Job 36
1 Vierde rede: mag de mens God ter verantwoording roepen? Elihoe vervolgde, en sprak:
Un Elihus vēl runāja un sacīja:
2 Heb nog een weinig geduld, en ik zal u onderrichten, Want er valt nog genoeg ten gunste van de Godheid te zeggen;
Pagaidi man vēl maķenīt, es tev mācīšu, jo no Dieva puses vēl kas jāsaka.
3 Ik wil mijn kennis tot het uiterste voeren, Om mijn Schepper te rechtvaardigen.
Es meklēšu savu atzīšanu no tālienes un gādāšu savam radītājam taisnību.
4 Neen, mijn woorden liegen niet: Ge hebt met iemand te doen, die het eerlijk meent.
Jo tiešām, mana valoda nav meli; tavā priekšā ir, kam atzīšanas netrūkst.
5 Ja, God is groot: Hij veracht den rechtschapene niet;
Redzi, Dievs ir varens un tomēr neatmet, Viņš ir varens gudrības spēkā.
6 Machtig: Hij laat den boze niet leven! Hij verschaft aan de verdrukten hun recht,
Viņš bezdievīgam neliek dzīvot, un bēdīgam nes tiesu.
7 Van de rechtvaardigen wendt Hij zijn ogen niet af; Hij zet ze bij koningen op de troon, Hoog plaatst Hij hun zetel voor eeuwig!
Viņš nenovērš savas acis no taisnā, bet pie ķēniņiem uz goda krēsla, tur Viņš tiem liek sēdēt mūžam, ka top paaugstināti.
8 Maar worden zij in boeien geklonken, In koorden van ellende gevangen,
Un kur cietuma ļaudis ir ķēdēs un top turēti bēdu saitēs,
9 Dan brengt Hij hun daardoor hun gedrag onder het oog, En hun zonden uit hoogmoed ontstaan;
Tur Viņš tiem dara zināmu viņu darbu un viņu pārkāpumus, ka cēlušies lepnībā.
10 Zo opent Hij hun oor ter belering, En vermaant ze, zich van hun ongerechtigheid te bekeren.
Viņš tiem atdara ausi mācībai, un saka, lai atgriežas no netaisnības.
11 Wanneer ze dan luisteren, en Hem weer dienen, Dan slijten ze hun dagen in geluk, Hun jaren in weelde;
Ja tie nu klausa un Viņam kalpo, tad tie pavada savas dienas labumā un savus gadus laimē.
12 Maar wanneer ze niet willen horen, Dan gaan ze heen naar het graf, En komen om door onverstand.
Un ja tie neklausa, tad tie krīt caur zobenu un mirst bez atzīšanas.
13 En de verstokten, die er toornig om worden, En niet smeken, als Hij ze bindt:
Bet kam neskaidra sirds, tie kurn, tie nepiesauc, kad Viņš tos saistījis.
14 Zij sterven al in hun jeugd, Hun leven vliedt heen in de jonge jaren.
Tā tad viņu dvēsele mirst jaunībā, un viņu dzīvība paiet ar mauciniekiem.
15 Hij redt dus den ellendige door zijn ellende, En opent zijn oor door zijn nood!
Bet bēdīgo Viņš izpestī viņa bēdās, un atver viņa ausis bēdu laikā.
16 Zo trekt Hij ook u uit de muil van ellende Inplaats daarvan zal het onbekrompen overvloed zijn, En het genot van een dis, met vette spijzen beladen.
Tāpat Viņš tevi izraus no bēdu rīkles uz klaju vietu, kur bēdu nav, un tavs galds būs pilns ar treknumu.
17 Maar oordeelt gij geheel als een boze zijn gericht zal u treffen,
Bet ja tu esi pilns bezdievīgas tiesāšanās, tad tiesa un sodība tevi ķers.
18 Pas dus op, dat de wrevel u geen straf komt brengen, Waarvan de grootste losprijs u niet zou ontslaan;
Lai sirds rūgtums tev jel neskubina zaimot, un tā lielā pārbaudīšana lai tevi nenovērš.
19 Uw smeken tot Hem in de nood niets bereiken Al doet ge het ook uit al uw kracht.
Vai tu ar brēkšanu no bēdām tiksi vaļā, vai cīnīdamies ar visu spēku?
20 Laat de dwaasheid u toch niet bedriegen Om u te verheffen met hen, die wijs willen zijn;
Neilgojies pēc tās nakts, kas noceļ tautas no savas vietas.
21 Wacht u ervoor, u tot de zonde te wenden, Want hierdoor juist werdt gij door ellende bezocht!
Sargies, negriezies pie netaisnības, jo tā tev vairāk patīk nekā pacietība.
22 Zie, God is groot door zijn kracht: Wie is heerser als Hij?
Redzi, Dievs ir augsts savā spēkā; kur ir tāds mācītājs, kā Viņš?
23 Wie schrijft Hem zijn weg voor, Wie zegt: Gij handelt verkeerd?
Kas Viņam raudzīs uz Viņa ceļu, vai kas uz Viņu sacīs: Tu dari netaisnību?
24 Denk er aan, dat ook gij zijn daden verheft, Die de stervelingen moeten bezingen,
Piemini, ka arī tu paaugstini Viņa darbu, par ko ļaudis dzied.
25 Die iedere mens moet overwegen, Ieder mensenkind van verre beschouwt.
Visi ļaudis to skatās ar prieku, cilvēks to ierauga no tālienes.
26 Zie, God is groot: wij begrijpen Hem niet, Het getal van zijn jaren is zelfs niet te schatten!
Redzi, Dievs ir augsts un neizmanāms, Viņa gadu pulku nevar izdibināt.
27 Hij trekt uit de zee de druppels omhoog, Vervluchtigt de regen tot zijn nevel,
Viņš savelk ūdens lāsītes, un lietus līst no viņa miglas.
28 Die de wolken naar beneden doet stromen, En op alle mensen doet storten;
Tas līst no padebešiem un pil uz daudz cilvēkiem.
29 Wie begrijpt de sprei van de wolken En de gedaante van zijn tent?
Vai var izprast, kā padebeši izplešas, un kā Viņa dzīvoklis rīb?
30 Zie, Hij spreidt zijn nevel uit over de zee, En houdt haar kolken bedekt.
Redzi, Viņš ģērbjas zibeņu spīdumā un apklājās ar jūras dziļumiem.
31 Want daarmee spijst Hij de volken En geeft Hij voedsel in overvloed.
Jo tā Viņš soda tautas un dod barības papilnam.
32 In zijn handen verbergt Hij de bliksem, En zendt hem af op zijn doel;
Viņa abējās rokās spīdumi, un Viņš tiem rāda, kur lai sper.
33 Zijn strijdkreet kondigt Hem aan, Zijn woede ontketent de storm!
Pērkona balss sludina Viņu nākam, un ganāmi pulki, ka Viņš tuvu.
