Job 37
1 Ja, hierover siddert mijn hart, En springt op van zijn plaats.
A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.
2 Hoort, hoort het bulderen van zijn stem, Het gebrom, dat komt uit zijn mond.
Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.
3 Langs heel de hemel slingert Hij zijn bliksem, En tot de grenzen der aarde.
Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.
4 Zijn stem gromt achter Hem aan, Hij dondert met zijn machtige kreet; Hij houdt de bliksem niet terug, Wanneer zijn stem zich laat horen.
Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.
5 Maar ook wonderen wrocht God door zijn stem, Doet grote, onbegrijpelijke dingen!
Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.
6 Hij spreekt tot de sneeuw: Val op aarde neer; Tot de regenstromen: Weest hevig!
Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.
7 Dan sluit Hij alle mensen op, Opdat ieder sterveling zijn werk erkent;
Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.
8 Ook de dieren zoeken hun schuilplaats op, En leggen zich neer in hun holen.
Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.
9 Uit zijn kamer komt de wervelwind, Uit zijn voorraadschuren de koude;
Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.
10 Door de adem Gods wordt het ijs gestolten, De watervlakte in boeien gelegd;
Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.
11 Het zwerk belaadt Hij met dampen, En spreidt zijn lichtende wolken uit.
Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.
12 Ze zweven naar alle kanten rond, En gaan, zoals Hij het beschikt, Om te volbrengen, wat Hij hun gebiedt, Op de oppervlakte der aarde:
A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.
13 Is het tot straf, ze volbrengen zijn wil; Is het tot zegen, ze voeren hem uit.
A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.
14 Job, schenk er uw aandacht aan, Houd op, en let op Gods wonderen!
Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.
15 Begrijpt ge, hoe God ze gebiedt, En het licht van zijn wolken doet flitsen;
Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?
16 Begrijpt ge iets van het zweven der wolken, Van de wonderwerken van den Alwetende?
Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?
17 Gij, wiens kleren te warm zijn, Als de aarde amechtig van de zuidenwind ligt:
Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?
18 Kunt gij, evenals Hij, het zwerk tot een uitspansel strijken, Vast als een spiegel van gegoten metaal?
Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?
19 Laat mij weten, wat wij Hem zullen zeggen, Wij, die door de duisternis hulpeloos staan!
Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.
20 Zal deze wijken wanneer ik het zeg; Worden weggevaagd, als de mens het beveelt?
Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.
21 Neen, thans aanschouwt men geen licht, Het is door de wolken verduisterd; Maar een wind steekt op, en bezemt ze weg:
Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.
22 En uit het Noorden breekt de goudglans door! God is van ontzagwekkende luister omringd:
Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.
23 Wij dringen dus niet tot den Almachtige door! Hij is groot in kracht en gerechtigheid; Hij is de Heer van het recht, die nimmer verdrukt!
Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.
24 Daarom moeten de mensen Hem vrezen, Doorgronden Hem al de wijzen niet!
Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.
