Job 38
1 Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
Hottelah BAWIPA ni Job hah bongparui thung hoi a pathung teh,
2 Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
Panuenae laipalah e lawk hoi, khokhangnae kahmawtsakkung teh apimaw.
3 Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
Atuvah tongpatang lah namahoima kârakueng haw, lawk na pacei vaiteh na pathung haw.
4 Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
Talai ka kamtawng nah nâmaw na o, na thai panuek pawiteh na dei pouh haw.
5 Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
Apinimaw bangnuenae a panue thai, na panue thai na maw. Apinimaw bangnuenae a rui hah a lathueng lah a payang.
6 Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
Apinimaw adu hah a ung teh bang ni maw adu hah a casak.
7 Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
Tempalo âsinaw hah cungtalah la a sak awh navah, Cathut e capanaw teh lunghawi hoi hram awh hoeh maw.
8 Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
Talînaw teh thun thung hoi a tâco navah, apinimaw tho a khan sin.
9 Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
A hnicu hanelah tâmai ka sak pouh teh, a kâkhu hanelah hni lah katha poung e hmonae,
10 Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
a langri ka khuen pouh teh, tho tarennae ka hruek pouh.
11 Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
Hi totouh na tho vaiteh, a hloilah na tapuet mahoeh. Hivah na kâoupnae hoi tuicapa hah pout naseh telah ka ti.
12 Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
Talai a pout totouh a kuet teh, tamikathoutnaw peng a tâco thai nahanelah.
13 Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
Na tâco tahma hoi amom heh kâ na poe teh, a tâconae hmuen na panue sak boimaw.
14 Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
Mitnoutnae rahim vah talai patetlah meilam a sin teh, hnicu patetlah a kangdue sak.
15 Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
Tamikathoutnaw koehoi angnae hah a la pouh teh, a dâw e kut hah a khoe pouh.
16 Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
Tuipui a tâconae dawk a kâen boimaw. Adungnae bangnue hanelah koung na rip toung maw.
17 Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
Duenae takhang hah nang koe a kamnue sak toung maw. Nahoeh pawiteh, duenae tâhlip takhang hai na hmu boimaw.
18 Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
Talai akawnae naw heh be na panue maw. Hetnaw pueng he na panuek pawiteh, na dei pouh haw.
19 Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
Nâ lah maw angnae, khosaknae lamthung ao. Hmonae a hmuen hai nâ lah maw ao.
20 Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
Hot teh khori dawk na hrawi thai teh, a lamthung hah na panue thai nahanelah.
21 Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
Hatnae tueng dawk na tâco teh, nange hnin hah apap poung dawkvah, hot teh na panue ngoun vaiyaw.
22 Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
Tadamtui pâtungnae hmuen koe na kâen toung maw. Roun kamtungnae hmuen te na hmu thoung maw.
23 Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
Rucatnae atueng hanelah ka ta e hoi tarankâtuk nahane hnin hanelah ka ta e doeh.
24 Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
Nâ lae lamthung hoi maw angnae ni pheng a tue teh, talai van vah kanîtholah kahlînaw a kâkahei.
25 Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
Tui ka poum e a lawngnae ravo hoi, keitat lamthung hah apinimaw a sak.
26 Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
Apihai a ohoehnae ram hoi apihai a ohoehnae kahrawngum dawk khorak sak hane hoi,
27 Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
King ka di e talai ni kanaw e phovai a dawnnaw tâco sak hanelah, ka poum e khotui a lawngnae lamthung, khoparit hoi sumpapalik lamthung apinimaw a kamawng sak.
28 Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
Khotui ni a na pa a tawn maw. Tadamtui ka bawt e hah apinimaw a khe.
29 Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
Apie von dawk hoi maw tui kamkak a tâco. Kalvan hoi ka bawt e tadamtui hah apini a khe e na maw.
30 De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
Tui hah talung patetlah a te sak teh, tui adungnae hai be kamkak.
31 Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
Baritca hah na pâkhueng thai teh, kangduetaphai rui hah na rathap thai maw.
32 Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
Mazzaroth hah amae tueng nah na tâco sak thai maw. Latum teh a canaw hoi na ceikhai thai maw.
33 Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
Kalvan e caksak e naw hah na panue teh, talai heh na uk sak thai maw.
34 Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
Kho pueng hoi ka sak e ni na ramuk thai nahanelah, tâmai totouh na lawk na cai sak thai maw.
35 Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
Sumpapalik e hah nang koe a tho teh, hivah ka o telah nang koe dei hanelah na patoun thai maw.
36 Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
Apinimaw pouknae dawk lungangnae a poe. Apinimaw lungthin hah panuethainae a poe.
37 Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
Apinimaw lungangnae hoi tâmai a touk thai han. Apinimaw kalvan e tuium rabawk thai han.
38 Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
Vaiphu hah a te sak teh, tangdong dawk buet touh lah a kâbet toteh,
39 Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
a kâkhu dawk hoi a pawp teh, kei hanlah a pawp lahun nah,
40 Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
Sendek hane rawca tawng pouh hane sendektancanaw kaboumlah paca thai maw.
41 Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
Vongacanaw vonhlam hoi a kâva teh, Cathut koe a hram awh toteh, apinimaw rawca a poe.
