Job 27
Alò, Job te kontinye diskou li. Li te di:
2 Zo waar God leeft, die mij gerechtigheid weigert, De Almachtige, die mijn leven verbittert:
Kon Bondye viv la, ki te retire dwa m, Toupwisanki te fè m gen nanm anmè a,
3 Zolang er nog een zucht in mij is, En Gods adem in mijn neus
paske tan lavi toujou nan mwen. Souf Bondye la nan nen m.
4 Zullen mijn lippen geen valsheid spreken, En zint mijn tong geen bedrog!
Lèv mwen, anverite, p ap pale sa ki pa dwat, ni lang mwen pa p pale manti.
5 Ik denk er niet aan, u gelijk te geven, Tot mijn laatste snik houd ik mijn onschuld vol;
Fòk se lwen m pou m ta bay ou rezon. Jiskaske m mouri, mwen p ap lage entegrite m.
6 Ik houd vast aan mijn vroomheid, en geef ze niet op, Mijn hart schaamt zich over geen van mijn dagen!
Mwen kenbe fèm a ladwati mwen. Mwen p ap lage l menm. Kè m pa repwoche m depi gen lavi ladan m.
7 Moge het mijn vijand vergaan als den boze, Mijn hater als den goddeloze!
“Kite lènmi m kapab tankou mechan a. Kite sila ki leve kont mwen, san jistis.
8 Wat hoopt de boze, als hij bidt, Als hij zijn ziel tot de Godheid verheft?
Paske ki espwa sila ki san Bondye a genyen lè l koupe retire nèt, lè Bondye fè l oblije bay lavi li?
9 Zal God zijn schreien horen, Wanneer de rampspoed hem treft;
Èske Bondye va tande kri li lè malè rive li?
10 Kan hij zich in den Almachtige verlustigen, Ten allen tijde roepen tot God?
Èske li va pran plezi nan Toupwisan an? Èske li va rele non Bondye a nan tout tan sa yo?
11 Daarna nam Sofar van Naäma het woord, en sprak: Ik zal u Gods werken leren kennen, De plannen van den Almachtige u niet verzwijgen:
Mwen va enstwi ou nan pwisans Bondye. Pwojè Toupwisan an, mwen p ap kache l.
12 Zie, gij hebt het allen zelf aanschouwd: Waarom zo’n ijdele raad gegeven?
Gade byen, nou tout gen tan wè sa. Ebyen, poukisa nou aji nan foli?
13 Dit is, naar Gods bestel, het lot van den boze, Het deel der tyrannen, door den Almachtige hun toegewezen.
“Sa se pòsyon a moun mechan an ki va sòti Bondye, ak eritaj ke mechan yo va resevwa nan men Toupwisan an.
14 Krijgt hij veel zonen, ze zijn bestemd voor het zwaard, En zijn kroost lijdt gebrek;
Malgre fis li yo anpil, yo destine pou nepe. Konsa, desandan li yo ap toujou manke pen.
15 Die hem overblijven, worden door de pest ten grave gesleept, En zijn weduwen bedrijven geen rouw.
Sila ki swiv li yo va antere nan lamò e vèv li yo p ap kriye pou li.
16 Al hoopt hij zilver op als stof, En stapelt kleren op als slijk,
Malgre li fè gwo pil ajan an vin tankou se tè e prepare vètman anpil tankou ajil,
17 Hij stapelt ze op, maar de vrome bekleedt er zich mee, En de onschuldige erft zijn geld.
li kab prepare l, men se moun ladwati yo k ap mete li, se inosan yo k ap divize ajan an.
18 Hij trekt zijn woning op als een spin, Aan de hut gelijk, die wachters bouwen;
Li te bati kay li tankou papiyon, oswa tankou kay poto gadyen te fè.
19 Rijk legt hij zich neer: het is de laatste maal, Hij opent zijn ogen: hij is er niet meer.
Li kouche byen rich, men li pa janm vin genyen ankò; li ouvri zye li, men li pa la.
20 Verschrikkingen grijpen hem aan overdag, En ‘s nachts sleurt een stormwind hem weg;
Gwo laperèz yo rive pran l tankou yon flèv. Yon move tan vole retire l pandan lannwit.
21 De oostenwind neemt hem op: daar gaat hij heen, Hij vaagt hem weg van zijn plaats.
Van lès la pote l ale e li pati. Li fè l vire tounen kite plas li.
22 Zonder erbarmen slingert God zijn pijlen op hem af, Zodat hij voor zijn slagen moet vluchten;
Paske l ap plonje sou li san epanye, pandan li eseye envite l chape nan men l.
23 Men klapt over hem in de handen, En fluit hem uit zijn woonplaats na.
Pèp la va bat men yo sou li. Yo va sifle sou li kon koulèv, pou li kite plas li a.”
