Job 31

1 Toch had ik een verbond met mijn ogen gesloten, Om niet te kijken naar een maagd.

Ich habe mit meinen Augen einen Bund gemacht, und wie hätte ich auf eine Jungfrau geblickt!

2 Want wat is het lot, door God in den hoge beschikt, Het erfdeel door den Almachtige daarboven bepaald?

Denn was wäre das Teil Gottes von oben gewesen, und das Erbe des Allmächtigen aus den Höhen?

3 Het is de ondergang voor den ongerechte, Voor den boosdoener onheil!

Ist nicht Verderben für den Ungerechten, und Mißgeschick für die, welche Frevel tun?

4 Slaat Hij mijn wegen niet gade, En telt Hij al mijn schreden niet?

Sieht er nicht meine Wege und zählt alle meine Schritte?

5 Ben ik ooit met leugens omgegaan, Of heeft zich mijn voet gerept tot bedrog?

Wenn ich mit Falschheit umgegangen bin und mein Fuß dem Truge zugeeilt ist, -

6 God wege mij slechts op een eerlijke schaal, En Hij zal mijn onschuld moeten erkennen!

er wäge mich auf der Waage der Gerechtigkeit, und Gott wird meine Unsträflichkeit erkennen,

7 Indien mijn tred is afgeweken Van het rechte pad; Mijn hart mijn ogen achterna is gelopen, Of smetten aan mijn handen kleven:

wenn mein Schritt von dem Wege abgebogen, und mein Herz meinen Augen gefolgt ist, und an meinen Händen ein Makel kleben blieb:

8 Dan moge ik zaaien, een ander het eten, En wat ik geplant heb, worde uitgerukt!

so möge ich säen, und ein anderer essen, und meine Sprößlinge mögen entwurzelt werden!

9 Indien mijn hart is verleid door een vrouw, Ik geloerd heb aan de deur van mijn naaste:

Wenn mein Herz zu einem Weibe verlockt worden ist und ich an der Tür meines Nächsten gelauert habe:

10 Dan moge mijn vrouw voor een ander malen, En mogen anderen haar bezitten;

so möge mein Weib für einen anderen mahlen, und andere mögen sich über sie beugen!

11 Want dat zou een schanddaad zijn, En een halszaak voor het gerecht!

Denn das ist eine Schandtat, und das eine Missetat für die Richter.

12 Dan brande een vuur tot het dodenrijk En vertere heel mijn bezit!

Denn ein Feuer ist es, das bis zum Abgrund frißt, und das meinen ganzen Ertrag entwurzeln würde.

13 Indien ik het recht van mijn slaaf heb verkracht, Of van mijn slavin, met mij in geschil:

Wenn ich das Recht meines Knechtes und meiner Magd mißachtete, als sie mit mir stritten:

14 Wat zou ik doen, als God Zich verhief, Wat Hem antwoorden, als Hij de zaak onderzocht?

was wollte ich dann tun, wenn Gott sich erhöbe; und wenn er untersuchte, was ihm erwidern?

15 Heeft Hij, die mij in de moederschoot schiep, ook hen niet gemaakt, Heeft niet Een en Dezelfde ons in haar lichaam gevormd?

Hat nicht er, der mich im Mutterleibe bereitete, auch ihn bereitet, und hat nicht einer im Schoße uns gebildet?

16 Heb ik ooit een arme een bede geweigerd, De ogen van een weduwe laten versmachten;

Wenn ich den Armen ihr Begehr versagte, und die Augen der Witwe verschmachten ließ,

17 Heb ik ooit alleen mijn brood genuttigd, En de wees daarvan niet mee laten eten?

und aß meinen Bissen allein, so daß der Verwaiste nicht davon gegessen hat-

18 Neen, van kindsbeen af bracht ik hem groot als een vader, Van de moederschoot af ben ik haar leidsman geweest.

ist er doch von meiner Jugend an bei mir aufgewachsen, wie bei einem Vater, und von meiner Mutter Leibe an habe ich sie geleitet; -

19 Heb ik ooit een zwerver zonder kleding gezien, Of een arme zonder bedekking;

wenn ich jemand umkommen sah aus Mangel an Kleidung, und den Dürftigen ohne Decke,

20 Hebben zijn lendenen mij niet moeten zegenen, Werd hij niet verwarmd door de wol mijner schapen?

wenn seine Lenden mich nicht gesegnet haben, und er mit der Wolle meiner Lämmer sich nicht erwärmte;

21 Indien ik mijn hand tegen een rechtschapene ophief, Omdat ik bemerkte, dat men mij in de poort ondersteunde:

wenn ich meine Hand geschwungen über eine Waise, weil ich im Tore meinen Beistand sah:

22 Dan valle mijn schouder uit het gewricht, Worde mijn arm uit het gelid gerukt;

so falle meine Schulter aus ihrem Blatt, und mein Arm werde abgebrochen von der Röhre!

