Job 30
1 Maar thans lachen jongere mensen mij uit, Lieden, wier vaders te min voor mij waren, Om ze bij mijn herdershonden te zetten;
| ועתה שחקו עלי-- צעירים ממני לימים אשר-מאסתי אבותם-- לשית עם-כלבי צאני |
2 Wier sterke hand mij zelfs niet kan dienen, Daar al hun kracht verloren ging,
| גם-כח ידיהם למה לי עלימו אבד כלח |
3 Door gebrek en honger is uitgeput. Lieden, die de stronken afknagen in de woestijn, In het land der steppe en wildernis;
| בחסר ובכפן גלמוד הערקים ציה--אמש שואה ומשאה |
4 Die zilte kruiden van de struiken plukken, En zich voeden met de wortels der brem;
| הקטפים מלוח עלי-שיח ושרש רתמים לחמם |
5 Die uit de samenleving zijn weggejaagd, En die men naschreeuwt als dieven.
| מן-גו יגרשו יריעו עלימו כגנב |
6 Lieden, die in de krochten van afgronden wonen, In aardholen en rotsen;
| בערוץ נחלים לשכן חרי עפר וכפים |
7 Die balken tussen de struiken, Samenhokken onder de netels;
| בין-שיחים ינהקו תחת חרול יספחו |
8 Die als een dwaas en naamloos broed Weggezweept zijn uit het land.
| בני-נבל גם-בני בלי-שם-- נכאו מן-הארץ |
9 En thans ben ik hun spotlied geworden, En de stof voor hun praat.
| ועתה נגינתם הייתי ואהי להם למלה |
10 Vol afschuw blijven ze op een afstand staan, En ontzien zich niet, mij in het gezicht te spuwen.
| תעבוני רחקו מני ומפני לא-חשכו רק |
11 Zij mishandelen mij, nu ze hun teugel hebben losgerukt Hun breidel hebben afgeworpen.
| כי-יתרו (יתרי) פתח ויענני ורסן מפני שלחו |
12 Aan mijn rechterhand verheft zich dat broed, Mijn voeten stoten hen weg; Ze banen tegen mij hun onheilspaden,
| על-ימין פרחח יקומו רגלי שלחו ויסלו עלי ארחות אידם |
13 En vernielen mijn weg, om mij te verderven. Ze trekken op, er is niemand, die hen weerhoudt,
| נתסו נתיבתי להותי יעילו לא עזר למו |
14 Als door een wijde bres rukken ze aan. Onder de puinhopen kwam ze aangerold
| כפרץ רחב יאתיו תחת שאה התגלגלו |
15 Keerde zich tegen mij de verschrikking; Als een stormwind waaide mijn aanzien weg, Mijn geluk dreef voorbij als een wolk.
| ההפך עלי בלהות תרדף כרוח נדבתי וכעב עברה ישעתי |
16 En thans stort zich mijn ziel in mij uit, Grijpen de dagen van rampspoed mij aan!
| ועתה--עלי תשתפך נפשי יאחזוני ימי-עני |
17 Des nachts wordt mijn gebeente doorboord, En nemen mijn knagende pijnen geen rust;
| לילה--עצמי נקר מעלי וערקי לא ישכבון |
18 Door het grote geweld is mijn vlees ontredderd, Het knelt mij als de kraag van mijn kleed.
| ברב-כח יתחפש לבושי כפי כתנתי יאזרני |
19 God heeft mij in de modder geworpen, Ik zie er uit als stof en as.
| הרני לחמר ואתמשל כעפר ואפר |
20 Ik roep tot U, maar Gij antwoordt niet; Ik sta overeind, maar Gij let niet op mij.
| אשוע אליך ולא תענני עמדתי ותתבנן בי |
21 Gij zijt wreed tegen mij, Met uw krachtige hand bestookt Gij mij;
| תהפך לאכזר לי בעצם ידך תשטמני |
22 Gij heft mij op, jaagt mij voort op de wind, Een noodweer lost mij in water op.
| תשאני אל-רוח תרכיבני ותמגגני תשוה (תשיה) |
23 Ja, ik weet, Gij leidt mij ten dode, Naar de verzamelplaats van al wat leeft.
| כי-ידעתי מות תשיבני ובית מועד לכל-חי |
24 Maar steekt een drenkeling de hand niet uit, Roept men in zijn ellende niet om hulp?
| אך לא-בעי ישלח-יד אם-בפידו להן שוע |
25 Heb ik zelf niet geweend over den zwaar beproefde, Was ik over den arme niet zielsbedroefd?
| אם-לא בכיתי לקשה-יום עגמה נפשי לאביון |
26 Ja, ik hoopte op geluk, maar het onheil kwam; Ik verwachtte het licht, maar het duister viel in.
| כי טוב קויתי ויבא רע ואיחלה לאור ויבא אפל |
27 Mijn binnenste kookt, en komt niet tot rust, Dagen van jammer treden mij tegen.
| מעי רתחו ולא-דמו קדמני ימי-עני |
28 Zwart loop ik rond, maar niet van de zon; Sta ik op in de gemeente, ik roep om hulp!
| קדר הלכתי בלא חמה קמתי בקהל אשוע |
29 Ik ben een broer van de jakhalzen, Een makker der struisen;
| אח הייתי לתנים ורע לבנות יענה |
30 Mijn huid is zwart, en laat van mij los, Mijn beenderen branden van koorts;
| עורי שחר מעלי ועצמי-חרה מני-חרב |
31 Mijn citer is voor rouwklacht gestemd, Mijn fluit voor geween!
| ויהי לאבל כנרי ועגבי לקול בכים |
