Job 3
1 Daarna opende Job zijn mond, om zijn geboorte dag te verwensen
Bangʼ mano, Ayub nowuoyo ka kwongʼo chiengʼ mane onywole.
2 En Job hief aan en sprak:
Ayub nowacho kama:
3 De dag verga, waarop ik geboren werd; De nacht, die sprak: Er is een knaapje ontvangen!
“Mad chiengʼ mane onywolaeni lal nono, kaachiel gi otieno mane owachie ni, ‘Onywol nyathi ma wuowi!’
4 Die dag: hij worde duisternis, God in den hoge zij er niet om bekommerd; Geen lichtglans moge hem bestralen,
Odiechiengno mad lokre mudho; mad Nyasaye man malo kik dewe; mad ler moro amora kik rieny kuome.
5 Maar duisternis en schaduw des doods hem bedekken; Mogen wolken zich boven hem samenpakken, En zonsverduistering hem verschrikken!
Mad odiechiengno otim luoch kendo mudho mandiwa oime; boche polo mondo oume; kendo wangʼ chiengʼ otim mudho.
6 Die nacht: het donker rove hem weg, Hij telle niet mee onder de dagen van het jaar, En trede niet op in het getal van de maanden. Mogen de sterren van zijn ochtendschemering worden gedoofd; Hij hope op licht, dat niet daagt, Hij aanschouwe de wimpers van het morgenrood niet!
Otienono, mad olal e mudho mandiwa; kik obed kaka achiel kuom odiechienge mag higa, kendo kik kwane kaka achiel kuom odiechienge mag dwe.
7 Ja, troosteloos blijve die nacht, Geen juichtoon dringe tot hem door;
Mad otienono bed migumba; mad kik winj koko moro amora mar mor e iye.
8 Laat de dagbeheksers hem vervloeken, Gereed, om Liwjatan tegen hem op te hitsen:
Mad joma kwongʼo odiechienge okwongʼ odiechiengno, ma gin jogo molony gi luongo le manie nam miluongo ni Leviathan mawuogi.
9 Mogen de sterren van zijn ochtendschemering worden gedoofd; Hij hope op licht, dat niet daagt, Hij aanschouwe de wimpers van het morgenrood niet!
Mad sulwege mokinyi lokre mudho; mad piny mogeno ni biro ru tamre, kendo kik one ka ugwe chako wangʼ,
10 Want hij sloot mij de deuren niet dicht van de schoot, Hij verborg niet het leed voor mijn ogen!
nikech ne ok oloro dhoudi mag ii minwa mondo ne kik nywola kendo ane chandruok makoro anenogi.
11 Waarom stierf ik niet, toen ik uit de moederschoot kwam, Ging ik niet dood, toen ik haar lichaam verliet;
“Dine atho ei minwa, kata dine obwoga ka inywola?
12 Waarom wachtten twee knieën mij op, Waarom twee borsten, om mij te zogen;
Angʼo momiyo minwa nopira e chonge kendo adhodho thunde?
13 Dan lag ik nu neer, en had rust; Ik zou slapen, en door niets meer worden gestoord:
Nimar dikoro ayweyo gi kwe; kendo dikoro anindo kendo ayweyo,
14 Naast koningen en rijksbestuurders, Die zich grafmonumenten hebben gebouwd;
gi ruodhi kaachiel gi jongʼad rieko mag piny, mane ogero kuondegi madongo mag dak matinde olokore gundni,
15 Naast vorsten, badend in goud, En die hun paleizen vulden met zilver.
kaachiel gi joloch mane nigi dhahabu, kendo mane opongʼo utegi gi fedha.
16 Waarom werd ik niet weggestopt als een misdracht, Als kinderkens, die het licht niet aanschouwen?
Koso angʼo mane omono panda ei liel ka nyathi monywol kosetho, kata ka nyathi mayom mane ok oneno ler mar odiechiengʼ?
17 Daar, waar de bozen hun tieren staken, Waar rust vindt, wiens kracht is bezweken;
Kuno joma timbegi richo weyoe timbegigo, kendo kuno joma ool yudoe yweyo.
18 Waar de gevangenen allemaal vrede genieten, En de stem van de drijvers niet horen;
Joma ni e twech kuno bende winjo maber; nikech gionge gi nyapara ma chikogi kuno.
19 Waar kleinen en groten gelijk zijn, De slaven van hun meesters bevrijd.
Jomatindo gi jomadongo ni kuno kata wasumbini bende bedo maonge e bwo chik.
20 Waarom het licht aan een rampzalige geschonken, Aan zielsbedroefden het leven:
“Angʼo momiyo ichiwo ngima ne joma winjo malit, kod ngima ne joma chunygi lit,
21 Aan hen, die de dood verbeiden, die niet komt, Die met groter vlijt naar hem dan naar schatten graven;
gigombo tho, to tho ok neg-gi, adier, gidwaro tho moloyo mwandu mopandi,
22 Die met blijdschap zouden juichen, En jubelen, wanneer zij het graf zouden vinden?
gin joma opongʼ gi mor kendo gibedo moil ka gitundo ei liel?
23 Aan den man, wiens pad in de duisternis ligt, Wien God elke uitweg heeft afgesneden!
Angʼo momiyo owe ngʼato ka ngima to yorene odinore, ka ngʼatno Nyasaye ogengʼone koni gi koni?
24 Want als mijn brood komt mijn zuchten, En als water stort zich mijn jammerklacht uit;
Nikech kuyo kod ywak omona chiemo; kendo chur ma achurgo chalo gi oula mabubni.
25 Wanneer ik bang voor iets ben, overvalt het mij, Mij treft, wat ik ducht!
Gima ne aluoro ema koro osemaka; gima ne aluoro mogik e ngimana ema koro osetimorena.
26 Neen, geen rust voor mij, geen heil en geen vrede, Maar altijd weer tobben!
Aonge gi kwe, chunya chandore; aonge yweyo, kendo thagruok lilo ema aneno.”
