Job 37
1 Ja, hierover siddert mijn hart, En springt op van zijn plaats.
| אף לזאת יחרד לבי ויתר ממקומו׃ |
2 Hoort, hoort het bulderen van zijn stem, Het gebrom, dat komt uit zijn mond.
| שמעו שמוע ברגז קלו והגה מפיו יצא׃ |
3 Langs heel de hemel slingert Hij zijn bliksem, En tot de grenzen der aarde.
| תחת כל השמים ישרהו ואורו על כנפות הארץ׃ |
4 Zijn stem gromt achter Hem aan, Hij dondert met zijn machtige kreet; Hij houdt de bliksem niet terug, Wanneer zijn stem zich laat horen.
| אחריו ישאג קול ירעם בקול גאונו ולא יעקבם כי ישמע קולו׃ |
5 Maar ook wonderen wrocht God door zijn stem, Doet grote, onbegrijpelijke dingen!
| ירעם אל בקולו נפלאות עשה גדלות ולא נדע׃ |
6 Hij spreekt tot de sneeuw: Val op aarde neer; Tot de regenstromen: Weest hevig!
| כי לשלג יאמר הוא ארץ וגשם מטר וגשם מטרות עזו׃ |
7 Dan sluit Hij alle mensen op, Opdat ieder sterveling zijn werk erkent;
| ביד כל אדם יחתום לדעת כל אנשי מעשהו׃ |
8 Ook de dieren zoeken hun schuilplaats op, En leggen zich neer in hun holen.
| ותבא חיה במו ארב ובמעונתיה תשכן׃ |
9 Uit zijn kamer komt de wervelwind, Uit zijn voorraadschuren de koude;
| מן החדר תבוא סופה וממזרים קרה׃ |
10 Door de adem Gods wordt het ijs gestolten, De watervlakte in boeien gelegd;
| מנשמת אל יתן קרח ורחב מים במוצק׃ |
11 Het zwerk belaadt Hij met dampen, En spreidt zijn lichtende wolken uit.
| אף ברי יטריח עב יפיץ ענן אורו׃ |
12 Ze zweven naar alle kanten rond, En gaan, zoals Hij het beschikt, Om te volbrengen, wat Hij hun gebiedt, Op de oppervlakte der aarde:
| והוא מסבות מתהפך בתחבולתו לפעלם כל אשר יצום על פני תבל ארצה׃ |
13 Is het tot straf, ze volbrengen zijn wil; Is het tot zegen, ze voeren hem uit.
| אם לשבט אם לארצו אם לחסד ימצאהו׃ |
14 Job, schenk er uw aandacht aan, Houd op, en let op Gods wonderen!
| האזינה זאת איוב עמד והתבונן נפלאות אל׃ |
15 Begrijpt ge, hoe God ze gebiedt, En het licht van zijn wolken doet flitsen;
| התדע בשום אלוה עליהם והופיע אור עננו׃ |
16 Begrijpt ge iets van het zweven der wolken, Van de wonderwerken van den Alwetende?
| התדע על מפלשי עב מפלאות תמים דעים׃ |
17 Gij, wiens kleren te warm zijn, Als de aarde amechtig van de zuidenwind ligt:
| אשר בגדיך חמים בהשקט ארץ מדרום׃ |
18 Kunt gij, evenals Hij, het zwerk tot een uitspansel strijken, Vast als een spiegel van gegoten metaal?
| תרקיע עמו לשחקים חזקים כראי מוצק׃ |
19 Laat mij weten, wat wij Hem zullen zeggen, Wij, die door de duisternis hulpeloos staan!
| הודיענו מה נאמר לו לא נערך מפני חשך׃ |
20 Zal deze wijken wanneer ik het zeg; Worden weggevaagd, als de mens het beveelt?
| היספר לו כי אדבר אם אמר איש כי יבלע׃ |
21 Neen, thans aanschouwt men geen licht, Het is door de wolken verduisterd; Maar een wind steekt op, en bezemt ze weg:
| ועתה לא ראו אור בהיר הוא בשחקים ורוח עברה ותטהרם׃ |
22 En uit het Noorden breekt de goudglans door! God is van ontzagwekkende luister omringd:
| מצפון זהב יאתה על אלוה נורא הוד׃ |
23 Wij dringen dus niet tot den Almachtige door! Hij is groot in kracht en gerechtigheid; Hij is de Heer van het recht, die nimmer verdrukt!
| שדי לא מצאנהו שגיא כח ומשפט ורב צדקה לא יענה׃ |
24 Daarom moeten de mensen Hem vrezen, Doorgronden Hem al de wijzen niet!
| לכן יראוהו אנשים לא יראה כל חכמי לב׃ |
