Job 28
1 Zeker, er is een plaats, waaruit het zilver komt, Een oord, waar het goud wordt gewassen,
Mihem ten dangka kilaidohna aheuvin, chule iti kilhit theng ding ham ti aheuve.
2 Het ijzer uit de bodem gehaald, De steen tot koper gesmolten;
Leisetna konna thih kilaidohna ding mun aheuvin, songpi a konna sum eng sontwi je aheuve.
3 Waar men in de uiterste duisternis doordringt, En de diepste plekken doorvorst. In de rotsen, duister en somber.
Chule leiset a gambeh gamla pen pen jong akhol doh uvin, thih ahol nau muthim lah a khovah sah je aheuve.
4 Worden schachten gehakt door een volk, dat er niet hoort, Dat door de wandelaars wordt vergeten, Daar ver van de mensen hangt en zweeft;
Mihem ho chenna a kon gamla tah a leiset a kokhuh avut un, khaovin akumsuh uvin anung leh ama ah akivol leuve.
5 En de aarde, waaruit het brood ontspruit, Wordt in haar ingewanden omgewoeld als door vuur.
Neh le chah hi leiset chunga kitu ahin, ahinlah anoi langa leiset hi meiya kihal jun ji ahi.
6 Haar rotsen zijn de plaats van saffier, Haar stof bevat goud;
Hiche a songho lah a chu songval mantam tah um ahin, chuleh leivui lah a chu sana umah ahi.
7 De arend kent er de weg niet heen, Het valkenoog bespeurt hem niet;
Hiche gou hohi chunga leng hingne hon jong amu theilou, chule vacha neo mit in jong amutheilou ahi.
8 De roofdieren betreden hem niet, De luipaard gaat er niet heen.
Hiche gou ho chunga hi gamsa ho jengin jong ajot khah louhel ahin, keipi bahkai jengin jong atin a akhoi khah louhel ahi.
9 De mens slaat zijn hand aan de harde steen, Woelt de bergen om van hun grondslag af,
Mihem in songgel song keh soje aheuvin chuleh mol lekhup je jong aheuve.
10 Breekt gangen in de rotsen uit, Niets kostbaars ontsnapt aan zijn oog;
Amahon songpi lah a kohom avut un chuleh song mantam manlu tah tah ho chu aladoh uve.
11 Hij zoekt de bronnen der stromen af, En brengt wat verborgen lag aan het licht.
Valha chet chut a long luidung ating tan jiuvin chuleh akiselguh gou jouse khovah a ahin polut jiuve.
12 Maar de wijsheid, waar is zij te vinden, En waar is het oord van het inzicht?
Ahinlah mihem ten chihna hi hoiya kimudoh ding ham ti ahet uvem? Thilhet khen theina hi hoiya amu thei diuvem?
13 De mens kent er de weg niet heen, In het land der levenden bevindt ze zich niet.
Hoiya kimu ham ti koima chan ahepoi, ijeh inem itile hichehi mihing gamsunga kimulou ahi.
14 De afgrond roept: In mij is ze niet! De zee herhaalt: Ze is niet bij mij!
Hiche ah aumpoi tin twikhanglen in aseijin Twipi thuhtah in jong keikomma aumpoi ati.
15 Zij wordt niet gekocht voor het fijnste goud, Geen zilver gewogen, om haar te betalen;
Chihna chu sana a choh thei ahipon, dangka a choh thei jong ahipoi.
16 Zij wordt niet geschat tegen goud van Ofir, Tegen kostbare onyx, noch saffier;
Ophir am asana jouse sanga jong manlu jo ahin, manlu tah onyx leh songval sanga jong thupi jo nalai ahi.
17 Geen goud, geen glaswerk kan haar evenaren, Geen gouden vaas is haar prijs.
Chihna hi sana leh songval sanga mantam jo ahin, song mantam kijepna chung sana hoitah chonga jong choh thei hilou ahi.
18 Paarlen en kristal zijn naast haar niet in tel, Het vinden der wijsheid gaat dat van koralen te boven;
Chihna chohna dingin coral leh jesper songmantam teni jong hi phachom lou ahin, chihna man ding chu hiche song mantam sang sanga jong sangjo nalai ahi.
19 Topaas van Koesj kan het niet bij haar halen, Het zuiverst goud weegt niet tegen haar op.
Ethopia gam'a song mantam Peridot tojong lhet thei hilou ahin, sana theng pen pen sanga jong manlu jo ahi.
20 De wijsheid, waar komt zij vandaan; Het inzicht, waar is zijn plaats?
Ahinlah mihem ten chihna hi hoiya konna kimuthei ding ham ti ahe thei diuvem? Thil hettheina hi hoiya amu diu ham?
21 Zij ligt verborgen voor het oog van al wat leeft, Verscholen voor de vogels in de lucht;
Mihem te mitmu a konin akisel tan chung leng vacha mit hat pen in jong amu doh joulou ahi.
22 De onderwereld en dood roepen uit: Onze oren hebben enkel van haar bij geruchte gehoord.
Manthah nale thinan asei lhonin keinin jong chihna hi hoiya kimu ding ham tithu kithang bou kaja lhone.
23 Het is God, die de weg naar haar kent, Hij alleen weet, waar zij toeft.
Pathen ama changseh in bou chihna lampi hoiya kimu ding ham ti ahet ahi.
24 Want Hij blikte tot aan de grenzen der aarde, Zag al wat onder de hemel bestond:
Ijeh inem itile aman leiset chung hi apumpia avet ji ahin, vannoija thil umjouse hi amusoh kei ahi.
25 Toen Hij het gewicht van de wind bepaalde, De maat voor het water bestemde;
Aman hui ichan hat a nunsah ding chule go ichan a juhsah ding ti agel lhuh sa ahi.
26 Toen Hij de regen zijn wet gaf, En de donder zijn weg.
Aman gojuh ding dan asempeh in chule kolphe vahna ding lampi asempeh e.
27 Toen aanschouwde Hij haar en verkondigde haar, Kende Hij haar en doorgrondde haar;
Hiti chun aman chihna chu ana mun chule manlu tah ahi, ahin munkhat ah akoiyin hoitah in akhol chiljin ahi.
28 Maar Hij sprak tot den mens: Zie, de vreze des Heren is wijsheid, En het kwade te mijden is inzicht!
Chule aman mihem te jah a asei chu hiche hi ahi. Pakai gin kiti hi chihna chu ahin, thilse a konna kiheidoh kiti hi thil hetkhen theina chu ahi.
