Job 29
1 Job vervolgde zijn rede, en sprak
Jobho akapfuurira mberi nokutaura kwake achiti:
2 Ach, was ik als in vroeger maanden, In de tijd, toen God mij behoedde,
“Haiwa ndinoshuva sei mwedzi yakapfuura, iwo mazuva andairindirwa naMwari,
3 Toen Hij zijn lamp boven mijn hoofd liet stralen, En ik bij zijn licht door de duisternis ging;
mwenje wake pawaivhenekera pamusoro pangu uye ndaivhenekerwa nechiedza chake ndichifamba murima!
4 Zoals ik was in mijn beste dagen Toen God mijn tent nog beschutte!
Haiwa, iwo mazuva andakanga ndichine simba, ushamwari hwaMwari chaihwo huchiropafadza imba yangu,
5 Toen de Almachtige nog met mij was, Mijn kinderen mij nog omringden;
Wamasimba Ose paakanga achineni uye vana vangu pavakanga vakandipoteredza,
6 Toen mijn voeten zich baadden in boter, De rots, waar ik stond, beken olie liet stromen;
painyorovedzwa nzira yangu noruomba, uye dombo richindidururira hova dzamafuta omuorivhi.
7 Als ik uitging naar de poort van de stad, En op het plein mijn zetel liet zetten:
“Pandakaenda kusuo reguta ndikandogara muchivara,
8 Trokken de jongemannen zich terug, zodra ze mij zagen, Rezen de grijsaards op en bleven staan,
majaya akandiona akatsaukira parutivi uye vatana vakasimuka;
9 Staakten de edelen hun gesprek En legden de hand op hun mond.
vakuru vakaramba kutaura vakafumbira miromo yavo namaoko avo;
10 De stem der leiders verstomde, Hun tong kleefde aan hun gehemelte vast;
manzwi avakuru akanyararidzwa, uye ndimi dzavo dzikanamira kumusoro kwemiromo yavo.
11 Toen het oor, dat het hoorde, mij gelukkig prees En het oog, dat het zag, mij bijval schonk!
Vose vakandinzwa vakataura zvakanaka pamusoro pangu, uye vose vakandiona vakandirumbidza,
12 Want ik hielp den arme, die om bijstand riep, Den wees, die geen helper meer had;
nokuti ndakanunura varombo vaichemera rubatsiro, uye nherera dzakanga dzisina anobatsira.
13 Dien de ondergang dreigde, zegende mij, Het hart der weduwe vrolijkte ik op;
Munhu akanga ofa akandiropafadza; ndakaita kuti mwoyo wechirikadzi uimbe.
14 Rechtschapenheid trok ik aan als een kleed, Mijn gerechtigheid als een mantel en kroon.
Ndakafuka kururama sechipfeko changu; kururamisira kwaiva nguo yangu nenguwani yangu.
15 Ik was de ogen voor blinden, De voeten voor kreupelen;
Ndakanga ndiri meso kumapofu namakumbo kuzvirema.
16 Voor armen was ik een vader, Voor onbekenden onderzocht ik het pleit.
Ndakanga ndiri baba kuna vanoshayiwa; ndaimiririra mhaka yomutorwa.
17 Maar den boosdoener brak ik de tanden, En rukte hem de prooi uit zijn kaken.
Ndakavhuna meno emunhu akanga akaipa, ndikabvuta chaakanga akaruma.
18 Ik dacht bij mijzelf: Oud zal ik sterven Mijn dagen zullen talrijk zijn als het zand;
“Ndakafunga kuti, ‘Ndichafira mumba mangu, mazuva angu awanda sejecha.
19 Mijn wortel zal openstaan voor het water, De dauw op mijn takken vernachten;
Midzi yangu ichasvika kumvura, uye dova richava pamatavi angu usiku hwose.
20 Mijn eer blijft steeds nieuw, Mijn boog wint aan jeugdige kracht in mijn hand!
Kukudzwa kwangu kucharamba kuri kutsva pandiri, uta hucharamba huri hutsva muruoko rwangu.’
21 Ze luisterden zwijgend naar mij En wachtten mijn beslissing af;
“Vanhu vakanditeerera vachitarisira kwazvo, vanyerere vakamirira kurayira kwangu.
22 Had ik uitgesproken, dan nam niemand het woord, Maar mijn rede druppelde op hen neer.
Shure kwokutaura kwangu, ivo havana kuzotaurazve; mashoko angu akawira panzeve dzavo zvinyoronyoro.
23 Ze verlangden naar mij als naar regen, Met open mond als naar een late bui.
Vakandimirira kunge vakamirira mvura yomupfunhambuya, uye vakanwa mashoko angu kunge mvura yechirimo.
24 Lachte ik hun toe, ze durfden het niet geloven, En vingen het stralen van mijn aangezicht op.
Pandakanyemwerera kwavari havana kuzvitenda; chiedza chechiso changu chaikosha kwavari.
25 Bezocht ik hen, ik zat bovenaan, Troonde als een vorst bij zijn troepen, als een die treurenden troost.
Ndakavasarudzira nzira ini ndokugara saishe wavo; ndakagara samambo pakati pamauto ake; ndakanga ndakaita somunhu anonyaradza vanochema.
