Job 38
1 Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
RAB kasırganın içinden Eyüp'ü şöyle yanıtladı:
2 Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
“Bilgisizce sözlerle Tasarımı karartan bu adam kim?
3 Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
Şimdi erkek gibi kuşağını beline vur da, Ben sorayım, sen anlat.
4 Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
“Ben dünyanın temelini atarken sen neredeydin? Anlıyorsan söyle.
5 Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
Kim saptadı onun ölçülerini? Kuşkusuz biliyorsun! Kim çekti ipi üzerine?
6 Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
Neyin üstüne yapıldı temelleri? Kim koydu köşe taşını,
7 Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
Sabah yıldızları birlikte şarkı söylerken, İlahi varlıklar sevinçle çığrışırken?
8 Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
“Denizin ardından kapıları kim kapadı, Ana rahminden fışkırdığı zaman;
9 Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
Ona bulutları giysi, Koyu karanlığı kundak yaptığım,
10 Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
Sınırını koyduğum, Kapılarıyla sürgülerini yerleştirdiğim,
11 Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
‘Buraya kadar gelip öteye geçmeyeceksin, Gururlu dalgaların şurada duracak’ dediğim zaman?
12 Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
“Sen ömründe sabaha buyruk verdin mi, Şafağa yerini gösterdin mi;
13 Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
Yeryüzünün uçlarını tutsun, Oradaki kötüler silkilip atılsın diye?
14 Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
Mühür basılan balçık gibi biçim değiştirir yeryüzü, Giysi kıvrımları gibi göze çarpar.
15 Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
Kötülerin ışıkları alınır, Kalkan kolları kırılır.
16 Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
“Denizin kaynaklarına vardın mı, Gezdin mi enginin diplerinde?
17 Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
Ölüm kapıları sana gösterildi mi? Gördün mü ölüm gölgesinin kapılarını?
18 Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
Dünyanın genişliğini kavradın mı? Anlat bana, bütün bunları biliyorsan.
19 Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
“Işığın bulunduğu yerin yolu nerede? Ya karanlık, onun yeri neresi?
20 Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
Onları yerlerine götürebilir misin? Evlerinin yolunu biliyor musun?
21 Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
Bilmediğin şey yok zaten, Çünkü onlarla aynı zamanda doğmuştun! O kadar yaşlısın!
22 Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
“Karın ambarlarına girdin mi, Dolunun ambarlarını gördün mü?
23 Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
Ben onları sıkıntılı günler için, Kavga ve savaş günleri için saklıyorum.
24 Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
Nerede ışığın dağıtıldığı, Doğu rüzgarının yeryüzüne saçıldığı yere giden yol?
25 Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
Kim sellere kanal, Yıldırımlara yol açtı;
26 Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
Kimsenin yaşamadığı toprakları, İnsanın bulunmadığı çölü sulasın diye;
27 Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
Kurak ve ıssız yeri doyursun, Ot bitirsin diye?
28 Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
Yağmurun babası var mı? Çiy damlalarını kim yarattı?
29 Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
Buz kimin rahminden çıktı? Göklerden düşen kırağıyı kim doğurdu,
30 De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
Sular taş gibi katılaşıp Enginin yüzü donunca?
31 Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
“Ülker yıldızlarını bağlayabilir misin? Oryon'un bağlarını çözebilir misin?
32 Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
Mevsimlerinde çıkartabilir misin takımyıldızları? Büyük ve Küçük Ayı'ya yol gösterebilir misin?
33 Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
Biliyor musun göklerin yasalarını? Tanrı'nın yönetimini yeryüzünde kurabilir misin?
34 Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
“Başına bol yağmur yağsın diye Bulutlara sesini duyurabilir misin?
35 Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
Varıp da, ‘Buradayız’ desinler diye, Şimşekleri gönderebilir misin?
36 Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
Kim mısırturnasına bilgelik, Horoza anlayış verdi?
37 Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
Kimin bulutları sayacak bilgisi var? Kim göklerin tulumlarını boşaltabilir,
38 Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
Toprak sertleşip Parçaları birbirine yapışınca?
39 Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
“Dişi aslanlar için sen avlanabilir misin, Genç aslanların karnını doyurabilir misin,
40 Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
İnlerine sindikleri, Çalılıkta pusuya yattıkları zaman?
41 Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
Kuzguna yiyeceğini kim sağlıyor, Yavruları Tanrı'ya feryat edip Açlıktan kıvrandığı zaman?
