Job 28
1 Zeker, er is een plaats, waaruit het zilver komt, Een oord, waar het goud wordt gewassen,
Tiešām, sudrabam ir savi ceļi, kur tas rodas, un kausējamam zeltam sava vieta.
2 Het ijzer uit de bodem gehaald, De steen tot koper gesmolten;
Dzelzs no zemes top ņemta, un no akmeņiem varš top kausēts.
3 Waar men in de uiterste duisternis doordringt, En de diepste plekken doorvorst. In de rotsen, duister en somber.
Tumsai gals likts, un caur caurim cilvēks izmeklē arī pašā galējā tumsā apslēptos akmeņus.
4 Worden schachten gehakt door een volk, dat er niet hoort, Dat door de wandelaars wordt vergeten, Daar ver van de mensen hangt en zweeft;
Viņš izrok ceļu turp, kur neviens nedzīvo, un kur neviena kāja neved; tur viņš karājās un nolaižās tālu no cilvēkiem.
5 En de aarde, waaruit het brood ontspruit, Wordt in haar ingewanden omgewoeld als door vuur.
No zemes virsas izaug maize, viņas apakša top apgriezta kā no uguns.
6 Haar rotsen zijn de plaats van saffier, Haar stof bevat goud;
Viņas akmeņos ir safīri, un tur rodas zelta graudi.
7 De arend kent er de weg niet heen, Het valkenoog bespeurt hem niet;
Ne ērglis šo ceļu nav ieraudzījis, ne vanaga acs to nav redzējusi.
8 De roofdieren betreden hem niet, De luipaard gaat er niet heen.
Briesmīgi zvēri pa to nav gājuši, un lauva pa to nav staigājis.
9 De mens slaat zijn hand aan de harde steen, Woelt de bergen om van hun grondslag af,
Cilvēks pieliek savu roku pie akmeņiem, un izrok kalnu pamatus;
10 Breekt gangen in de rotsen uit, Niets kostbaars ontsnapt aan zijn oog;
Viņš izcērt ceļus akmeņu kalnos, un viņa acs ierauga visādus dārgumus;
11 Hij zoekt de bronnen der stromen af, En brengt wat verborgen lag aan het licht.
Viņš aizdara ūdeņus, kā nesūcās cauri, un izved gaismā, kas ir apslēpts.
12 Maar de wijsheid, waar is zij te vinden, En waar is het oord van het inzicht?
Bet gudrību, kur to atrod, un kur mājo atzīšana?
13 De mens kent er de weg niet heen, In het land der levenden bevindt ze zich niet.
Cilvēks nezin, ar ko lai to pērk un dzīvo zemē to nevar uziet.
14 De afgrond roept: In mij is ze niet! De zee herhaalt: Ze is niet bij mij!
Bezdibenis saka: te viņas nav; un jūra saka: tā nav pie manis.
15 Zij wordt niet gekocht voor het fijnste goud, Geen zilver gewogen, om haar te betalen;
Zeltu par viņu nevar dot, nedz sudraba maksu par viņu iesvērt.
16 Zij wordt niet geschat tegen goud van Ofir, Tegen kostbare onyx, noch saffier;
To nevar uzsvērt ar Ofira zeltu nedz ar dārgiem oniksa un safīra akmeņiem.
17 Geen goud, geen glaswerk kan haar evenaren, Geen gouden vaas is haar prijs.
To neatsver ne zelts, ne spīdoši akmeņi, to nevar izmīt pret zelta glītumiem.
18 Paarlen en kristal zijn naast haar niet in tel, Het vinden der wijsheid gaat dat van koralen te boven;
Par pērlēm un kristālu nav ko runāt; jo gudrību mantot ir pārāki par pērlēm.
19 Topaas van Koesj kan het niet bij haar halen, Het zuiverst goud weegt niet tegen haar op.
Moru zemes topāzs viņai nav līdzīgs, un visu šķīstais zelts viņu nepanāk.
20 De wijsheid, waar komt zij vandaan; Het inzicht, waar is zijn plaats?
Nu tad, no kurienes nāk gudrība un kur mājo atzīšana?
21 Zij ligt verborgen voor het oog van al wat leeft, Verscholen voor de vogels in de lucht;
Jo tā ir apslēpta priekš visu acīm, kas dzīvo, un putniem apakš debess tā ir nezināma.
22 De onderwereld en dood roepen uit: Onze oren hebben enkel van haar bij geruchte gehoord.
Elle un nāve saka: ar savām ausīm gan esam dzirdējuši viņas slavu.
23 Het is God, die de weg naar haar kent, Hij alleen weet, waar zij toeft.
Dievs pazīst viņas ceļu, un Tas zin viņas vietu.
24 Want Hij blikte tot aan de grenzen der aarde, Zag al wat onder de hemel bestond:
Jo Viņš skatās līdz pasaules galiem, Viņš redz, kas apakš visām debesīm.
25 Toen Hij het gewicht van de wind bepaalde, De maat voor het water bestemde;
Kad Viņš vējam deva savu svaru un ūdeni nosvēra pēc mēra,
26 Toen Hij de regen zijn wet gaf, En de donder zijn weg.
Kad Viņš lietum sprieda likumu un zibenim un pērkonam ceļu,
27 Toen aanschouwde Hij haar en verkondigde haar, Kende Hij haar en doorgrondde haar;
Tad Viņš to izredzēja un to izteica, Viņš to sataisīja un izdibināja,
28 Maar Hij sprak tot den mens: Zie, de vreze des Heren is wijsheid, En het kwade te mijden is inzicht!
Un sacīja uz cilvēku: redzi, Tā Kunga bijāšana, tā ir gudrība, un atstāties no ļauna, tā ir atzīšana.
