Job 31
1 Toch had ik een verbond met mijn ogen gesloten, Om niet te kijken naar een maagd.
| ברית כרתי לעיני ומה אתבונן על בתולה׃ |
2 Want wat is het lot, door God in den hoge beschikt, Het erfdeel door den Almachtige daarboven bepaald?
| ומה חלק אלוה ממעל ונחלת שדי ממרמים׃ |
3 Het is de ondergang voor den ongerechte, Voor den boosdoener onheil!
| הלא איד לעול ונכר לפעלי און׃ |
4 Slaat Hij mijn wegen niet gade, En telt Hij al mijn schreden niet?
| הלא הוא יראה דרכי וכל צעדי יספור׃ |
5 Ben ik ooit met leugens omgegaan, Of heeft zich mijn voet gerept tot bedrog?
| אם הלכתי עם שוא ותחש על מרמה רגלי׃ |
6 God wege mij slechts op een eerlijke schaal, En Hij zal mijn onschuld moeten erkennen!
| ישקלני במאזני צדק וידע אלוה תמתי׃ |
7 Indien mijn tred is afgeweken Van het rechte pad; Mijn hart mijn ogen achterna is gelopen, Of smetten aan mijn handen kleven:
| אם תטה אשרי מני הדרך ואחר עיני הלך לבי ובכפי דבק מאום׃ |
8 Dan moge ik zaaien, een ander het eten, En wat ik geplant heb, worde uitgerukt!
| אזרעה ואחר יאכל וצאצאי ישרשו׃ |
9 Indien mijn hart is verleid door een vrouw, Ik geloerd heb aan de deur van mijn naaste:
| אם נפתה לבי על אשה ועל פתח רעי ארבתי׃ |
10 Dan moge mijn vrouw voor een ander malen, En mogen anderen haar bezitten;
| תטחן לאחר אשתי ועליה יכרעון אחרין׃ |
11 Want dat zou een schanddaad zijn, En een halszaak voor het gerecht!
| כי הוא זמה והיא עון פלילים׃ |
12 Dan brande een vuur tot het dodenrijk En vertere heel mijn bezit!
| כי אש היא עד אבדון תאכל ובכל תבואתי תשרש׃ |
13 Indien ik het recht van mijn slaaf heb verkracht, Of van mijn slavin, met mij in geschil:
| אם אמאס משפט עבדי ואמתי ברבם עמדי׃ |
14 Wat zou ik doen, als God Zich verhief, Wat Hem antwoorden, als Hij de zaak onderzocht?
| ומה אעשה כי יקום אל וכי יפקד מה אשיבנו׃ |
15 Heeft Hij, die mij in de moederschoot schiep, ook hen niet gemaakt, Heeft niet Een en Dezelfde ons in haar lichaam gevormd?
