Job 27
Hiob ciągnął dalej swoją odpowiedź:
2 Zo waar God leeft, die mij gerechtigheid weigert, De Almachtige, die mijn leven verbittert:
Jak żyje Bóg, [który] odrzucił mój sąd, i Wszechmocny, [który] rozgoryczył moją duszę;
3 Zolang er nog een zucht in mij is, En Gods adem in mijn neus
Dopóki jest we mnie tchnienie i duch Boży w moich nozdrzach;
4 Zullen mijn lippen geen valsheid spreken, En zint mijn tong geen bedrog!
Moje wargi nie będą mówiły niegodziwości, a mój język nie wypowie fałszu.
5 Ik denk er niet aan, u gelijk te geven, Tot mijn laatste snik houd ik mijn onschuld vol;
Nie daj Boże, abym miał was usprawiedliwiać; do śmierci nie odstąpię od swej niewinności.
6 Ik houd vast aan mijn vroomheid, en geef ze niet op, Mijn hart schaamt zich over geen van mijn dagen!
Będę trzymał się swojej sprawiedliwości i nie puszczę jej; moje serce nie oskarży mnie, póki żyję.
7 Moge het mijn vijand vergaan als den boze, Mijn hater als den goddeloze!
Niech mój wróg będzie jak niegodziwiec, a ten, który powstaje przeciwko mnie, jak niesprawiedliwy.
8 Wat hoopt de boze, als hij bidt, Als hij zijn ziel tot de Godheid verheft?
Jaka bowiem jest nadzieja obłudnika, choćby zysk osiągnął, gdy Bóg zabiera mu duszę?
9 Zal God zijn schreien horen, Wanneer de rampspoed hem treft;
Czy Bóg usłyszy jego wołanie, gdy spadnie na niego nieszczęście?
10 Kan hij zich in den Almachtige verlustigen, Ten allen tijde roepen tot God?
Czy będzie się rozkoszować Wszechmocnym? Czy będzie wciąż wzywał Boga?
11 Daarna nam Sofar van Naäma het woord, en sprak: Ik zal u Gods werken leren kennen, De plannen van den Almachtige u niet verzwijgen:
Pouczę was, [będąc] w ręce Boga, nie zataję niczego o Wszechmocnym.
12 Zie, gij hebt het allen zelf aanschouwd: Waarom zo’n ijdele raad gegeven?
Oto wy wszyscy [to] widzicie; po co więc te próżne słowa?
13 Dit is, naar Gods bestel, het lot van den boze, Het deel der tyrannen, door den Almachtige hun toegewezen.
Taki jest dział niegodziwca u Boga i takie dziedzictwo, które otrzymają od Wszechmocnego ciemięzcy.
14 Krijgt hij veel zonen, ze zijn bestemd voor het zwaard, En zijn kroost lijdt gebrek;
Jeśli rozmnożą się jego synowie, [pójdą] pod miecz; a jego potomstwo nie nasyci się chlebem.
15 Die hem overblijven, worden door de pest ten grave gesleept, En zijn weduwen bedrijven geen rouw.
Ci, którzy po nim pozostaną, będą pogrzebani w śmierci, a jego wdowy nie będą [go] opłakiwały;
16 Al hoopt hij zilver op als stof, En stapelt kleren op als slijk,
Choćby nagromadził srebra jak prochu i przygotował sobie szat jak gliny;
17 Hij stapelt ze op, maar de vrome bekleedt er zich mee, En de onschuldige erft zijn geld.
To choć je przygotuje, włoży je sprawiedliwy, a niewinny będzie dzielić srebro.
18 Hij trekt zijn woning op als een spin, Aan de hut gelijk, die wachters bouwen;
Zbuduje swój dom jak mól, jak szałas, który stawia stróż.
19 Rijk legt hij zich neer: het is de laatste maal, Hij opent zijn ogen: hij is er niet meer.
Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebany; otworzy oczy, ale [już] go nie ma.
20 Verschrikkingen grijpen hem aan overdag, En ‘s nachts sleurt een stormwind hem weg;
Ogarnie go strach jak wody, w nocy porwie go wicher.
21 De oostenwind neemt hem op: daar gaat hij heen, Hij vaagt hem weg van zijn plaats.
Uniesie go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher wyrwie go z jego miejsca.
22 Zonder erbarmen slingert God zijn pijlen op hem af, Zodat hij voor zijn slagen moet vluchten;
To bowiem [Bóg] rzuci na niego i nie oszczędzi [go], choć bardzo chciał uciekać przed jego ręką.
23 Men klapt over hem in de handen, En fluit hem uit zijn woonplaats na.
Będą klaskać nad nim w dłonie i wygwizdywać go z jego miejsca.
