Job 31

1 Toch had ik een verbond met mijn ogen gesloten, Om niet te kijken naar een maagd.

Sklenil sem zavezo s svojimi očmi. Zakaj naj bi potem mislil na devico?

2 Want wat is het lot, door God in den hoge beschikt, Het erfdeel door den Almachtige daarboven bepaald?

Kajti kakšen delež od Boga je od zgoraj? In kakšna dediščina od Vsemogočnega od zgoraj?

3 Het is de ondergang voor den ongerechte, Voor den boosdoener onheil!

Mar ni uničenje za zlobne? In posebna kazen za delavce krivičnosti?

4 Slaat Hij mijn wegen niet gade, En telt Hij al mijn schreden niet?

Mar on ne vidi mojih poti in šteje vse moje korake?

5 Ben ik ooit met leugens omgegaan, Of heeft zich mijn voet gerept tot bedrog?

Če sem hodil z ničnostjo ali če je moje stopalo hitelo k prevari,

6 God wege mij slechts op een eerlijke schaal, En Hij zal mijn onschuld moeten erkennen!

naj bom stehtan na pravilni tehtnici, da Bog lahko spozna mojo neokrnjenost.

7 Indien mijn tred is afgeweken Van het rechte pad; Mijn hart mijn ogen achterna is gelopen, Of smetten aan mijn handen kleven:

Če se je moj korak obrnil iz poti in je moje srce hodilo za mojimi očmi in če se je kakršenkoli madež prilepil na moje roke,

8 Dan moge ik zaaien, een ander het eten, En wat ik geplant heb, worde uitgerukt!

potem naj jaz sejem in naj drug jé. Da, naj bo moje potomstvo izkoreninjeno.

9 Indien mijn hart is verleid door een vrouw, Ik geloerd heb aan de deur van mijn naaste:

Če je bilo moje srce zavedeno z žensko, ali če sem prežal pri vratih svojega soseda,

10 Dan moge mijn vrouw voor een ander malen, En mogen anderen haar bezitten;

potem naj moja žena melje drugemu in naj se drugi sklanjajo nadnjo.

11 Want dat zou een schanddaad zijn, En een halszaak voor het gerecht!

Kajti to je grozoten zločin. Da, to je krivičnost, ki naj se kaznuje s sodniki.

12 Dan brande een vuur tot het dodenrijk En vertere heel mijn bezit!

Kajti to je ogenj, ki použiva v uničenje in bi izkoreninil ves moj donos.

13 Indien ik het recht van mijn slaaf heb verkracht, Of van mijn slavin, met mij in geschil:

Če sem preziral zadevo svojega sluga ali svoje dekle, ko so se pričkali z menoj,

14 Wat zou ik doen, als God Zich verhief, Wat Hem antwoorden, als Hij de zaak onderzocht?

kaj bom potem storil, ko se dvigne Bog? In ko on obiskuje, kaj naj mu odgovorim?

15 Heeft Hij, die mij in de moederschoot schiep, ook hen niet gemaakt, Heeft niet Een en Dezelfde ons in haar lichaam gevormd?

Mar ni on, ki me je naredil v maternici, naredil njega? Ali naju ni eden oblikoval v maternici?

16 Heb ik ooit een arme een bede geweigerd, De ogen van een weduwe laten versmachten;

Če sem uboge zadržal pred njihovo željo, ali očem vdove storil, da opešajo,

17 Heb ik ooit alleen mijn brood genuttigd, En de wees daarvan niet mee laten eten?

ali sem sam pojedel svoj grižljaj in osiroteli ni jedel od njega

18 Neen, van kindsbeen af bracht ik hem groot als een vader, Van de moederschoot af ben ik haar leidsman geweest.

(kajti od moje mladosti je bil vzgajan z menoj kakor z očetom in usmerjal sem jo od maternice svoje matere),

19 Heb ik ooit een zwerver zonder kleding gezien, Of een arme zonder bedekking;

če sem gledal kogarkoli giniti zaradi pomanjkanja obleke ali kateregakoli revnega brez pokrivala,

20 Hebben zijn lendenen mij niet moeten zegenen, Werd hij niet verwarmd door de wol mijner schapen?

če me njegova ledja niso blagoslovila in če ni bil ogret z runom moje ovce;

21 Indien ik mijn hand tegen een rechtschapene ophief, Omdat ik bemerkte, dat men mij in de poort ondersteunde:

če sem povzdignil svojo roko zoper osirotelega, ko sem videl svojo pomoč v velikih vratih,

22 Dan valle mijn schouder uit het gewricht, Worde mijn arm uit het gelid gerukt;

potem naj moj laket pade od moje lopatice in moj laket [naj] bo odlomljen od kosti.

