< Job 37 >

1 Ja, hierover siddert mijn hart, En springt op van zijn plaats.
دل من می‌لرزد؛
2 Hoort, hoort het bulderen van zijn stem, Het gebrom, dat komt uit zijn mond.
گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.
3 Langs heel de hemel slingert Hij zijn bliksem, En tot de grenzen der aarde.
او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.
4 Zijn stem gromt achter Hem aan, Hij dondert met zijn machtige kreet; Hij houdt de bliksem niet terug, Wanneer zijn stem zich laat horen.
سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.
5 Maar ook wonderen wrocht God door zijn stem, Doet grote, onbegrijpelijke dingen!
صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.
6 Hij spreekt tot de sneeuw: Val op aarde neer; Tot de regenstromen: Weest hevig!
وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،
7 Dan sluit Hij alle mensen op, Opdat ieder sterveling zijn werk erkent;
مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،
8 Ook de dieren zoeken hun schuilplaats op, En leggen zich neer in hun holen.
حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.
9 Uit zijn kamer komt de wervelwind, Uit zijn voorraadschuren de koude;
از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.
10 Door de adem Gods wordt het ijs gestolten, De watervlakte in boeien gelegd;
خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.
11 Het zwerk belaadt Hij met dampen, En spreidt zijn lichtende wolken uit.
او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.
12 Ze zweven naar alle kanten rond, En gaan, zoals Hij het beschikt, Om te volbrengen, wat Hij hun gebiedt, Op de oppervlakte der aarde:
آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.
13 Is het tot straf, ze volbrengen zijn wil; Is het tot zegen, ze voeren hem uit.
او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.
14 Job, schenk er uw aandacht aan, Houd op, en let op Gods wonderen!
ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.
15 Begrijpt ge, hoe God ze gebiedt, En het licht van zijn wolken doet flitsen;
آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟
16 Begrijpt ge iets van het zweven der wolken, Van de wonderwerken van den Alwetende?
آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟
17 Gij, wiens kleren te warm zijn, Als de aarde amechtig van de zuidenwind ligt:
آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،
18 Kunt gij, evenals Hij, het zwerk tot een uitspansel strijken, Vast als een spiegel van gegoten metaal?
تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟
19 Laat mij weten, wat wij Hem zullen zeggen, Wij, die door de duisternis hulpeloos staan!
آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.
20 Zal deze wijken wanneer ik het zeg; Worden weggevaagd, als de mens het beveelt?
من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟
21 Neen, thans aanschouwt men geen licht, Het is door de wolken verduisterd; Maar een wind steekt op, en bezemt ze weg:
همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،
22 En uit het Noorden breekt de goudglans door! God is van ontzagwekkende luister omringd:
همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.
23 Wij dringen dus niet tot den Almachtige door! Hij is groot in kracht en gerechtigheid; Hij is de Heer van het recht, die nimmer verdrukt!
ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،
24 Daarom moeten de mensen Hem vrezen, Doorgronden Hem al de wijzen niet!
و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.

< Job 37 >