23 Dan treffe mij de verschrikking van God, En ik houde geen stand voor zijn Majesteit!

Denn das Verderben Gottes war mir ein Schrecken, und vor seiner Erhabenheit vermochte ich nichts.

24 Indien ik op goud mijn vertrouwen heb gesteld, Het fijnste goud mijn hoop heb genoemd;

Wenn ich das Gold zu meiner Zuversicht gemacht, und zu dem feinen Golde gesagt habe: Mein Vertrauen! -

25 Mij verheugd heb ik in de macht van mijn rijkdom, En in de geweldige winst van mijn hand:

wenn ich mich freute, daß mein Vermögen groß war, und daß meine Hand Ansehnliches erworben hatte;

26 Indien ik heb opgestaard naar de stralende zon, Naar de glanzende maan, die haar weg vervolgde,

wenn ich die Sonne sah, wie sie glänzte, und den Mond in Pracht dahinwandeln,

27 Zodat mijn hart in het geheim werd verleid, En mijn hand mijn mond heeft gekust

und mein Herz im Geheimen verführt wurde und mein Mund meine Hand geküßt hat:

28 Ook dat zou een halszaak voor het gerecht zijn geweest, Omdat ik God in den hoge had verloochend!

auch das wäre eine gerichtlich zu strafende Missetat; denn Gott droben würde ich verleugnet haben.

29 Heb ik mij in het ongeluk van mijn vijand verheugd, Of gejubeld, omdat onheil hem trof;

Wenn ich mich freute über das Unglück meines Hassers und aufjauchzte, als Böses ihn traf,

30 Heb ik mijn gehemelte niet verboden te zondigen, En door een verwensing zijn leven te eisen;

nie habe ich ja meinem Gaumen erlaubt, zu sündigen, durch einen Fluch seine Seele zu fordern; -

31 Hebben mijn tentgenoten niet gezegd: Wie verzadigt zich niet aan het vlees van zijn vijand?

wenn die Leute meines Zeltes nicht gesagt haben: Wer wäre nicht von dem Fleische seines Schlachtviehes satt geworden! -

32 De zwerver behoefde niet buiten te overnachten Voor den reiziger heb ik de deuren geopend.

der Fremdling übernachtete nicht draußen, ich öffnete dem Wanderer meine Tür;

33 Indien ik mijn misdaad voor de mensen bedekt heb, In mijn boezem mijn schuld heb verborgen,

wenn ich, wie Adam, meine Übertretungen zugedeckt habe, verbergend in meinem Busen meine Missetat,

34 Omdat ik de grote menigte vreesde, En bang was voor de verachting der geslachten: Dan moge ik verstommen, en de deur niet meer uitgaan,

weil ich mich fürchtete vor der großen Menge, und die Verachtung der Familien mich erschreckte, so daß ich mich still hielt, nicht zur Türe hinausging...

35 Wie zou er dan nog naar mij horen! Zie hier mijn handtekening! De Almachtige antwoorde mij; Mijn beschuldiger schrijve zijn aanklacht neer!

O daß ich einen hätte, der auf mich hörte, hier ist meine Unterschrift; der Allmächtige antworte mir! und die Klageschrift, welche mein Gegner geschrieben!

36 Waarachtig, ik wil ze op mijn schouder nemen Er mij als met een krans mee omhangen;

Würde ich sie nicht auf meiner Schulter tragen, sie mir umbinden als Krone?

37 Ik zal Hem mijn schreden een voor een tonen, En voor zijn aanschijn treden als een vorst!

Ich würde ihm kundtun die Zahl meiner Schritte, würde ihm nahen wie ein Fürst.

38 Indien mijn akker tegen mij klaagde Zijn voren gezamenlijk weenden;

Wenn mein Acker über mich schreit, und seine Furchen allesamt weinen;

39 Indien ik zijn vrucht heb genoten, zonder te betalen, En zijn bezitter liet zuchten:

wenn ich seinen Ertrag ohne Zahlung verzehrt habe, und die Seele seiner Besitzer aushauchen ließ:

40 Dan mogen doornen opschieten inplaats van tarwe, En stinkend onkruid inplaats van gerst! Hier eindigen de woorden van Job.

so mögen Dornen statt Weizen, und Unkraut statt Gerste hervorkommen! Die Worte Hiobs sind zu Ende.