Job 38
1 Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
Когда Елиуй перестал говорить, Господь отвечал Иову из бури и сказал:
2 Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
кто сей, омрачающий Провидение словами без смысла?
3 Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
Препояшь ныне чресла твои, как муж: Я буду спрашивать тебя, и ты объясняй Мне:
4 Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
где был ты, когда Я полагал основания земли? Скажи, если знаешь.
5 Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
Кто положил меру ей, если знаешь? или кто протягивал по ней вервь?
6 Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
На чем утверждены основания ее, или кто положил краеугольный камень ее,
7 Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
при общем ликовании утренних звезд, когда все сыны Божии восклицали от радости?
8 Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
Кто затворил море воротами, когда оно исторглось, вышло как бы из чрева,
9 Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
когда Я облака сделал одеждою его и мглу пеленами его,
10 Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
и утвердил ему Мое определение, и поставил запоры и ворота,
11 Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
и сказал: доселе дойдешь и не перейдешь, и здесь предел надменным волнам твоим?
12 Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
Давал ли ты когда в жизни своей приказания утру и указывал ли заре место ее,
13 Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
чтобы она охватила края земли и стряхнула с нее нечестивых,
14 Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
чтобы земля изменилась, как глина под печатью, и стала, как разноцветная одежда,
15 Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
и чтобы отнялся у нечестивых свет их и дерзкая рука их сокрушилась?
16 Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
Нисходил ли ты во глубину моря и входил ли в исследование бездны?
17 Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
Отворялись ли для тебя врата смерти, и видел ли ты врата тени смертной?
18 Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
Обозрел ли ты широту земли? Объясни, если знаешь все это.
19 Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
Где путь к жилищу света, и где место тьмы?
20 Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
Ты, конечно, доходил до границ ее и знаешь стези к дому ее.
21 Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
Ты знаешь это, потому что ты был уже тогда рожден, и число дней твоих очень велико.
22 Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
Входил ли ты в хранилища снега и видел ли сокровищницы града,
23 Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
которые берегу Я на время смутное, на день битвы и войны?
24 Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
По какому пути разливается свет и разносится восточный ветер по земле?
25 Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
Кто проводит протоки для излияния воды и путь для громоносной молнии,
26 Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
чтобы шел дождь на землю безлюдную, на пустыню, где нет человека,
27 Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
чтобы насыщать пустыню и степь и возбуждать травные зародыши к возрастанию?
28 Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
Есть ли у дождя отец? или кто рождает капли росы?
29 Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
Из чьего чрева выходит лед, и иней небесный, - кто рождает его?
30 De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
Воды, как камень, крепнут, и поверхность бездны замерзает.
31 Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
Можешь ли ты связать узел Хима и разрешить узы Кесиль?
32 Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
Можешь ли выводить созвездия в свое время и вести Ас с ее детьми?
33 Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
Знаешь ли ты уставы неба, можешь ли установить господство его на земле?
34 Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
Можешь ли возвысить голос твой к облакам, чтобы вода в обилии покрыла тебя?
35 Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
Можешь ли посылать молнии, и пойдут ли они и скажут ли тебе: вот мы?
36 Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
Кто вложил мудрость в сердце, или кто дал смысл разуму?
37 Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
Кто может расчислить облака своею мудростью и удержать сосуды неба,
38 Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
когда пыль обращается в грязь и глыбы слипаются?
39 Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
Ты ли ловишь добычу львице и насыщаешь молодых львов,
40 Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
когда они лежат в берлогах или покоятся под тенью в засаде?
41 Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
Кто приготовляет ворону корм его, когда птенцы его кричат к Богу, бродя без пищи?
