Job 28

1 Zeker, er is een plaats, waaruit het zilver komt, Een oord, waar het goud wordt gewassen,

Sigurado gayod nga adunay minahan sa plata, ang dapit diin nila ginalunsay ang bulawan.

2 Het ijzer uit de bodem gehaald, De steen tot koper gesmolten;

Ginakuha ang puthaw gikan sa yuta; Pulpogon nila ang bato ug tunawon aron mogawas ang tumbaga gikan sa bato.

3 Waar men in de uiterste duisternis doordringt, En de diepste plekken doorvorst. In de rotsen, duister en somber.

Ang tawo modala ug suga sa ngitngit nga dapit ug magapangita, sa kinalayoan nga kinutoban, ang mga bato sa hilit ug baga nga kangitngit.

4 Worden schachten gehakt door een volk, dat er niet hoort, Dat door de wandelaars wordt vergeten, Daar ver van de mensen hangt en zweeft;

Giablihan niya ang sigpit nga lungag layo sa puy-anan sa mga tawo, dapit nga wala matultoli ni bisan kinsang tiil. Magkumbitay siya layo gikan sa mga tawo; nagalabyog siya padulong ug pabalik.

5 En de aarde, waaruit het brood ontspruit, Wordt in haar ingewanden omgewoeld als door vuur.

Alang sa yuta, gikan niini ang tinapay, apan ingon nga gibaliktad kini pinaagi sa kalayo.

6 Haar rotsen zijn de plaats van saffier, Haar stof bevat goud;

Sa mga bato niini ang dapit kung asa makita ang safiro, ug ang abog niini adunay bulawan.

7 De arend kent er de weg niet heen, Het valkenoog bespeurt hem niet;

Walay dumadagit nga langgam ang nasayod niini nga dalan, ni wala kini nakita sa mata sa banog.

8 De roofdieren betreden hem niet, De luipaard gaat er niet heen.

Ang magarbohon nga mga mananap wala nilakaw niini nga dalan, ni ang bangis nga liyon wala nakaagi didto.

9 De mens slaat zijn hand aan de harde steen, Woelt de bergen om van hun grondslag af,

Gigunitan sa tawo ang gahi nga bato; gilintuwad niya ang mga bukid hangtod sa mga gamot.

10 Breekt gangen in de rotsen uit, Niets kostbaars ontsnapt aan zijn oog;

Nagkalot siyag kanal taliwala sa mga bato; ang iyang mga mata nakakita sa mga bililhong mga butang didto.

11 Hij zoekt de bronnen der stromen af, En brengt wat verborgen lag aan het licht.

Sampongan niya ang mga tubod aron nga dili kini makaagas; kung unsa ang nakatago didto dalahon niya sa kahayag.

12 Maar de wijsheid, waar is zij te vinden, En waar is het oord van het inzicht?

Asa man makaplagan ang kaalam? Asa man ang dapit sa panabot?

13 De mens kent er de weg niet heen, In het land der levenden bevindt ze zich niet.

Wala nasayod ang tawo sa kantidad niini; ni makita kini sa yuta sa mga buhi.

14 De afgrond roept: In mij is ze niet! De zee herhaalt: Ze is niet bij mij!

Ang lawom nga mga tubig ilalom sa yuta moingon, 'Wala kini kanako'; ang dagat moingon, 'Wala kini uban kanako.'

15 Zij wordt niet gekocht voor het fijnste goud, Geen zilver gewogen, om haar te betalen;

Dili kini makuha pinaagi sa bulawan; ni ang plata timbangon aron mahimong makatupong sa kantidad niini.

16 Zij wordt niet geschat tegen goud van Ofir, Tegen kostbare onyx, noch saffier;

Dili kini bililhon uban ang bulawan sa Ophir, uban ang bililhon nga onyx o safiro.

17 Geen goud, geen glaswerk kan haar evenaren, Geen gouden vaas is haar prijs.

Ang bulawan ug kristal dili makatupong sa bili niini; ni ibaylo kini alang sa mga alahas nga hinimo sa lunsay nga bulawan.

18 Paarlen en kristal zijn naast haar niet in tel, Het vinden der wijsheid gaat dat van koralen te boven;

Wala pa naingon ang kabililhon sa mga coral o haspe; sa pagkatinuod, ang kantidad sa kaalam labaw pa kay sa mga rubi.

19 Topaas van Koesj kan het niet bij haar halen, Het zuiverst goud weegt niet tegen haar op.

Ang topaz sa Ethiopia wala nakatandi niini; ni kini mahimong sama ka bililhon sa lunsay nga bulawan.

20 De wijsheid, waar komt zij vandaan; Het inzicht, waar is zijn plaats?

Asa man gikan ang kaalam? Asa man ang dapit sa panabot?

21 Zij ligt verborgen voor het oog van al wat leeft, Verscholen voor de vogels in de lucht;

Ang kaalam dili makita sa mga mata sa tanang buhing butang ug dili makita sa mga langgam sa kalangitan.

22 De onderwereld en dood roepen uit: Onze oren hebben enkel van haar bij geruchte gehoord.

Ang Pagkaguba ug Kamatayon moingon, 'Nadungog namo ang hungihong mahitungod niini sa among mga dalunggan.'

23 Het is God, die de weg naar haar kent, Hij alleen weet, waar zij toeft.

Nakasabot ang Dios niini nga paagi; nakakita siya niini nga dapit.

24 Want Hij blikte tot aan de grenzen der aarde, Zag al wat onder de hemel bestond:

Kay siya nagtan-aw sa kinatumyan sa yuta ug nakakita ang tanan nga anaa sa ilalom sa kalangitan.

25 Toen Hij het gewicht van de wind bepaalde, De maat voor het water bestemde;

Kaniadto, gihimo niya ang hangin ug gibahinbahin ang katubigan pinaagi sa taksanan.

26 Toen Hij de regen zijn wet gaf, En de donder zijn weg.

Naghimo siya ug balaod sa mga ulan ug agianan sa kilat ug dalugdog.

27 Toen aanschouwde Hij haar en verkondigde haar, Kende Hij haar en doorgrondde haar;

Unya nakita niya ang kaalam ug nagpasayod niini; gipahiluna niya kini, tinuod, ug gisuta niya kini.

28 Maar Hij sprak tot den mens: Zie, de vreze des Heren is wijsheid, En het kwade te mijden is inzicht!

Miingon siya ngadto sa mga tawo, 'Tan-awa, ang kahadlok sa Ginoo—mao ang kaalam; ang pagpahilayo sa daotan mao ang panabot.”