Job 28
1 Zeker, er is een plaats, waaruit het zilver komt, Een oord, waar het goud wordt gewassen,
Akwai ramin azurfa akwai kuma wurin da ake tace zinariya.
2 Het ijzer uit de bodem gehaald, De steen tot koper gesmolten;
Daga cikin ƙasa ake ciro ƙarfe, ana kuma narkar da tagulla daga cikin dutse.
3 Waar men in de uiterste duisternis doordringt, En de diepste plekken doorvorst. In de rotsen, duister en somber.
Mutum ya kawo ƙarshen duhu; yakan bincike zuzzurfar iyaka, yana neman duwatsu a wuri mafi duhu.
4 Worden schachten gehakt door een volk, dat er niet hoort, Dat door de wandelaars wordt vergeten, Daar ver van de mensen hangt en zweeft;
Nesa da inda mutane suke zama, yakan huda rami yă yi abin lilo, a wurin da mutane ba sa bi.
5 En de aarde, waaruit het brood ontspruit, Wordt in haar ingewanden omgewoeld als door vuur.
Cikin ƙasa inda ake samun abinci, a ƙarƙashinta kuwa zafi ne kamar wuta;
6 Haar rotsen zijn de plaats van saffier, Haar stof bevat goud;
akwai duwatsu masu daraja a cikin duwatsunta, akwai kuma zinariya a cikin ƙurarta.
7 De arend kent er de weg niet heen, Het valkenoog bespeurt hem niet;
Tsuntsu mai farauta bai san hanyarta ba, ba shahon da ya taɓa ganin ta.
8 De roofdieren betreden hem niet, De luipaard gaat er niet heen.
Manyan namun jeji ba su taɓa binta ba, ba zakin da ya taɓa binta.
9 De mens slaat zijn hand aan de harde steen, Woelt de bergen om van hun grondslag af,
Hannun mutum ya iya sarrafa ƙanƙarar duwatsu, yă kuma tumɓuke tushen duwatsu.
10 Breekt gangen in de rotsen uit, Niets kostbaars ontsnapt aan zijn oog;
Yana tona rami a cikin duwatsu idanunsa suna ganin dukan dukiyar da ke cikin duwatsun.
11 Hij zoekt de bronnen der stromen af, En brengt wat verborgen lag aan het licht.
Yana nema daga ina ruwan rafi yake ɓulɓulowa yana kuma binciko abubuwan da suke a ɓoye yă kawo su cikin haske.
12 Maar de wijsheid, waar is zij te vinden, En waar is het oord van het inzicht?
Amma a ina ne za a iya samun hikima? Ina fahimta take zama?
13 De mens kent er de weg niet heen, In het land der levenden bevindt ze zich niet.
Mutum bai gane muhimmancinta ba, ba a samunta a ƙasar masu rai.
14 De afgrond roept: In mij is ze niet! De zee herhaalt: Ze is niet bij mij!
Zurfi ya ce, “Ba ta wurina”; teku ya ce, “Ba ta wurina.”
15 Zij wordt niet gekocht voor het fijnste goud, Geen zilver gewogen, om haar te betalen;
Ba irin zinariyar da za tă iya sayenta, ko kuma a iya auna nauyinta da azurfa.
16 Zij wordt niet geschat tegen goud van Ofir, Tegen kostbare onyx, noch saffier;
Ba za a iya sayenta da zinariyar Ofir, ko sauran duwatsu masu daraja ba.
17 Geen goud, geen glaswerk kan haar evenaren, Geen gouden vaas is haar prijs.
Zinariya da madubi ba za su iya gwada kansu da ita ba, ba kuwa za a iya musayarta da abubuwan da aka yi da zinariya ba.
18 Paarlen en kristal zijn naast haar niet in tel, Het vinden der wijsheid gaat dat van koralen te boven;
Kada ma a ce murjani da duwatsu masu walƙiya; farashin hikima ya fi na lu’ulu’ai.
19 Topaas van Koesj kan het niet bij haar halen, Het zuiverst goud weegt niet tegen haar op.
Ba za a iya daidaita darajarta da duwatsun Tofaz na Kush ba, zallar zinariya ma ba tă isa ta saye ta ba.
20 De wijsheid, waar komt zij vandaan; Het inzicht, waar is zijn plaats?
“To, daga ina ke nan hikima ta fito? Ina fahimta take zama?
21 Zij ligt verborgen voor het oog van al wat leeft, Verscholen voor de vogels in de lucht;
An ɓoye ta daga idanun kowane abu mai rai, har tsuntsayen sararin sama ma an ɓoye masu ita.
22 De onderwereld en dood roepen uit: Onze oren hebben enkel van haar bij geruchte gehoord.
Hallaka da mutuwa suna cewa, ‘Jita-jitarta kaɗai muke ji.’
23 Het is God, die de weg naar haar kent, Hij alleen weet, waar zij toeft.
Allah ya gane hanyar zuwa wurinta. Shi ne kaɗai ya san inda take zama,
24 Want Hij blikte tot aan de grenzen der aarde, Zag al wat onder de hemel bestond:
Gama yana ganin iyakar duniya kuma yana ganin duk abin da yake ƙarƙashin sama.
25 Toen Hij het gewicht van de wind bepaalde, De maat voor het water bestemde;
Lokacin da ya yi iska ya sa ta hura, ya kuma auna ruwaye.
26 Toen Hij de regen zijn wet gaf, En de donder zijn weg.
Lokacin da ya yi wa ruwan sama doka da kuma hanya domin walƙiya,
27 Toen aanschouwde Hij haar en verkondigde haar, Kende Hij haar en doorgrondde haar;
sai ya dubi hikima ya auna ta; ya tabbatar da ita, ya gwada ta.
28 Maar Hij sprak tot den mens: Zie, de vreze des Heren is wijsheid, En het kwade te mijden is inzicht!
Ya kuma ce wa mutum, ‘Tsoron Ubangiji shi ne hikima, kuma guje wa mugunta shi ne fahimi.’”
