Job 33
1 Luister nu, Job, naar mijn rede, En leen het oor aan heel mijn betoog.
Hör dock, Job, mitt tal, och gif akt på all min ord.
2 Zie, ik heb mijn mond geopend, Mijn tong in mijn gehemelte spreekt;
Si, jag låter min mun upp, och min tunga skall tala i minom mun;
3 Mijn hart stort woorden van wijsheid uit, Mijn lippen verkonden duidelijke taal!
Mitt hjerta skall tala rätt, och mine läppar skola säga ett rent förstånd.
4 De geest van God heeft mij gemaakt, De adem van den Almachtige mij het leven geschonken;
Guds Ande hafver gjort mig, och dens Allsmägtigas Ande hafver gifvit mig lif.
5 Antwoord mij dus, zo ge kunt; Houd u gereed, stel u tegen mij op!
Kan du, så svara mig; kom fram jemte mig.
6 Ik ben dus voor God aan u gelijk, Ook ik ben gekneed uit leem:
Si, jag hörer Gudi till, såsom du säger, och utaf jord är jag också gjord.
7 Dus behoeft u geen vrees voor mij te verschrikken Mijn hand niet zwaar u te drukken.
Dock du torf icke förfäras för mig, och min hand skall icke vara dig för svår.
8 Ge hebt voor mijn eigen oren verklaard, En ik heb uw woorden verstaan:
Du hafver talat för min öron; dins ords röst måste jag höra.
9 "Ik ben rein, zonder zonde, Ik ben zuiver, op mij rust geen schuld!"
Jag är ren och utan all last, oskyldig, och hafver ingen synd.
10 "Toch vindt Hij klachten tegen mij, En behandelt mij als zijn vijand;
Si, han hafver funnit en sak emot mig, derföre håller han mig för sin fienda;
11 Hij steekt mijn voeten in het blok, Bespiedt al mijn gangen.
Han hafver satt min fot i stocken, och förvarat alla mina vägar.
12 Zie, als ik roep, antwoordt Hij niet Want God is groter dan een mens!"
Si, rätt derutaf besluter jag emot dig, att du icke äst rättfärdig; ty Gud är mer än en menniska.
13 Hoe hebt ge Hem durven verwijten, Dat Hij op geen van uw woorden antwoord geeft?
Hvi vill du träta med honom, att han icke gör dig räkenskap på allt det han gör?
14 Het is, omdat God slechts eenmaal spreekt, En het geen tweede keer herhaalt:
Om Gud en gång något befaller, skall man då icke först se derefter, om det rätt är.
15 In een droom, in een nachtelijk visioen In de sluimering op de sponde.
Uti synenes dröm om nattene, när sömnen faller uppå menniskorna, när de sofva på sängene;
16 Dan opent Hij het oor van de mensen, En verschrikt hen door zijn visioenen,
Då öppnar han menniskors öra; och förskräcker dem, och näpser dem;
17 Om den mens van trots te weerhouden, Den man voor hoogmoed te behoeden;
På det han skall vända menniskona ifrån olycko, och förvara henne för öfvermod.
18 Om zo zijn ziel voor de groeve te bewaren, Zijn leven voor de gang naar het graf.
Han skonar hennes själ för förderf, och hans lif, att det icke skall falla i svärdet;
19 Dan kastijdt Hij hem door smart op zijn sponde, Door een koorts in zijn beenderen zonder eind,
Och näpser honom med sveda uppå hans säng, och all hans ben mägteliga;
20 Zodat zijn leven van het brood gaat walgen, Zijn ziel van de begeerlijkste spijs;
Och far så med honom, att honom vämjes vid maten, och hans sjal icke hafver lust till att äta.
21 Zijn vlees slinkt zienderogen weg, Zijn gebeente, eens onzichtbaar, ligt bloot.
Hans kött försvinner, så att man intet ser det, och hans ben förkrossas, så att man icke gerna ser dem;
22 Maar zelfs als zijn ziel het graf al nabij is, Zijn leven het oord van de doden: Zo hij besluit in zijn hart, zich tot God te keren En hij zijn dwaasheid erkent:
Att hans själ nalkas till förderf, och hans lif till de döda.
23 Dan treedt er voor hem een engel op, Een tolk, een uit de duizend. Dan wijst hij den mens op zijn plicht,
Om nu en Ängel, en af tusende, trädde fram för honom, till att förkunna menniskone Guds rättfärdighet;
24 Ontfermt zich zijner, en spreekt: Laat hem toch niet in de groeve dalen, Ik heb zijn losprijs gevonden
Då skall han förbarma sig öfver honom, och säga: Han skall förlossad varda, att han icke skall fara neder i förderfvet; ty jag hafver funnit en försoning.
25 Zijn vlees worde frisser dan in zijn jeugd, Hij kere tot zijn jonkheid terug!
Hans kött komme sig till igen, såsom i ungdomen, och låt honom åter varda ung igen.
26 Dan laat God Zich verbidden; genadig neemt Hij hem aan, Doet hem zijn aanschijn met jubel aanschouwen, En schenkt den mens zijn gerechtigheid terug.
Han skall bedja Gud, den skall bevisa honom nåder; han skall se sitt ansigte med glädje, och skall vedergälla menniskone hennes rättfärdighet.
27 Dan juicht hij het uit voor de mensen, en zegt: Ik heb gezondigd, het recht verdraaid, Maar Hij heeft het niet op mij gewroken!
Han skall för menniskomen bekänna, och säga: Jag hafver syndat och illa gjort, och mig är ännu för litet skedt.
28 Zo behoedt Hij zijn ziel voor de gang naar het graf, En verlustigt zijn leven zich in het licht!
Han hafver förlossat mina själ, att hon icke skulle komma i förderf; utan mitt lif skulle få se ljuset.
29 Zie, dit alles doet God Tweemaal, driemaal met een mens:
Si, allt detta gör Gud två eller tre gångor med hvarjom och enom;
30 Hij brengt zijn leven terug van het graf, En bestraalt hem met het levenslicht!
På det han skall hemta hans själ igen utu förderfvet; och upplyser honom med de lefvandes ljuse.
31 Luister dus, Job, en hoor naar mij; Zwijg stil, en laat het spreken aan mij.
Gif akt häruppå, Job, och hör härtill, och tig, att jag må tala.
32 Hebt ge dan iets te zeggen, antwoord mij; Spreek dan, want ik geef u gaarne gelijk.
Men hafver du något att tala, så svara mig. Säg, äst du rättfärdig; jag vill gerna hörat.
33 Zo niet, luister naar mij, En zwijg, ik zal u wijsheid leren!
Hafver du ock intet, så hör mig, och tig; jag vill lära dig visdom.
