Job 38
1 Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
Then did the Lord address Job out of the storm-wind, and said,
2 Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
Who is this that casteth darkness [on my] counsel by words without knowledge?
3 Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
Do but gird up like a mighty man thy loins: and I will ask thee, and do thou inform me.
4 Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
Where wast thou when I laid the foundations of the earth? tell it, if thou hast any understanding [of it].
5 Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
Who fixed her measurements, if thou knowest it? or who stretched the measuring-line over her?
6 Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
Upon what are her foundation-pillars placed at rest? or who laid her corner-stone:
7 Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
When altogether sang the morning stars in gladness, and shouted for joy all the sons of God?
8 Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
And who closed up with doors the sea, when, issuing forth, it came out of the deep bosom of the earth?
9 Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
When I made the clouds its garment, and thick fog its swaddling-cloth,
10 Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
And when I decreed for it my law, and set [for it] bars and doors,
11 Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
And said, Thus far mayest thou come, but no farther; and here shall be stayed [thy strength] in the pride of thy waves?
12 Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
Didst thou ever, in all thy days, command the morning; didst thou ever assign the morning-dawn its place:
13 Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
That it might lay hold of the ends of the earth, so that the wicked might be shaken out therefrom?
14 Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
She is changed as the sealing-clay: and [all things] stand as though newly clad.
15 Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
And from the wicked is their light withdrawn, and the high-raised arm is broken.
16 Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
Didst thou ever penetrate as far as the springs of the sea? or wander through the bottom of the deep?
17 Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
Were the gates of death ever laid open unto thee? or canst thou see the doors of the shadow of death?
18 Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
Hast thou a clear understanding of the breadth of the earth? Tell it, if thou knowest it all.
19 Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
Where is the way [to the spot where] the light dwelleth? and the darkness—where is its place,
20 Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
That thou mightest take each to its boundary, and that thou mightest mark the pathways to its house?
21 Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
Thou [surely] knowest it; because thou wast then born, and the number of thy days is great!
22 Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
Didst thou ever enter into the treasuries of the snow? or canst thou see the treasuries of the hail,
23 Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
Which I have reserved for the time of distress, for the day of fight and battle?
24 Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
Where is the way [to the spot where] the light divideth itself, [where] the east wind is scattered over the earth?
25 Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
Who hath divided off watercourses for the overflowing rain, and a way for the lightning [that is followed by] thunders,
26 Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
To bring rain on a land, void of men; on a wilderness wherein no son of earth [is found];
27 Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
To satisfy waste and desolate lands; and to promote the growth of the tender grass?
28 Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
Hath the rain a father? or who hath begotten the drops of the dew?
29 Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
Out of whose womb cometh forth the ice? and the hoary frost of heaven—who giveth birth to it?
30 De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
[When] like a stone the waters are congealed, and the face of the deep is bound in fetters?
31 Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
Canst thou bind together the chains of the Pleiades, or loosen the bands of Orion?
32 Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
Canst thou bring forth the constellations of the zodiac, each in its season? or canst thou guide the Bear with its young?
33 Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
Knowest thou the laws of heaven? or dost thou appoint its rule on the earth?
34 Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
Canst thou lift up to the clouds thy voice, that the abundance of waters may cover thee?
35 Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
Canst thou send out lightnings, that they may go, and say unto thee, Here are we?
36 Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
Who hath put wisdom in the dark clouds? or who hath given understanding to the bright meteors?
37 Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
Who ordaineth the skies with wisdom? or who emptieth out the bottles of heaven.
38 Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
When the dust is poured out as molten metal, and the clods are made to cleave fast together?
39 Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
Dost thou hunt for the lioness her prey? and suppliest thou the food for the young lions,
40 Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
When they are couched in their lairs, rest in the thicket, lying in wait?
41 Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
Who provideth for the raven his provision? when his young ones cry unto God, and wander about for lack of food?