23 Dan treffe mij de verschrikking van God, En ik houde geen stand voor zijn Majesteit!

Kajti uničenje od Boga mi je bilo strahota in zaradi razloga njegovega visočanstva ne bi mogel zdržati.

24 Indien ik op goud mijn vertrouwen heb gesteld, Het fijnste goud mijn hoop heb genoemd;

Če sem zlato naredil za svoje upanje ali sem čistemu zlatu rekel: › Ti si moje zaupanje, ‹

25 Mij verheugd heb ik in de macht van mijn rijkdom, En in de geweldige winst van mijn hand:

če sem se veselil, ker je bilo moje premoženje veliko in ker je moja roka veliko pridobila,

26 Indien ik heb opgestaard naar de stralende zon, Naar de glanzende maan, die haar weg vervolgde,

če sem pogledal sonce, ko je sijalo ali luno hoditi v sijaju

27 Zodat mijn hart in het geheim werd verleid, En mijn hand mijn mond heeft gekust

in je bilo moje srce skrivno premamljeno, oziroma so moja usta poljubila mojo roko?

28 Ook dat zou een halszaak voor het gerecht zijn geweest, Omdat ik God in den hoge had verloochend!

Tudi to bi bila krivičnost, da bi bil kaznovan od sodnika, kajti jaz bi zanikal Boga, ki je zgoraj.

29 Heb ik mij in het ongeluk van mijn vijand verheugd, Of gejubeld, omdat onheil hem trof;

Če sem se veselil ob uničenju tistega, ki me je sovražil ali sem se povzdignil, ko ga je našlo zlo,

30 Heb ik mijn gehemelte niet verboden te zondigen, En door een verwensing zijn leven te eisen;

niti svojim ustom nisem dopustil, da grešijo z želenjem prekletstva njegovi duši.

31 Hebben mijn tentgenoten niet gezegd: Wie verzadigt zich niet aan het vlees van zijn vijand?

Če možje mojega šotora niso rekli: ›Oh, da bi imeli njegovo meso! Ne moremo biti zadovoljni.‹

32 De zwerver behoefde niet buiten te overnachten Voor den reiziger heb ik de deuren geopend.

Tujec ni prenočeval na ulici, temveč sem svoja vrata odprl popotniku.

33 Indien ik mijn misdaad voor de mensen bedekt heb, In mijn boezem mijn schuld heb verborgen,

Če sem svoje prestopke pokril kakor Adam, s skrivanjem svoje krivičnosti v svojem naročju,

34 Omdat ik de grote menigte vreesde, En bang was voor de verachting der geslachten: Dan moge ik verstommen, en de deur niet meer uitgaan,

ali sem se bal velike množice, ali me straši zaničevanje družin, da sem molčal in nisem šel izpred vrat?

35 Wie zou er dan nog naar mij horen! Zie hier mijn handtekening! De Almachtige antwoorde mij; Mijn beschuldiger schrijve zijn aanklacht neer!

Oh, da bi me nekdo poslušal! Glej, moja želja je, da bi mi Vsemogočni odgovoril in da bi moj nasprotnik napisal knjigo.

36 Waarachtig, ik wil ze op mijn schouder nemen Er mij als met een krans mee omhangen;

Zagotovo bi to vzel na svojo ramo in si to privezal kot krono.

37 Ik zal Hem mijn schreden een voor een tonen, En voor zijn aanschijn treden als een vorst!

Prikazal bi mu število mojih korakov. Kakor princ bi šel blizu k njemu.

38 Indien mijn akker tegen mij klaagde Zijn voren gezamenlijk weenden;

Če moja dežela joka zoper mene ali da se njene brazde podobno pritožujejo,

39 Indien ik zijn vrucht heb genoten, zonder te betalen, En zijn bezitter liet zuchten:

če sem brez denarja pojedel njene sadove ali sem njenim lastnikom povzročil, da izgubijo svoje življenje,

40 Dan mogen doornen opschieten inplaats van tarwe, En stinkend onkruid inplaats van gerst! Hier eindigen de woorden van Job.

naj osat raste namesto pšenice in smrdljiv plevel namesto ječmena.« Jobove besede so končane.