Job 29
1 Job vervolgde zijn rede, en sprak
Ayubu akaendelea na hoja yake, akasema:
2 Ach, was ik als in vroeger maanden, In de tijd, toen God mij behoedde,
“Tazama jinsi ninavyoitamani miezi iliyopita, zile siku ambazo Mungu alikuwa akinilinda,
3 Toen Hij zijn lamp boven mijn hoofd liet stralen, En ik bij zijn licht door de duisternis ging;
wakati taa yake iliniangazia kichwani changu, na kwa mwanga wake Mungu nikapita katikati ya giza!
4 Zoals ik was in mijn beste dagen Toen God mijn tent nog beschutte!
Natamani siku zile nilizokuwa katika ustawi wangu, wakati urafiki wa Mungu wa ndani ulipoibariki nyumba yangu,
5 Toen de Almachtige nog met mij was, Mijn kinderen mij nog omringden;
wakati Mwenyezi alikuwa pamoja nami, nao watoto wangu walikuwa wamenizunguka,
6 Toen mijn voeten zich baadden in boter, De rots, waar ik stond, beken olie liet stromen;
wakati njia yangu ilikuwa imenyweshewa siagi, nao mwamba ukanimiminia vijito vya mafuta ya zeituni.
7 Als ik uitging naar de poort van de stad, En op het plein mijn zetel liet zetten:
“Wakati nilipokwenda kwenye lango la mji na kuketi katika kiwanja,
8 Trokken de jongemannen zich terug, zodra ze mij zagen, Rezen de grijsaards op en bleven staan,
vijana waliniona wakakaa kando, nao wazee walioketi wakasimama;
9 Staakten de edelen hun gesprek En legden de hand op hun mond.
wakuu wakaacha kuzungumza na kuziba vinywa vyao kwa mikono yao;
10 De stem der leiders verstomde, Hun tong kleefde aan hun gehemelte vast;
wenye vyeo wakanyamazishwa, nazo ndimi zao zikagandamana na makaakaa ya vinywa vyao.
11 Toen het oor, dat het hoorde, mij gelukkig prees En het oog, dat het zag, mij bijval schonk!
Yeyote aliyenisikia alinena mema juu yangu, nao walioniona walinisifu,
12 Want ik hielp den arme, die om bijstand riep, Den wees, die geen helper meer had;
kwa sababu nilimwokoa maskini aliyeomba msaada, naye yatima aliyekuwa hana wa kumsaidia.
13 Dien de ondergang dreigde, zegende mij, Het hart der weduwe vrolijkte ik op;
Mtu aliyekuwa karibu kufa alinibariki, nami niliufanya moyo wa mjane kuimba.
14 Rechtschapenheid trok ik aan als een kleed, Mijn gerechtigheid als een mantel en kroon.
Niliivaa haki kama vazi langu; uadilifu ulikuwa joho langu na kilemba changu.
15 Ik was de ogen voor blinden, De voeten voor kreupelen;
Nilikuwa macho ya kipofu na miguu kwa kiwete.
16 Voor armen was ik een vader, Voor onbekenden onderzocht ik het pleit.
Nilikuwa baba kwa mhitaji; nilimtetea mgeni.
17 Maar den boosdoener brak ik de tanden, En rukte hem de prooi uit zijn kaken.
Niliyavunja meno makali ya waovu, na kuwapokonya wahanga kwenye meno yao.
18 Ik dacht bij mijzelf: Oud zal ik sterven Mijn dagen zullen talrijk zijn als het zand;
“Nikafikiri, ‘Nitafia katika nyumba yangu mwenyewe, nazo siku zangu zitakuwa nyingi kama chembechembe za mchanga.
19 Mijn wortel zal openstaan voor het water, De dauw op mijn takken vernachten;
Mizizi yangu itafika mpaka kwenye maji, nao umande utakaa juu ya matawi yangu usiku kucha.
20 Mijn eer blijft steeds nieuw, Mijn boog wint aan jeugdige kracht in mijn hand!
Utukufu wangu utabakia kuwa mpya ndani yangu, upinde wangu daima utaendelea kuwa mpya mkononi mwangu.’
21 Ze luisterden zwijgend naar mij En wachtten mijn beslissing af;
“Watu walinisikiliza kwa tumaini, wakingojea ushauri wangu kwa utulivu.
22 Had ik uitgesproken, dan nam niemand het woord, Maar mijn rede druppelde op hen neer.
Baada ya mimi kuzungumza, hawakusema zaidi; maneno yangu yaliingia masikioni mwao kwa makini.
23 Ze verlangden naar mij als naar regen, Met open mond als naar een late bui.
Waliningojea kama manyunyu ya mvua na kuyapokea maneno yangu kama ardhi inyonyavyo mvua ya vuli.
24 Lachte ik hun toe, ze durfden het niet geloven, En vingen het stralen van mijn aangezicht op.
Walipokata tamaa niliwaonyesha uso wa furaha; nuru ya uso wangu ilikuwa ya thamani kwao.
25 Bezocht ik hen, ik zat bovenaan, Troonde als een vorst bij zijn troepen, als een die treurenden troost.
Niliwachagulia njia na kukaa kama mkuu wao; niliishi kama mfalme katikati ya majeshi yake; nikawa kama yeye anayewafariji waombolezaji.
