Job 27
Poleg tega je Job nadaljeval svojo prispodobo in rekel:
2 Zo waar God leeft, die mij gerechtigheid weigert, De Almachtige, die mijn leven verbittert:
» Kakor Bog živi, ki je odvzel mojo sodbo in Vsemogočni, ki je nadlegoval mojo dušo;
3 Zolang er nog een zucht in mij is, En Gods adem in mijn neus
ves čas je moj dih v meni in Božji duh je v mojih nosnicah;
4 Zullen mijn lippen geen valsheid spreken, En zint mijn tong geen bedrog!
moje ustnice ne bodo govorile zlobnosti niti moj jezik ne bo izrekel prevare.
5 Ik denk er niet aan, u gelijk te geven, Tot mijn laatste snik houd ik mijn onschuld vol;
Bog ne daj, da bi vas opravičil. Dokler ne umrem, svoje neokrnjenosti ne bom odstranil od sebe.
6 Ik houd vast aan mijn vroomheid, en geef ze niet op, Mijn hart schaamt zich over geen van mijn dagen!
Svojo pravičnost trdno držim in je ne bom izpustil. Moje srce me ne bo grajalo, tako dolgo, dokler živim.
7 Moge het mijn vijand vergaan als den boze, Mijn hater als den goddeloze!
Naj bo moj sovražnik kakor zlobnež in kdor se dviguje zoper mene kakor nepravičnež.
8 Wat hoopt de boze, als hij bidt, Als hij zijn ziel tot de Godheid verheft?
Kajti kaj je upanje hinavca, čeprav on pleni, medtem ko Bog odvzema njegovo dušo?
9 Zal God zijn schreien horen, Wanneer de rampspoed hem treft;
Mar bo Bog slišal njegov jok, ko nadenj pride stiska?
10 Kan hij zich in den Almachtige verlustigen, Ten allen tijde roepen tot God?
Mar se bo razveseljeval v Vsemogočnem? Mar bo vedno klical k Bogu?
11 Daarna nam Sofar van Naäma het woord, en sprak: Ik zal u Gods werken leren kennen, De plannen van den Almachtige u niet verzwijgen:
Učil te bom z Božjo roko. Tega, kar je z Vsemogočnim, ne bom prikrival.
12 Zie, gij hebt het allen zelf aanschouwd: Waarom zo’n ijdele raad gegeven?
Glejte, vi vsi ste to videli, zakaj ste potem vsi skupaj tako prazni?
13 Dit is, naar Gods bestel, het lot van den boze, Het deel der tyrannen, door den Almachtige hun toegewezen.
To je delež zlobnega moža z Bogom in dediščina zatiralcev, ki jo bodo prejeli od Vsemogočnega.
14 Krijgt hij veel zonen, ze zijn bestemd voor het zwaard, En zijn kroost lijdt gebrek;
Če bodo njegovi otroci pomnoženi, je to za meč in njegovo potomstvo ne bo nasičeno s kruhom.
15 Die hem overblijven, worden door de pest ten grave gesleept, En zijn weduwen bedrijven geen rouw.
Tisti, ki preostanejo od njega, bodo pokopani v smrt in njegove vdove ne bodo jokale.
16 Al hoopt hij zilver op als stof, En stapelt kleren op als slijk,
Čeprav kopiči srebra kakor prahu in si pripravlja oblačila kakor iz ila,
17 Hij stapelt ze op, maar de vrome bekleedt er zich mee, En de onschuldige erft zijn geld.
to lahko pripravlja, toda pravični si bo to nadel in nedolžni bo razdelil srebro.
18 Hij trekt zijn woning op als een spin, Aan de hut gelijk, die wachters bouwen;
Svojo hišo gradi kakor molj in kakor šotor, ki ga postavlja čuvaj.
19 Rijk legt hij zich neer: het is de laatste maal, Hij opent zijn ogen: hij is er niet meer.
Bogataš se bo ulegel, toda ne bo zbran, odpira svoje oči in ga ni.
20 Verschrikkingen grijpen hem aan overdag, En ‘s nachts sleurt een stormwind hem weg;
Strahote ga zgrabijo kakor vode, vihar ga ukrade v noči.
21 De oostenwind neemt hem op: daar gaat hij heen, Hij vaagt hem weg van zijn plaats.
Vzhodnik ga odnaša proč in on odhaja; kakor vihar ga vrže iz njegovega kraja.
22 Zonder erbarmen slingert God zijn pijlen op hem af, Zodat hij voor zijn slagen moet vluchten;
Kajti Bog bo vrgel nanj in ne bo prizanesel, želel bo pobegniti iz njegove roke.
23 Men klapt over hem in de handen, En fluit hem uit zijn woonplaats na.
Ljudje bodo s svojimi rokami ploskali nad njim in ga izžvižgali iz njegovega kraja.
