Job 30
1 Maar thans lachen jongere mensen mij uit, Lieden, wier vaders te min voor mij waren, Om ze bij mijn herdershonden te zetten;
“Tusruktu, mwet ma fusr likiyu elos orek tafunkas keik in pacl inge! Papa tumalos uh nuna mwet na wangin sripa emeet me, Oru nga tia pac lela elos in wi kosro ngalngul uh karingin sheep nutik.
2 Wier sterke hand mij zelfs niet kan dienen, Daar al hun kracht verloren ging,
Un mwet na wanginla ku la, Elos arulana munas ac tia ku in oru kutena orekma luk.
3 Door gebrek en honger is uitgeput. Lieden, die de stronken afknagen in de woestijn, In het land der steppe en wildernis;
Elos arulana sukasrup ac masrinsral, Oru elos ac kontini okan sak pulamlamla uh — Ke fong, in acn na koluk ac wangin mwet we.
4 Die zilte kruiden van de struiken plukken, En zich voeden met de wortels der brem;
Elos ac fusak ac kang mah yen mwesis uh Wi pacna okah ma wangin ema ke sak broom uh!
5 Die uit de samenleving zijn weggejaagd, En die men naschreeuwt als dieven.
Mwet nukewa ac wowoyak ac luselosla Oana ke elos woi mwet pusrapasr uh.
6 Lieden, die in de krochten van afgronden wonen, In aardholen en rotsen;
Elos mutana in luf, Ac in acn ma pukpukla pe eol uh.
7 Die balken tussen de struiken, Samenhokken onder de netels;
In acn mwesis uh elos ac wowo oana kosro lemnak uh, Ac tukeni lokeni muta ye sak inima uh.
8 Die als een dwaas en naamloos broed Weggezweept zijn uit het land.
Sie un mwet na lusrongten, wangin sripa, ac wangin akilenya pa inge! Ukohkyak elos liki fin acn uh.
9 En thans ben ik hun spotlied geworden, En de stof voor hun praat.
“Inge elos foloko isrunyu; Nga pilasrla — oana sie mwe aksruksruk nu selos.
10 Vol afschuw blijven ze op een afstand staan, En ontzien zich niet, mij in het gezicht te spuwen.
Elos arulana kwaseyu, Ac pangon mu elos wo likiyu. Elos ac tuku pac ani nu in mutuk.
11 Zij mishandelen mij, nu ze hun teugel hebben losgerukt Hun breidel hebben afgeworpen.
Mweyen God El arulana akmunasyeyula ac nga tia ku in sifacna, Oru elos forma lainyu ke folo lalos nufon.
12 Aan mijn rechterhand verheft zich dat broed, Mijn voeten stoten hen weg; Ze banen tegen mij hun onheilspaden,
Un mwet se inge arulana suwoswos in oru alein lalos nu sik; Elos ukweyu nga kaing; ac elos akola in kunausyula.
13 En vernielen mijn weg, om mij te verderven. Ze trekken op, er is niemand, die hen weerhoudt,
Elos kosrala acn in kaing luk, ac srike in uniyuwi; Ac wangin mwet in kutongolosi.
14 Als door een wijde bres rukken ze aan. Onder de puinhopen kwam ze aangerold
Elos ac fokolak kalkal ma nga wikwik we, Ac putatme nu fuk ac toanyuwi nu infohk uh.
15 Keerde zich tegen mij de verschrikking; Als een stormwind waaide mijn aanzien weg, Mijn geluk dreef voorbij als een wolk.
Sangeng luk nwekyula. Nga tila orek mukul, a nga oana sie fosr in eng, Ac kasrpuk sohkla oana sie pukunyeng.
16 En thans stort zich mijn ziel in mij uit, Grijpen de dagen van rampspoed mij aan!
“Inge nga apkuran in misa, Ac wangin ma in akfisrasrye keok luk.
17 Des nachts wordt mijn gebeente doorboord, En nemen mijn knagende pijnen geen rust;
Ke fong uh sri keik uh nufon waiok, Ac ngal lulap su ngalngalisyu tiana tui.
18 Door het grote geweld is mijn vlees ontredderd, Het knelt mij als de kraag van mijn kleed.
God El sruokya kala in nuknuk luk Ac furokya nwe ke na tingilya kwawuk.
19 God heeft mij in de modder geworpen, Ik zie er uit als stof en as.
El kipakinyuwi nu yen furarrar uh; Ac nga oana fohk furarrar ye mutal.
20 Ik roep tot U, maar Gij antwoordt niet; Ik sta overeind, maar Gij let niet op mij.
“Nga pang nu sum, O God, tuh kom tiana topukyu; Ac ke pacl nga pre, kom tia lohma nu sik.
21 Gij zijt wreed tegen mij, Met uw krachtige hand bestookt Gij mij;
Kom arulana sulallal nu sik, Ac akkeokyeyu ke kuiyom nufon.
22 Gij heft mij op, jaagt mij voort op de wind, Een noodweer lost mij in water op.
Kom lela eng uh in ukyula; Ac kom sisyuwot sisyume ke eng upa uh.
23 Ja, ik weet, Gij leidt mij ten dode, Naar de verzamelplaats van al wat leeft.
Nga etu lah kom ac usyula nu ke misa, Nu ke ouiya su akola nu sin mwet nukewa.
24 Maar steekt een drenkeling de hand niet uit, Roept men in zijn ellende niet om hulp?
Efu ku kom uni sie mwet ma arulana musalla tari, Su wangin ma ku in oru sayen ngisre ke pakomuta?
25 Heb ik zelf niet geweend over den zwaar beproefde, Was ik over den arme niet zielsbedroefd?
Ya nga tuh tia wi tung yurin mwet su sun ongoiya, Ac pakomutalos su enenu?
26 Ja, ik hoopte op geluk, maar het onheil kwam; Ik verwachtte het licht, maar het duister viel in.
Nga tuh finsrak in oasr engan ac kalem yuruk, A ongoiya ac lohsr pa sunyu.
27 Mijn binnenste kookt, en komt niet tot rust, Dagen van jammer treden mij tegen.
Insiuk arulana kuelik ke fosrnga ac waiok; Nga muta in keok len nu ke len.
28 Zwart loop ik rond, maar niet van de zon; Sta ik op in de gemeente, ik roep om hulp!
Nga foroht forma in lohsr matoltol, yen wangin kalmen faht we; Nga tuyak in walil uh ac siyuk ke kasru.
29 Ik ben een broer van de jakhalzen, Een makker der struisen;
Pusrek asor ac supwar, Oana pusren tung lun soko kosro fox, ku sie won ostrich.
30 Mijn huid is zwart, en laat van mij los, Mijn beenderen branden van koorts;
Monuk sroalsroalla; ac nga folla ke fifa.
31 Mijn citer is voor rouwklacht gestemd, Mijn fluit voor geween!
Sie pacl ah nga tuh lohng pusren on engan, A inge nga lohng pusren asor ac tung mukena.
