< Job 28 >

1 Zeker, er is een plaats, waaruit het zilver komt, Een oord, waar het goud wordt gewassen,
Да, сребро има жице, и злато има место где се топи.
2 Het ijzer uit de bodem gehaald, De steen tot koper gesmolten;
Гвожђе се вади из праха, и из камена се топи бронза.
3 Waar men in de uiterste duisternis doordringt, En de diepste plekken doorvorst. In de rotsen, duister en somber.
Мраку поставља међу, и све истражује човек до краја, и камење у тами и у сену смртном.
4 Worden schachten gehakt door een volk, dat er niet hoort, Dat door de wandelaars wordt vergeten, Daar ver van de mensen hangt en zweeft;
Река навре с места свог да јој нико не може приступити; али се одбије и одлази трудом човечјим.
5 En de aarde, waaruit het brood ontspruit, Wordt in haar ingewanden omgewoeld als door vuur.
Из земље излази хлеб, и под њом је друго, као огањ.
6 Haar rotsen zijn de plaats van saffier, Haar stof bevat goud;
У камену је њеном место сафиру, а онде је прах златни.
7 De arend kent er de weg niet heen, Het valkenoog bespeurt hem niet;
Те стазе не зна птица, нити је виде око крагујево;
8 De roofdieren betreden hem niet, De luipaard gaat er niet heen.
Не угази је младо зверје, нити њом прође лав.
9 De mens slaat zijn hand aan de harde steen, Woelt de bergen om van hun grondslag af,
На кремен диже руку своју; превраћа горе из дна.
10 Breekt gangen in de rotsen uit, Niets kostbaars ontsnapt aan zijn oog;
Из стене изводи потоке, и свашта драгоцено види Му око.
11 Hij zoekt de bronnen der stromen af, En brengt wat verborgen lag aan het licht.
Уставља реке да не теку, и шта је сакривено износи на видело.
12 Maar de wijsheid, waar is zij te vinden, En waar is het oord van het inzicht?
Али мудрост где се налази? И где је место разуму?
13 De mens kent er de weg niet heen, In het land der levenden bevindt ze zich niet.
Не зна јој човек цене, нити се находи у земљи живих.
14 De afgrond roept: In mij is ze niet! De zee herhaalt: Ze is niet bij mij!
Бездана вели: Није у мени; и море вели: Није код мене.
15 Zij wordt niet gekocht voor het fijnste goud, Geen zilver gewogen, om haar te betalen;
Не може се дати чисто злато за њу, нити се сребро измерити у промену за њу.
16 Zij wordt niet geschat tegen goud van Ofir, Tegen kostbare onyx, noch saffier;
Не може се ценити златом офирским, ни драгим онихом ни сафиром.
17 Geen goud, geen glaswerk kan haar evenaren, Geen gouden vaas is haar prijs.
Не може се наједначити с њом ни злато ни кристал, нити се може променити за закладе златне.
18 Paarlen en kristal zijn naast haar niet in tel, Het vinden der wijsheid gaat dat van koralen te boven;
Од корала и бисера нема спомена, јер је вредност мудрости већа него драгом камењу.
19 Topaas van Koesj kan het niet bij haar halen, Het zuiverst goud weegt niet tegen haar op.
Не може се с њом изједначити топаз етиопски, нити се може ценити чистим златом.
20 De wijsheid, waar komt zij vandaan; Het inzicht, waar is zijn plaats?
Откуда, дакле, долази мудрост? И где је место разуму?
21 Zij ligt verborgen voor het oog van al wat leeft, Verscholen voor de vogels in de lucht;
Сакривена је од очију сваког живог, и од птица небеских заклоњена.
22 De onderwereld en dood roepen uit: Onze oren hebben enkel van haar bij geruchte gehoord.
Погибао и смрт говоре: Ушима својим чусмо славу њену.
23 Het is God, die de weg naar haar kent, Hij alleen weet, waar zij toeft.
Бог зна пут њен, и познаје место њено.
24 Want Hij blikte tot aan de grenzen der aarde, Zag al wat onder de hemel bestond:
Јер гледа до крајева земаљских и види све што је под свим небом.
25 Toen Hij het gewicht van de wind bepaalde, De maat voor het water bestemde;
Кад даваше ветру тежину, и мераше воду мером,
26 Toen Hij de regen zijn wet gaf, En de donder zijn weg.
Кад постављаше закон дажду и пут муњи громовној.
27 Toen aanschouwde Hij haar en verkondigde haar, Kende Hij haar en doorgrondde haar;
Још је онда виде и огласи је, уреди је и претражи је.
28 Maar Hij sprak tot den mens: Zie, de vreze des Heren is wijsheid, En het kwade te mijden is inzicht!
А човеку рече: Гле, страх је Божји мудрост, и уклањати се ода зла јесте разум.

< Job 28 >