Job 28

1 Zeker, er is een plaats, waaruit het zilver komt, Een oord, waar het goud wordt gewassen,

Gen mi n anba tè kote yo jwenn ajan. Gen kote se la yo netwaye lò.

2 Het ijzer uit de bodem gehaald, De steen tot koper gesmolten;

Yo fouye tè pou jwenn fè. Yo fonn wòch pou jwenn kwiv.

3 Waar men in de uiterste duisternis doordringt, En de diepste plekken doorvorst. In de rotsen, duister en somber.

Yo desann ak limyè anba tè, kote ki fè nwa anpil, yo fouye byen fon nan vant latè, mezi yo kapab. Y' al chache wòch ki kache kote ki fè nwa anpil la.

4 Worden schachten gehakt door een volk, dat er niet hoort, Dat door de wandelaars wordt vergeten, Daar ver van de mensen hangt en zweeft;

Byen lwen, kote moun pa ka rete, kote moun pa janm mete pye yo, moun ap fouye gwo koridò anba tè. Y'ap travay pou kont yo, ak yon kòd pase nan ren yo, y'ap balanse nan twou yo.

5 En de aarde, waaruit het brood ontspruit, Wordt in haar ingewanden omgewoeld als door vuur.

Manje soti nan tè. Men, nan zantray latè a dife fin debòde.

6 Haar rotsen zijn de plaats van saffier, Haar stof bevat goud;

Wòch latè a gen bèl pyè safi ladan l'. Nan pousyè a yo jwenn ti grenn lò.

7 De arend kent er de weg niet heen, Het valkenoog bespeurt hem niet;

Koukou pa janm konnen chemen pou ale la. Karanklou pa janm wè kote sa a ak je l'.

8 De roofdieren betreden hem niet, De luipaard gaat er niet heen.

Ni lyon, ni ankenn lòt bèt nan bwa, pa janm mete pye yo la.

9 De mens slaat zijn hand aan de harde steen, Woelt de bergen om van hun grondslag af,

Yo fouye nan wòch dife. Yo fè gwo twou byen fon nan pye mòn yo.

10 Breekt gangen in de rotsen uit, Niets kostbaars ontsnapt aan zijn oog;

Yo fè gwo koridò byen long nan wòch yo. Yo jwenn tout kalite bèl pyè bijou ki koute chè.

11 Hij zoekt de bronnen der stromen af, En brengt wat verborgen lag aan het licht.

Yo fouye nan sous tèt dlo yo tou. Yo mete deyò tou sa ki te kache.

12 Maar de wijsheid, waar is zij te vinden, En waar is het oord van het inzicht?

Men, kote nou ka jwenn konesans lan? Kote bon konprann lan ye menm?

13 De mens kent er de weg niet heen, In het land der levenden bevindt ze zich niet.

Lèzòm pa konnen sa pou yo fè pou yo mete men sou li. Yo pa jwenn li ankenn kote sou latè.

14 De afgrond roept: In mij is ze niet! De zee herhaalt: Ze is niet bij mij!

Fon lanmè a deklare li pa gen bagay konsa. Lanmè a deklare bon konprann pa lakay li.

15 Zij wordt niet gekocht voor het fijnste goud, Geen zilver gewogen, om haar te betalen;

Ou te mèt gen lò, ou pa ka achte l'. Ou pa ka bay lajan pou ou genyen l'.

16 Zij wordt niet geschat tegen goud van Ofir, Tegen kostbare onyx, noch saffier;

Li gen plis valè pase lò peyi Ofi a. Bèl pyè oniks ak safi pa ka parèt la.

17 Geen goud, geen glaswerk kan haar evenaren, Geen gouden vaas is haar prijs.

Yo pa ka konpare l' ni ak lò ni ak bèl kristal. Yo pa ka boukante l' pou yon bèl veso fèt an lò.

18 Paarlen en kristal zijn naast haar niet in tel, Het vinden der wijsheid gaat dat van koralen te boven;

Pou grenn koray ak wòch kristal menm, yo pa ka parèt la. Pito ou al dèyè bon konprann pase ou ale dèyè bèl pyè lanbi.

19 Topaas van Koesj kan het niet bij haar halen, Het zuiverst goud weegt niet tegen haar op.

Topaz peyi Letiopi pa vo anyen devan l'. Pi bon lò a pa ka konpare ak bon konprann.

20 De wijsheid, waar komt zij vandaan; Het inzicht, waar is zijn plaats?

Men, kote nou ka jwenn konesans lan? Kote bon konprann lan ye menm?

21 Zij ligt verborgen voor het oog van al wat leeft, Verscholen voor de vogels in de lucht;

Pa gen moun, pa gen bèt ki ka wè l', pa menm zwazo k'ap vole nan syèl la.

22 De onderwereld en dood roepen uit: Onze oren hebben enkel van haar bij geruchte gehoord.

Ata lanmò ak simityè di se tande yo tande nonmen non l'.

23 Het is God, die de weg naar haar kent, Hij alleen weet, waar zij toeft.

Se Bondye ase ki konn chemen an. Se li ase ki konnen kote li rete.

24 Want Hij blikte tot aan de grenzen der aarde, Zag al wat onder de hemel bestond:

Paske Bondye wè dènye bout latè. Li voye je l', li gade tou sa ki anba syèl la.

25 Toen Hij het gewicht van de wind bepaalde, De maat voor het water bestemde;

Lè Bondye t'ap bay van yo pèz yo, lè li t'ap bay dlo lanmè a mezi kote pou l' rive a,

26 Toen Hij de regen zijn wet gaf, En de donder zijn weg.

lè li t'ap bay lòd kote pou lapli tonbe ak chemen pou loraj yo pran lè y'ap gwonde,

27 Toen aanschouwde Hij haar en verkondigde haar, Kende Hij haar en doorgrondde haar;

se lè sa a li te wè bon konprann, li wè sa li vo. Li egzaminen l' byen egzaminen, li sonde l' byen sonde.

28 Maar Hij sprak tot den mens: Zie, de vreze des Heren is wijsheid, En het kwade te mijden is inzicht!

Apre sa, Bondye di moun konsa: -Gen krentif pou Bondye, se sa ki rele bon konprann. Vire do bay sa ki mal, men sa ki rele gen lespri.