Job 33
1 Luister nu, Job, naar mijn rede, En leen het oor aan heel mijn betoog.
“Na afei, Hiob, tie me nsɛm; yɛ aso ma biribiara a mɛka.
2 Zie, ik heb mijn mond geopend, Mijn tong in mijn gehemelte spreekt;
Merebebue mʼano; me nsɛm aba me tɛkrɛma so.
3 Mijn hart stort woorden van wijsheid uit, Mijn lippen verkonden duidelijke taal!
Me nsɛm fi koma a ɛteɛ mu; na mʼano de ahonim pa ka nea minim.
4 De geest van God heeft mij gemaakt, De adem van den Almachtige mij het leven geschonken;
Onyankopɔn Honhom na abɔ me; Otumfo no home ma me nkwa.
5 Antwoord mij dus, zo ge kunt; Houd u gereed, stel u tegen mij op!
Sɛ wubetumi a, ma me mmuae; siesie wo ho, na ka si mʼanim.
6 Ik ben dus voor God aan u gelijk, Ook ik ben gekneed uit leem:
Wo ne me nyinaa yɛ pɛ wɔ Onyankopɔn anim; me nso wɔbɔɔ me fii dɔte mu.
7 Dus behoeft u geen vrees voor mij te verschrikken Mijn hand niet zwaar u te drukken.
Ɛnsɛ sɛ wusuro me, na ɛnsɛ sɛ me nsa yɛ den wɔ wo so.
8 Ge hebt voor mijn eigen oren verklaard, En ik heb uw woorden verstaan:
“Nanso woaka ama mate, mete saa nsɛm no, na wokae se,
9 "Ik ben rein, zonder zonde, Ik ben zuiver, op mij rust geen schuld!"
‘Meyɛ kronkron na minni bɔne; me ho tew na afɔdi biara nni me ho.
10 "Toch vindt Hij klachten tegen mij, En behandelt mij als zijn vijand;
Nanso Onyankopɔn anya me ho mfomso wafa me sɛ ne tamfo.
11 Hij steekt mijn voeten in het blok, Bespiedt al mijn gangen.
Ɔde me nan hyɛ mpokyerɛ mu; na nʼani wɔ mʼakwan nyinaa so.’
12 Zie, als ik roep, antwoordt Hij niet Want God is groter dan een mens!"
“Nanso meka mekyerɛ wo se, eyi mu de woayɛ mfomso, efisɛ Onyankopɔn so sen ɔdesani.
13 Hoe hebt ge Hem durven verwijten, Dat Hij op geen van uw woorden antwoord geeft?
Na adɛn nti na wunwiinwii hyɛ no sɛ ommua onipa nsɛm biara ana?
14 Het is, omdat God slechts eenmaal spreekt, En het geen tweede keer herhaalt:
Nanso Onyankopɔn kasa wɔ akwan ahorow so, na ebia nnipa nte.
15 In een droom, in een nachtelijk visioen In de sluimering op de sponde.
Ɔkasa wɔ daeso ne anadwo anisoadehu mu, bere a nna afa nnipa na wɔada hatee wɔ wɔn mpa so no,
16 Dan opent Hij het oor van de mensen, En verschrikt hen door zijn visioenen,
otumi kasa gu wɔn asom na ɔde kɔkɔbɔ yi wɔn hu,
17 Om den mens van trots te weerhouden, Den man voor hoogmoed te behoeden;
sɛ ɔbɛdan onipa afi nneyɛe bɔne ho na watwe no afi ahantan ho,
18 Om zo zijn ziel voor de groeve te bewaren, Zijn leven voor de gang naar het graf.
sɛ ɔmma ne kra nkɔ amoa mu na ɔnhwere ne nkwa wɔ afoa ano.
19 Dan kastijdt Hij hem door smart op zijn sponde, Door een koorts in zijn beenderen zonder eind,
Anaasɛ wotumi de mpa so yaw twe onipa aso nnompe mu yaw a ennyae da,
20 Zodat zijn leven van het brood gaat walgen, Zijn ziel van de begeerlijkste spijs;
kosi sɛ ne kɔn nnɔ aduan na ne kra nso po aduan a ɛyɛ akɔnnɔ pa ara;
21 Zijn vlees slinkt zienderogen weg, Zijn gebeente, eens onzichtbaar, ligt bloot.
ɔfɔn yɛ basaa, na ne nnompe a anka ɛho akata no, ho da hɔ.
22 Maar zelfs als zijn ziel het graf al nabij is, Zijn leven het oord van de doden: Zo hij besluit in zijn hart, zich tot God te keren En hij zijn dwaasheid erkent:
Ne kra bɛn ɔda, na ne nkwa bɛn owu abɔfo.
23 Dan treedt er voor hem een engel op, Een tolk, een uit de duizend. Dan wijst hij den mens op zijn plicht,
“Nanso sɛ ɔbɔfo bi wɔ nʼafa sɛ odimafo a, ɛyɛ apem mu baako, na ɔbɛkyerɛ no nea eye ma no,
24 Ontfermt zich zijner, en spreekt: Laat hem toch niet in de groeve dalen, Ik heb zijn losprijs gevonden
obehu no mmɔbɔ na waka se, ‘Munnyaa no na wankɔ ɔda mu; na manya mpatade ama no,’
25 Zijn vlees worde frisser dan in zijn jeugd, Hij kere tot zijn jonkheid terug!
afei ne were yɛ foforo sɛ abofra; na esi ne dedaw mu yɛ sɛ mmerantebere mu de.
26 Dan laat God Zich verbidden; genadig neemt Hij hem aan, Doet hem zijn aanschijn met jubel aanschouwen, En schenkt den mens zijn gerechtigheid terug.
Ɔbɔ Onyankopɔn mpae na onya adom fi ne hɔ, ohu Onyankopɔn anim na ɔde ahosɛpɛw teɛ mu; na Onyankopɔn gye no bio sɛ ɔtreneeni.
27 Dan juicht hij het uit voor de mensen, en zegt: Ik heb gezondigd, het recht verdraaid, Maar Hij heeft het niet op mij gewroken!
Afei ɔba nnipa mu bɛka se, ‘Meyɛɛ bɔne na mekyeaa nea ɛteɛ, nanso mannya nea ɛfata me.
28 Zo behoedt Hij zijn ziel voor de gang naar het graf, En verlustigt zijn leven zich in het licht!
Ogyee me kra na wamma no ankɔ ɔda mu, enti mɛtena ase na madi hann no mu dɛ.’
29 Zie, dit alles doet God Tweemaal, driemaal met een mens:
“Onyankopɔn yɛ eyinom nyinaa ma onipa, mprenu ne ne mprɛnsa so,
30 Hij brengt zijn leven terug van het graf, En bestraalt hem met het levenslicht!
sɛnea ne kra renkɔ ɔda mu, na nkwa hann no ahyerɛn ne so.
31 Luister dus, Job, en hoor naar mij; Zwijg stil, en laat het spreken aan mij.
“Yɛ aso, Hiob, na tie me; yɛ dinn na menkasa.
32 Hebt ge dan iets te zeggen, antwoord mij; Spreek dan, want ik geef u gaarne gelijk.
Na sɛ wowɔ biribi ka a, bua me; kasa, na mepɛ sɛ wobu wo bem.
33 Zo niet, luister naar mij, En zwijg, ik zal u wijsheid leren!
Sɛ ɛnte saa nso a, ɛno de tie me. Yɛ dinn na mɛkyerɛ wo nyansa.”
