Job 33
1 Luister nu, Job, naar mijn rede, En leen het oor aan heel mijn betoog.
Azonban halljad csak, Jób, beszédemet és mind a szavaimra figyelj.
2 Zie, ik heb mijn mond geopend, Mijn tong in mijn gehemelte spreekt;
Íme, kérlek, megnyitottam számat, nyelvem megszólalt ínyemen.
3 Mijn hart stort woorden van wijsheid uit, Mijn lippen verkonden duidelijke taal!
Szívem egyenessége az én mondásaim, s a tudást tisztán mondják meg ajkaim.
4 De geest van God heeft mij gemaakt, De adem van den Almachtige mij het leven geschonken;
Isten szelleme alkotott engem, s a mindenható lehelete éltet engem.
5 Antwoord mij dus, zo ge kunt; Houd u gereed, stel u tegen mij op!
Ha teheted, válaszolj nekem, sorakozz elém, állj ki.
6 Ik ben dus voor God aan u gelijk, Ook ik ben gekneed uit leem:
Lám, én olyan vagyok Isten előtt, mint te magad, agyagból szakasztattam én is.
7 Dus behoeft u geen vrees voor mij te verschrikken Mijn hand niet zwaar u te drukken.
Íme, az én rettenésem nem ijeszt téged, és nyomásom nem nehezül rád.
8 Ge hebt voor mijn eigen oren verklaard, En ik heb uw woorden verstaan:
Ugyancsak mondottad füleim hallatára, és szavak hangját hallottam:
9 "Ik ben rein, zonder zonde, Ik ben zuiver, op mij rust geen schuld!"
Tiszta vagyok, bűntett nélkül, mocsoktalan vagyok és nincs bűnöm;
10 "Toch vindt Hij klachten tegen mij, En behandelt mij als zijn vijand;
lám, ürügyeket talál ki ellenem, tekint engem a maga ellenségének;
11 Hij steekt mijn voeten in het blok, Bespiedt al mijn gangen.
karóba teszi lábaimat, megvigyázza mind az ösvényeimet.
12 Zie, als ik roep, antwoordt Hij niet Want God is groter dan een mens!"
Lám, ebben nincs igazad, felelem neked, mert halandónál nagyobb az Isten.
13 Hoe hebt ge Hem durven verwijten, Dat Hij op geen van uw woorden antwoord geeft?
Miért pöröltél ellene, hogy semmi szavával nem felel?
14 Het is, omdat God slechts eenmaal spreekt, En het geen tweede keer herhaalt:
Mert egyszer beszél Isten, meg kétszer – nem látja meg.
15 In een droom, in een nachtelijk visioen In de sluimering op de sponde.
Álomban, éjjeli látományban, mikor mély álom esik az emberekre, szendergéskor a fekvőhelyen:
16 Dan opent Hij het oor van de mensen, En verschrikt hen door zijn visioenen,
akkor megnyilatkozik az emberek füle előtt és fenyítésükre pecsétet tesz,
17 Om den mens van trots te weerhouden, Den man voor hoogmoed te behoeden;
hogy eltávolítsa az embert attól a mit tett s a férfiú elől a gőgöt eltakarja,
18 Om zo zijn ziel voor de groeve te bewaren, Zijn leven voor de gang naar het graf.
visszatartsa lelkét a sírveremtől, és életét attól, hogy fegyver által ne múljék ki.
19 Dan kastijdt Hij hem door smart op zijn sponde, Door een koorts in zijn beenderen zonder eind,
S büntettetik fájdalom által fekvőhelyén, meg csontjainak legtöbbje állandóan;
20 Zodat zijn leven van het brood gaat walgen, Zijn ziel van de begeerlijkste spijs;
s undorrá teszi előtte élete a kenyeret és lelke a kívánatos ételt.
21 Zijn vlees slinkt zienderogen weg, Zijn gebeente, eens onzichtbaar, ligt bloot.
Húsa lefogy, úgy hogy láthatatlan, s lekopasztattak csontjai, melyeket nem láttak;
22 Maar zelfs als zijn ziel het graf al nabij is, Zijn leven het oord van de doden: Zo hij besluit in zijn hart, zich tot God te keren En hij zijn dwaasheid erkent:
s közeledett lelke a veremhez és élete a halálthozókhoz.
23 Dan treedt er voor hem een engel op, Een tolk, een uit de duizend. Dan wijst hij den mens op zijn plicht,
Ha van mellette szószóló angyal, ezer közül egy, hogy valljon az ember mellett egyenességéről:
24 Ontfermt zich zijner, en spreekt: Laat hem toch niet in de groeve dalen, Ik heb zijn losprijs gevonden
akkor megkegyelmez neki és mondja: nehogy a verembe szálljon, mentsd föl, találtam váltságot!
25 Zijn vlees worde frisser dan in zijn jeugd, Hij kere tot zijn jonkheid terug!
Duzzad a húsa az ifjú erőtől, visszatér fiatal kora napjaihoz.
26 Dan laat God Zich verbidden; genadig neemt Hij hem aan, Doet hem zijn aanschijn met jubel aanschouwen, En schenkt den mens zijn gerechtigheid terug.
Fohászkodik Istenhez, és kedvesen fogadja, riadás közt látja színét és viszonozza az embernek az ő igazságát.
27 Dan juicht hij het uit voor de mensen, en zegt: Ik heb gezondigd, het recht verdraaid, Maar Hij heeft het niet op mij gewroken!
Éneket mond az emberek előtt és szól: vétkeztem, az egyenest elgörbítettem, de nem bánt velem hasonlóan;
28 Zo behoedt Hij zijn ziel voor de gang naar het graf, En verlustigt zijn leven zich in het licht!
megváltotta lelkemet, nehogy a verembe szálljon, és életem láthatja a világosságot.
29 Zie, dit alles doet God Tweemaal, driemaal met een mens:
Lám, mindezeket míveli Isten, kétszer, háromszor a férfival;
30 Hij brengt zijn leven terug van het graf, En bestraalt hem met het levenslicht!
hogy visszahozza lelkét a sírveremből, hogy megvilágosodjék az élet világosságában.
31 Luister dus, Job, en hoor naar mij; Zwijg stil, en laat het spreken aan mij.
Figyelj, Jób, hallgass rám, légy csendes, majd beszélek én!
32 Hebt ge dan iets te zeggen, antwoord mij; Spreek dan, want ik geef u gaarne gelijk.
Ha vannak szavaid, válaszolj nekem, beszélj, mert kívánom, hogy igazoljalak;
33 Zo niet, luister naar mij, En zwijg, ik zal u wijsheid leren!
ha nincsenek, hallgass te reám, légy csendes, és majd tanítlak bölcsességre.
