Job 27
Mai mult, Iov și-a continuat parabola și a spus:
2 Zo waar God leeft, die mij gerechtigheid weigert, De Almachtige, die mijn leven verbittert:
Cum Dumnezeu trăiește, care mi-a luat judecata; și cel Atotputernic, care mi-a chinuit sufletul,
3 Zolang er nog een zucht in mij is, En Gods adem in mijn neus
Cât timp suflarea mea este în mine și duhul lui Dumnezeu este în nările mele,
4 Zullen mijn lippen geen valsheid spreken, En zint mijn tong geen bedrog!
Buzele mele nu vor vorbi stricăciune, nici limba mea nu va rosti înșelăciune.
5 Ik denk er niet aan, u gelijk te geven, Tot mijn laatste snik houd ik mijn onschuld vol;
Nicidecum să vă declar drepți; până ce mor nu îmi voi îndepărta integritatea de la mine.
6 Ik houd vast aan mijn vroomheid, en geef ze niet op, Mijn hart schaamt zich over geen van mijn dagen!
Dreptatea mea o țin strâns și nu îi voi da drumul; inima mea nu mă va ocărî cât timp trăiesc.
7 Moge het mijn vijand vergaan als den boze, Mijn hater als den goddeloze!
Să fie dușmanul meu ca cel stricat și cel ce se ridică împotriva mea ca cel nedrept.
8 Wat hoopt de boze, als hij bidt, Als hij zijn ziel tot de Godheid verheft?
Căci care este speranța fățarnicului, deși el a câștigat, când Dumnezeu îi ia sufletul?
9 Zal God zijn schreien horen, Wanneer de rampspoed hem treft;
Va asculta Dumnezeu strigătul lui când vine necazul peste el?
10 Kan hij zich in den Almachtige verlustigen, Ten allen tijde roepen tot God?
Se va desfăta în cel Atotputernic? Va chema întotdeauna pe Dumnezeu?
11 Daarna nam Sofar van Naäma het woord, en sprak: Ik zal u Gods werken leren kennen, De plannen van den Almachtige u niet verzwijgen:
Vă voi învăța prin mâna lui Dumnezeu, ceea ce este la cel Atotputernic eu nu voi ascunde.
12 Zie, gij hebt het allen zelf aanschouwd: Waarom zo’n ijdele raad gegeven?
Iată, voi toți ați văzut-o; de ce atunci sunteți cu totul deșerți?
13 Dit is, naar Gods bestel, het lot van den boze, Het deel der tyrannen, door den Almachtige hun toegewezen.
Aceasta este partea de la Dumnezeu a unui om stricat și moștenirea opresorilor, pe care o vor primi de la cel Atotputernic.
14 Krijgt hij veel zonen, ze zijn bestemd voor het zwaard, En zijn kroost lijdt gebrek;
De s-ar înmulți copiii săi, ar fi pentru sabie; și urmașii lui nu vor fi săturați cu pâine.
15 Die hem overblijven, worden door de pest ten grave gesleept, En zijn weduwen bedrijven geen rouw.
Cei ce rămân din el vor fi îngropați în moarte și văduvele lui nu vor plânge.
16 Al hoopt hij zilver op als stof, En stapelt kleren op als slijk,
Deși îngrămădește argint ca țărâna și pregătește haine ca lutul,
17 Hij stapelt ze op, maar de vrome bekleedt er zich mee, En de onschuldige erft zijn geld.
El le poate pregăti, dar cel drept le va îmbrăca și cel nevinovat va împărți argintul.
18 Hij trekt zijn woning op als een spin, Aan de hut gelijk, die wachters bouwen;
El își zidește casa ca o molie și ca pe o colibă pe care paznicul o face.
19 Rijk legt hij zich neer: het is de laatste maal, Hij opent zijn ogen: hij is er niet meer.
Bogatul se va culca, dar nu va fi adunat; își deschide ochii și nu mai este.
20 Verschrikkingen grijpen hem aan overdag, En ‘s nachts sleurt een stormwind hem weg;
Terori îl apucă precum apele, o furtună îl fură noaptea.
21 De oostenwind neemt hem op: daar gaat hij heen, Hij vaagt hem weg van zijn plaats.
Îl ia vântul de est și se duce; și ca o furtună îl spulberă din locul său.
22 Zonder erbarmen slingert God zijn pijlen op hem af, Zodat hij voor zijn slagen moet vluchten;
Pentru că Dumnezeu va arunca asupra lui și nu va cruța; ar dori să fugă din mâna lui.
23 Men klapt over hem in de handen, En fluit hem uit zijn woonplaats na.
Vor bate din palme către el și îl vor șuiera din locul lui.
