Job 38

1 Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:

Och Herren svarade Job uti ett väder, och sade:

2 Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?

Hvilken är den som i sina tankar så fela vill, och talar så med oförnuft?

3 Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!

Gjorda dina länder såsom en man; jag vill fråga dig: Säg, äst du så klok?

4 Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!

Hvar vast du, då jag grundade jordena? Säg mig:

5 Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?

Vetst du, ho henne hafver satt sitt mått; eller ho hafver dragit något snöre öfver henne?

6 Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:

Eller hvaruppå står hennes fotafäste; eller ho hafver henne en hörnsten lagt;

7 Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?

Då morgonstjernorna tillsammans lofvade mig, och all Guds barn fröjdade sig?

8 Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;

Ho hafver tillslutit hafvet med sina dörrar, då det utbrast såsom utu moderlifve;

9 Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;

Då jag klädde det med skyar, och invefvade det i töckno, såsom i lindakläde;

10 Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;

Då jag förtog thy dess flod med minom dam, och satte thy bom och dörrar före;

11 Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!

Och sade: Allt härintill skall du komma, och icke vidare; här skola dina stolta böljor sätta sig?

12 Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,

Hafver du i dinom tid budit morgonen, och vist morgonrodnanom sitt rum;

13 Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?

Att jordenes ändar måga fattade varda, och de ogudaktige der utskuddade blifva?

14 Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,

Inseglet skall sig förvandla såsom ler, så att de skola blifva såsom ett kläde;

15 Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.

Och dem ogudaktigom skall deras ljus förtaget varda, och de högfärdigas arm skall sönderbruten varda.

16 Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;

Hafver du kommit uti hafsens grund, och vandrat uti djupsens fjät?

17 Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;

Hafva dödsens dörrar någon tid upplåtit sig för dig; eller hafver du sett dörrarna åt mörkret?

18 Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!

Hafver du förnummit huru bred jorden är? Låt höra, vetst du allt detta?

19 Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,

Hvilken är vägen dit, der ljuset bor, och hvilket är mörkrens rum;

20 Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?

Att du måtte aftaga dess gränso, och märka stigen till dess hus?

21 Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!

Visste du, att du skulle på den tiden född varda, och huru många dina dagar blifva skulle?

22 Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,

Hafver du der varit, dädan snön kommer; eller hafver du sett, hvadan haglet kommer;

23 Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?

Hvilka jag bevarat hafver intill bedröfvelsens dag, intill stridenes och örligets dag?

24 Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?

Genom hvilken vägen delar sig ljuset, och östanväder uppkommer på jordena?

25 Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,

Ho hafver utskift regnskurene sitt lopp, och ljungeldenom och dundrena vägen;

26 Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;

Så att det regnar uppå jordena, der ingen är, i öknene, der ingen menniska är;

27 Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?

Att det skall uppfylla ödemarken och öknen, och kommer gräset till att växa?

28 Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;

Ho är regnets fader? Ho hafver födt daggenes droppar?

29 Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?

Utu hvars lif är isen utgången; och ho hafver födt rimfrostet under himmelen;

30 De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!

Att vattnet skulle fördoldt varda såsom under stenar, och djupet blifver ofvanuppå ståndandes?

31 Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;

Kan du binda tillsammans sjustjärnornas band, eller upplösa Orions band?

32 Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?

Kan du hemta morgonstjernorna fram i sin tid, eller föra vagnen på himmelen öfver sin barn?

33 Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;

Vetst du, huru himmelen skall regeras; eller kan du sätta ett herradöme öfver honom på jordene?

34 Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?

Kan du föra dina dunder högt uppe i skynom, att vattnens myckenhet dig öfvertäcker?

35 Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?

Kan du utsläppa ljungeldar, att de fara åstad, och säga: Här äre vi?

36 Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;

Ho hafver satt visdomen uti det fördolda? Ho hafver gifvit tankomen förstånd?

37 Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:

Ho är så vis, att han skyarna räkna kan? Ho kan förstoppa vattuläglarna i himmelen,

38 Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?

När stoftet är vått vordet, så att det tillhopalöper, och klimparne låda tillsammans?

39 Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,

Kan du gifva lejinnone hennes rof i jagtene; och mätta de unga lejonen;

40 Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?

Så att de lägga sig uti sitt rum, och stilla ligga i kulone på vakt?

41 Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?

Ho reder korpenom mat, när hans ungar ropa till Gud, och veta icke hvar deras mat är?