tot woning gaf, De zilte steppe tot verblijf;
Ona çölləri məskən verdim, Şoran düzləri ona yurd etdim.
7 Die spot met het lawaai van de stad, Die zich niet stoort aan het razen der drijvers;
O, şəhərdəki izdihama gülər, Sahibinin hay-küyünü eşitməz.
8 Die de bergen als zijn weide doorsnuffelt, En naar al wat groen is, neust.
Təpələri dolaşıb otlar, Yaşıllığı axtarar.
9 Wil de woudos ù dienen, Aan ùw krib overnachten;
Çöl öküzü sənə xidmət etmək istəyərmi? Gecəni sənin axurunda keçirərmi?
10 Slaat gij een touw om zijn nek, Egt hij de voren achter ú?
Kotan sürsün deyə onu boyunduruğa sala bilərsənmi? Ardınca dərələrdə şırım aça bilərmi?
11 Vertrouwt ge op hem om zijn geweldige kracht, Laat ge aan hem uw arbeid over;
Onun hədsiz gücünə bel bağlaya bilərsənmi? Ona ağır iş gördürə bilərsənmi?
12 Rekent ge op hem, om uw oogst te gaan halen, En uw graan op uw dorsvloer te brengen?
Çöl öküzünə etibar edə bilərsən ki, Əkininin məhsulunu daşısın, Onu xırmanına yığsın?
13 Vrolijk klapwiekt de struis, De moeder van kostbare veren en pennen,
Dəvəquşu qanadını sevinclə çırpar, Amma onun qanadı nə leyləyin qanadları ilə, Nə də ki pərləri ilə müqayisə olunur.
14 Maar die haar eieren stopt in de grond, En ze uitbroeien laat op het zand.
Yerdə yumurtalayır, Onları toz-torpaq üstündə qızdırır.
15 Ze vergeet, dat een voet ze vertrappen kan, Dat de wilde beesten ze kunnen verpletteren;
Yadından çıxarır ki, yumurtalar ayaq altında sınır, Çöl heyvanlarının ayağı altında qalır.
16 Ze is hard voor haar jongen, alsof het de hare niet zijn, Het deert haar niet, al is haar moeite vergeefs:
Balaları ilə elə sərt rəftar edir ki, Elə bil özününkü deyil, Çəkdiyi zəhmətin boşa getməsindən narahat olmaz.
17 Want God heeft haar de wijsheid onthouden, Geen verstand haar geschonken.
Çünki Allah ona müdriklik verməyib, Ona dərrakə bəxş etməyib.
18 Toch rent ze weg, zodra de boogschutters komen, En spot met het paard en zijn ruiter!
Qaçmaq üçün yenə qanad açanda Ata və atlıya gülər.
19 Geeft gij het paard zijn heldenmoed, Hebt gij zijn nek met kracht bekleed;
Ata güc verən sənsənmi? Boynuna yalı qoyan sənsənmi?
20 Laat gij als een sprinkhaan het springen, Laat gij het hinniken, geweldig en fier?
Onu çəyirtkə kimi tullandıran sənsənmi? Onun təmtəraqlı kişnəməsi xof salır.
21 Het draaft door het dal, het juicht in zijn kracht, En stormt op de wapenen aan;
Dərələrə ayağını bərk vurur, Öz qüvvəsi ilə sevinib-coşur, Silahlıların qabağına çıxır.
22 Het spot met angst, wordt nimmer vervaard, En deinst niet terug voor het zwaard.
Qorxuya gülər, heç bir şeydən çəkinməz, Qılınc qarşısında ayağını geri çəkməz.
23 Boven op zijn rug rammelt de koker met pijlen, Bliksemt de lans en de speer;
Onun üstündə oxdan cingildəyir, Parlaq nizə və mizraq şimşək tək keçir.
24 Ongeduldig, onstuimig verslindt het de bodem, Niet meer te temmen, als de bazuinen weerschallen.
Coşanda qəzəblənib yeri-yurdu qapır, Şeypur çalınan kimi yerindən dik atılır.
25 Bij iedere trompetstoot roept het: Hoera! Van verre reeds snuift het de strijd, De donderende stem van de leiders, Het schreeuwen der krijgers!
Şeypur çalınanda “hiaaa!” deyib kişnəyir, Döyüş qoxusunu, sərkərdələrin gurlayan səsini, Döyüşün nərəsini uzaqdan hiss edir.
26 Stijgt de sperwer op door uw beleid, En slaat hij zijn vleugels uit naar het zuiden?
Məgər qırğı sənin dərrakənləmi uçur, Cənuba tərəf qanad açır?
27 Neemt op uw bevel de gier zijn vlucht, En bouwt hij zijn nest in de hoogte?
Məgər qartal sənin əmrinləmi göyə qalxır, Uca yerlərdə özünə yuva qurur?
28 Hij woont en nestelt op rotsen, Op steile en ontoegankelijke klippen;
Sıldırım qayalarda yaşayır, Şiş uclu qayalarda məskən salır.
29 Van daar beloert hij zijn prooi, Uit de verte spieden zijn ogen.
Oradan şikarını axtarır, Gözləri onları uzaqdan görür.
30 Zijn jongen slurpen bloed, Waar lijken liggen, hij is er terstond!
Onun balaları qanla qidalanır, Harada leş olsa, o da oradadır».
