Job 29
1 Job vervolgde zijn rede, en sprak
| ויסף איוב שאת משלו ויאמר׃ |
2 Ach, was ik als in vroeger maanden, In de tijd, toen God mij behoedde,
| מי יתנני כירחי קדם כימי אלוה ישמרני׃ |
3 Toen Hij zijn lamp boven mijn hoofd liet stralen, En ik bij zijn licht door de duisternis ging;
| בהלו נרו עלי ראשי לאורו אלך חשך׃ |
4 Zoals ik was in mijn beste dagen Toen God mijn tent nog beschutte!
| כאשר הייתי בימי חרפי בסוד אלוה עלי אהלי׃ |
5 Toen de Almachtige nog met mij was, Mijn kinderen mij nog omringden;
| בעוד שדי עמדי סביבותי נערי׃ |
6 Toen mijn voeten zich baadden in boter, De rots, waar ik stond, beken olie liet stromen;
| ברחץ הליכי בחמה וצור יצוק עמדי פלגי שמן׃ |
7 Als ik uitging naar de poort van de stad, En op het plein mijn zetel liet zetten:
| בצאתי שער עלי קרת ברחוב אכין מושבי׃ |
8 Trokken de jongemannen zich terug, zodra ze mij zagen, Rezen de grijsaards op en bleven staan,
| ראוני נערים ונחבאו וישישים קמו עמדו׃ |
9 Staakten de edelen hun gesprek En legden de hand op hun mond.
| שרים עצרו במלים וכף ישימו לפיהם׃ |
10 De stem der leiders verstomde, Hun tong kleefde aan hun gehemelte vast;
| קול נגידים נחבאו ולשונם לחכם דבקה׃ |
11 Toen het oor, dat het hoorde, mij gelukkig prees En het oog, dat het zag, mij bijval schonk!
| כי אזן שמעה ותאשרני ועין ראתה ותעידני׃ |
12 Want ik hielp den arme, die om bijstand riep, Den wees, die geen helper meer had;
| כי אמלט עני משוע ויתום ולא עזר לו׃ |
13 Dien de ondergang dreigde, zegende mij, Het hart der weduwe vrolijkte ik op;
| ברכת אבד עלי תבא ולב אלמנה ארנן׃ |
14 Rechtschapenheid trok ik aan als een kleed, Mijn gerechtigheid als een mantel en kroon.
| צדק לבשתי וילבשני כמעיל וצניף משפטי׃ |
15 Ik was de ogen voor blinden, De voeten voor kreupelen;
| עינים הייתי לעור ורגלים לפסח אני׃ |
16 Voor armen was ik een vader, Voor onbekenden onderzocht ik het pleit.
| אב אנכי לאביונים ורב לא ידעתי אחקרהו׃ |
17 Maar den boosdoener brak ik de tanden, En rukte hem de prooi uit zijn kaken.
| ואשברה מתלעות עול ומשניו אשליך טרף׃ |
18 Ik dacht bij mijzelf: Oud zal ik sterven Mijn dagen zullen talrijk zijn als het zand;
| ואמר עם קני אגוע וכחול ארבה ימים׃ |
19 Mijn wortel zal openstaan voor het water, De dauw op mijn takken vernachten;
| שרשי פתוח אלי מים וטל ילין בקצירי׃ |
20 Mijn eer blijft steeds nieuw, Mijn boog wint aan jeugdige kracht in mijn hand!
| כבודי חדש עמדי וקשתי בידי תחליף׃ |
21 Ze luisterden zwijgend naar mij En wachtten mijn beslissing af;
| לי שמעו ויחלו וידמו למו עצתי׃ |
22 Had ik uitgesproken, dan nam niemand het woord, Maar mijn rede druppelde op hen neer.
| אחרי דברי לא ישנו ועלימו תטף מלתי׃ |
23 Ze verlangden naar mij als naar regen, Met open mond als naar een late bui.
| ויחלו כמטר לי ופיהם פערו למלקוש׃ |
24 Lachte ik hun toe, ze durfden het niet geloven, En vingen het stralen van mijn aangezicht op.
| אשחק אלהם לא יאמינו ואור פני לא יפילון׃ |
25 Bezocht ik hen, ik zat bovenaan, Troonde als een vorst bij zijn troepen, als een die treurenden troost.
| אבחר דרכם ואשב ראש ואשכון כמלך בגדוד כאשר אבלים ינחם׃ |
