Job 38
1 Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:
2 Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?
3 Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.
4 Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.
5 Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?
6 Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,
7 Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?
8 Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;
9 Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,
10 Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,
11 Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?
12 Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,
13 Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;
14 Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;
15 Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?
16 Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?
17 Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?
18 Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?
19 Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,
20 Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?
21 Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?
22 Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,
23 Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?
24 Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?
25 Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,
26 Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,
27 Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?
28 Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?
29 Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?
30 De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.
31 Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?
32 Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?
33 Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?
34 Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?
35 Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?
36 Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?
37 Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,
38 Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?
39 Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,
40 Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?
41 Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?
