Job 32
1 Toen deze drie mannen het hadden opgegeven, Job te antwoorden, omdat hij zich in hun ogen gerechtvaardigd had,
Ona tri čovjeka prestadoše Jobu odgovarati, jer je on sebe smatrao nevinim.
2 ontbrandde de toorn van Elihoe den zoon van Barakel, den Boeziet, uit het geslacht van Ram. Tegen Job ontbrandde zijn toorn, omdat hij zich tegenover God in het gelijk had gesteld;
Nato se rasrdi Elihu, sin Barakeelov, iz Buza, od plemena Ramova: planu gnjevom na Joba zato što je sebe držao pravednim pred Bogom;
3 tegen zijn drie vrienden ontbrandde zijn toorn, omdat zij het juiste antwoord niet hadden gevonden, en daardoor God hadden beschuldigd.
a planu gnjevom i na tri njegova prijatelja jer nisu više našli ništa što bi odgovorili te su tako Boga osudili.
4 Zolang zij met Job spraken, had Elihoe gewacht, omdat zij ouder waren dan hij.
Dok su oni govorili s Jobom, Elihu je šutio, jer su oni bili stariji od njega.
5 Maar nu Elihoe bemerkte, dat er uit de mond van de drie mannen geen antwoord meer kwam, ontbrandde zijn toorn.
Ali kad vidje da ona tri čovjeka nisu više imala odgovora u ustima, planu od srdžbe.
6 En Elihoe, de zoon van Barakel, den Boeziet, nam het woord en sprak: Ik ben jong van dagen, En gij zijt bejaard; Daarom was ik beschroomd en bevreesd, U mijn mening te zeggen.
I progovorivši, Elihu, sin Barakeelov, iz Buza, reče: “Po godinama svojim još mlad sam ja, a u duboku vi ste ušli starost; bojažljivo se zato ja ustezah znanje svoje pokazati pred vama.
7 Ik dacht: Laat de ouderdom spreken, De hoge leeftijd de wijsheid verkonden!
Mišljah u sebi: 'Govorit će starost, mnoge godine pokazat će mudrost.'
8 Maar het is Gods geest in den mens, De adem van den Almachtige, die hem inzicht verleent;
Uistinu, dah neki u ljudima, duh Svesilnog mudrim čini čovjeka.
9 Het zijn dus niet de bejaarden, die wijs zijn, Niet de grijsaards, die weten wat recht is.
Dob poodmakla ne daje mudrosti a niti starost pravednosti uči.
10 Daarom zeg ik: Luistert naar mij; Ik zal u verkonden, wat ik weet.
Zato vas molim, poslušajte mene da vam i ja znanje svoje izložim.
11 Zie, ik heb gewacht op wat gij zoudt zeggen, En geluisterd naar uw betoog; Tot gij de juiste woorden zoudt vinden,
S pažnjom sam vaše besjede pratio i razloge sam vaše saslušao dok ste tražili što ćete kazati.
12 Heb ik u al mijn aandacht gewijd. Maar zie, niemand van u heeft Job weerlegd, Niemand zijn betoog beantwoord!
Na vama moja sva bijaše pažnja, al' ne bi nikog da Joba pobije ni da mu od vas tko riječ opovrgne.
13 Zegt nu niet: We zijn op de wijsheid gestuit God, geen mens kan hem verslaan!
Nemojte reći: 'Na mudrost smo naišli! Bog će ga pobit jer čovjek ne može.'
14 Tegen mij heeft hij nog geen bewijzen gebracht, En met de uwen weerleg ik hem niet.
Nije meni on besjedu upravio: odvratit mu neću vašim riječima.
15 Zij zijn verslagen, weten niets meer te zeggen, De woorden laten hen in de steek.
Poraženi, otpovrgnut ne mogu, riječi zapeše u grlu njihovu.
16 Ik heb gewacht, maar zij spreken niet, Ze staan daar, en hebben geen antwoord meer;
Čekao sam! Al', gle, oni ne zbore. Umukoše, ni riječ više da kažu!
17 Nu wil ik antwoorden op mijn beurt, Wil ik verkonden, wat ik weet!
Na meni je da progovorim sada, znanje ću svoje i ja izložiti.
18 Want ik ben geladen met woorden, En de geest in mijn binnenste prest mij er toe.
Riječi mnoge u meni naviru dok iznutra moj duh mene nagoni.
19 Zie, mijn geest is als wijn, die niet kan gisten, En die nieuwe zakken doet bersten;
Gle, nutrina mi je k'o mošt zatvoren, k'o nova će se raspući mješina.
20 Ik moet spreken, om wat lucht te krijgen, Mijn lippen openen, en antwoord geven.
Da mi odlane, govorit ću stoga, otvorit ću usne i odvratit' vama.
21 Ik wil niemand naar de ogen zien, En niemand vleien, wie het ook is;
Nijednoj strani priklonit se neću niti laskat ja namjeravam kome.
22 Want ik heb geen verstand van vleierij: Mijn Schepper rukte mij dan aanstonds weg!
Laskati ja ne umijem nikako, jer smjesta bi me Tvorac moj smaknuo.