| הלא בבטן עשני עשהו ויכננו ברחם אחד׃ |
16 Heb ik ooit een arme een bede geweigerd, De ogen van een weduwe laten versmachten;
| אם אמנע מחפץ דלים ועיני אלמנה אכלה׃ |
17 Heb ik ooit alleen mijn brood genuttigd, En de wees daarvan niet mee laten eten?
| ואכל פתי לבדי ולא אכל יתום ממנה׃ |
18 Neen, van kindsbeen af bracht ik hem groot als een vader, Van de moederschoot af ben ik haar leidsman geweest.
| כי מנעורי גדלני כאב ומבטן אמי אנחנה׃ |
19 Heb ik ooit een zwerver zonder kleding gezien, Of een arme zonder bedekking;
| אם אראה אובד מבלי לבוש ואין כסות לאביון׃ |
20 Hebben zijn lendenen mij niet moeten zegenen, Werd hij niet verwarmd door de wol mijner schapen?
| אם לא ברכוני חלצו ומגז כבשי יתחמם׃ |
21 Indien ik mijn hand tegen een rechtschapene ophief, Omdat ik bemerkte, dat men mij in de poort ondersteunde:
| אם הניפותי על יתום ידי כי אראה בשער עזרתי׃ |
22 Dan valle mijn schouder uit het gewricht, Worde mijn arm uit het gelid gerukt;
| כתפי משכמה תפול ואזרעי מקנה תשבר׃ |
23 Dan treffe mij de verschrikking van God, En ik houde geen stand voor zijn Majesteit!
| כי פחד אלי איד אל ומשאתו לא אוכל׃ |
24 Indien ik op goud mijn vertrouwen heb gesteld, Het fijnste goud mijn hoop heb genoemd;
| אם שמתי זהב כסלי ולכתם אמרתי מבטחי׃ |
25 Mij verheugd heb ik in de macht van mijn rijkdom, En in de geweldige winst van mijn hand:
| אם אשמח כי רב חילי וכי כביר מצאה ידי׃ |
26 Indien ik heb opgestaard naar de stralende zon, Naar de glanzende maan, die haar weg vervolgde,
| אם אראה אור כי יהל וירח יקר הלך׃ |
27 Zodat mijn hart in het geheim werd verleid, En mijn hand mijn mond heeft gekust
| ויפת בסתר לבי ותשק ידי לפי׃ |
28 Ook dat zou een halszaak voor het gerecht zijn geweest, Omdat ik God in den hoge had verloochend!
| גם הוא עון פלילי כי כחשתי לאל ממעל׃ |
29 Heb ik mij in het ongeluk van mijn vijand verheugd, Of gejubeld, omdat onheil hem trof;
| אם אשמח בפיד משנאי והתעררתי כי מצאו רע׃ |
30 Heb ik mijn gehemelte niet verboden te zondigen, En door een verwensing zijn leven te eisen;
| ולא נתתי לחטא חכי לשאל באלה נפשו׃ |
31 Hebben mijn tentgenoten niet gezegd: Wie verzadigt zich niet aan het vlees van zijn vijand?
| אם לא אמרו מתי אהלי מי יתן מבשרו לא נשבע׃ |
32 De zwerver behoefde niet buiten te overnachten Voor den reiziger heb ik de deuren geopend.
| בחוץ לא ילין גר דלתי לארח אפתח׃ |
33 Indien ik mijn misdaad voor de mensen bedekt heb, In mijn boezem mijn schuld heb verborgen,
| אם כסיתי כאדם פשעי לטמון בחבי עוני׃ |
34 Omdat ik de grote menigte vreesde, En bang was voor de verachting der geslachten: Dan moge ik verstommen, en de deur niet meer uitgaan,
| כי אערוץ המון רבה ובוז משפחות יחתני ואדם לא אצא פתח׃ |
35 Wie zou er dan nog naar mij horen! Zie hier mijn handtekening! De Almachtige antwoorde mij; Mijn beschuldiger schrijve zijn aanklacht neer!
| מי יתן לי שמע לי הן תוי שדי יענני וספר כתב איש ריבי׃ |
36 Waarachtig, ik wil ze op mijn schouder nemen Er mij als met een krans mee omhangen;
| אם לא על שכמי אשאנו אענדנו עטרות לי׃ |
37 Ik zal Hem mijn schreden een voor een tonen, En voor zijn aanschijn treden als een vorst!
| מספר צעדי אגידנו כמו נגיד אקרבנו׃ |
38 Indien mijn akker tegen mij klaagde Zijn voren gezamenlijk weenden;
| אם עלי אדמתי תזעק ויחד תלמיה יבכיון׃ |
39 Indien ik zijn vrucht heb genoten, zonder te betalen, En zijn bezitter liet zuchten:
| אם כחה אכלתי בלי כסף ונפש בעליה הפחתי׃ |
40 Dan mogen doornen opschieten inplaats van tarwe, En stinkend onkruid inplaats van gerst! Hier eindigen de woorden van Job.
| תחת חטה יצא חוח ותחת שערה באשה תמו דברי איוב׃ |
