Job 38
1 Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
Afei, Awurade firi ahum mu buaa Hiob sɛ,
2 Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
“Hwan ne deɛ ɔde nsɛm a nimdeɛ nni mu katakata mʼafotuo so?
3 Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
Hyɛ wo ho den sɛ ɔbarima; mɛbisa wo nsɛm, na wobɛyi mʼano.
4 Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
“Ɛberɛ a metoo asase fapem no, na wowɔ he? Sɛ wonim a, ka ɛ.
5 Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
Hwan na ɔsusuu ne tenten ne ne tɛtrɛtɛ? Ampa ara wonim! Hwan na ɔtwee susuhoma faa ani?
6 Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
Ɛdeɛn so na ɛgyina, anaasɛ hwan na ɔtoo ne tweatiboɔ no,
7 Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
ɛberɛ a anɔpa nsoromma bɔɔ mu too dwom, na abɔfoɔ nyinaa de anigyeɛ teaam no?
8 Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
“Hwan na ɔkaa ɛpo hyɛɛ apono akyi, ɛberɛ a ɛpue firii yafunu mu,
9 Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
ɛberɛ a mede omununkum yɛɛ nʼaduradeɛ na mede esum kabii kyekyeree noɔ,
10 Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
ɛberɛ a metoo hyeɛ maa noɔ na mesisii nʼapono ne nʼadaban,
11 Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
ɛberɛ a mekaa sɛ, ‘Ɛha ara na wobɛduru, ɛntra ha; ɛha na wʼahantan asorɔkyeɛ no mmɛso’?
12 Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
“Woahyɛ mmara ama adekyeeɛ da? Anaa woakyerɛ no nʼafa,
13 Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
sɛ ɛnkɔka asase ano na ɛntu amumuyɛfoɔ mfiri so?
14 Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
Asase fa ne bɔberɛ sɛ dɔteɛ a ɛhyɛ nsɔano ase; na ɛso tebea da adi te sɛ atadeɛ.
15 Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
Wɔde amumuyɛfoɔ hann akame wɔn, na wɔn abasa a wɔapagya no mu abu.
16 Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
“Woapɛɛpɛɛ mu ahunu nsutire a ɛpo firi mu ba anaa woanante ne bunu mu?
17 Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
Wɔde owuo apono akyerɛ wo? Woahunu owuo sunsumma apono anaa?
18 Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
Woate ewiase a ɛda hɔ hahanaa no ase anaa? Sɛ wonim yeinom nyinaa a, ka kyerɛ me.
19 Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
“Ɛhe na hann firi ba? Na ɛhe na esum nso kɔ?
20 Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
Wobɛtumi de wɔn akɔ wɔn siberɛ? Wonim akwan a ɛkɔ wɔn atenaeɛ?
21 Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
Ampa ara wonim, ɛfiri sɛ na woawo wo dada. Woanyini yie!
22 Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
“Woakɔ sukyerɛmma adekoradan mu da, anaa woahunu asukɔtweaa adekoradan
23 Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
a makora so ama ahohiahia berɛ, ɔsa ne akodie nna?
24 Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
Ɛkwan bɛn na ɛkɔ baabi a anyinam firi ba, anaa baabi a apueeɛ mframa firi na ɛbɔ fa asase so?
25 Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
Hwan na ɔtwaa ɛka maa osubransam, ne ɛkwan maa aprannaa mmobom,
26 Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
sɛ ɛbɛtɔ agu asase a obiara nte soɔ so, anweatam a obiara nni soɔ,
27 Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
na ama asase bonini a ɛyɛ wesee yi afɔ na ɛserɛ afifiri so?
28 Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
Osutɔ wɔ agya anaa? Hwan na ɔyɛ agya ma obosuo?
29 Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
Hwan yafunu mu na nsukyeneeɛ fire? Hwan na ɔwoo nsukyeneeɛ mporoporowa firi soro
30 De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
ɛberɛ a nsuo kyene dane sɛ ɛboɔ, na ebunu ani kyene?
31 Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
“Wobɛtumi de ahoma akyekyere Akokɔbaatan ne ne mma? Wobɛtumi asane Nwenwenente nhoma anaa?
32 Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
Wobɛtumi de anɔpa nsoromma aba wɔ ne berɛ mu anaasɛ wobɛtumi ayi sisire ne ne mma afiri hɔ?
33 Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
Wonim mmara a ɛfa ewiem ho? Wobɛtumi de Onyankopɔn ahennie aba asase so?
34 Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
“Wobɛtumi ama wo nne aduru omununkum so na wode nsuo akata wo ho anaa?
35 Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
Wobɛtumi ama anyinam atwa? Wɔbɛka akyerɛ wo sɛ, ‘Yɛnnie anaa’?
36 Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
Hwan na ɔde nyansa ma akoma anaasɛ ɔde nteaseɛ hyɛ adwene mu.
37 Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
Hwan na ɔwɔ nyansa a wɔde kan omununkum? Hwan na ɔbɛtumi akyea ɔsoro nsuo nkotokuo,
38 Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
ɛberɛ a mfuturo ayɛ den ama dɔteɛ atɔatɔ keka bɔ mu.
39 Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
“Wokɔ ahayɔ ma gyatabereɛ ma agyata didi mee
40 Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
ɛberɛ a wɔbutubutu wɔn abɔn ano anaasɛ wɔtetɛ nnɔtɔ ase?
41 Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
Hwan na ɔma anene aduane ɛberɛ a ne mma su frɛ Onyankopɔn na wɔkyinkyini pɛ aduane?
