Job 27
And Job continued taking up his parable, and said,
2 Zo waar God leeft, die mij gerechtigheid weigert, De Almachtige, die mijn leven verbittert:
As God liveth, who hath removed justice from me; and by the Almighty, who hath embittered my soul:
3 Zolang er nog een zucht in mij is, En Gods adem in mijn neus
All the while my breath is in me, and the spirit of God is in my nostrils;
4 Zullen mijn lippen geen valsheid spreken, En zint mijn tong geen bedrog!
Shall my lips not speak any wrong, nor shall my tongue utter deceit.
5 Ik denk er niet aan, u gelijk te geven, Tot mijn laatste snik houd ik mijn onschuld vol;
Far be it from me that I should justify you; till I depart hence will I not allow [any one] to take my integrity away from me.
6 Ik houd vast aan mijn vroomheid, en geef ze niet op, Mijn hart schaamt zich over geen van mijn dagen!
I have laid fast hold on my righteousness, and I will not let it go: my heart shall not reproach me [for my conduct] during all my life.
7 Moge het mijn vijand vergaan als den boze, Mijn hater als den goddeloze!
Like the wicked is [therefore] my enemy, and he that riseth up against me like a wrong-doer.
8 Wat hoopt de boze, als hij bidt, Als hij zijn ziel tot de Godheid verheft?
For what is the hope of the hypocrite, when he hath gained unjust wealth, when God casteth forth his soul?
9 Zal God zijn schreien horen, Wanneer de rampspoed hem treft;
Will God hear his cry, when distress cometh upon him?
10 Kan hij zich in den Almachtige verlustigen, Ten allen tijde roepen tot God?
Or can he find delight in the Almighty? can he call on God at all times?
11 Daarna nam Sofar van Naäma het woord, en sprak: Ik zal u Gods werken leren kennen, De plannen van den Almachtige u niet verzwijgen:
I will instruct you concerning what is in the hand of God: [the way] which is with the Almighty will I not conceal.
12 Zie, gij hebt het allen zelf aanschouwd: Waarom zo’n ijdele raad gegeven?
Lo! ye yourselves have all beheld it: why is it then that ye deal in such vanities?
13 Dit is, naar Gods bestel, het lot van den boze, Het deel der tyrannen, door den Almachtige hun toegewezen.
This is the portion of a wicked man with God, and the portion of tyrants, which they shall receive from the Almighty.
14 Krijgt hij veel zonen, ze zijn bestemd voor het zwaard, En zijn kroost lijdt gebrek;
If his children be multiplied, it is only for the sword; and his offspring will not be satisfied with bread.
15 Die hem overblijven, worden door de pest ten grave gesleept, En zijn weduwen bedrijven geen rouw.
Those of his that are left to escape will be buried by death; and his widows will not be able to weep.
16 Al hoopt hij zilver op als stof, En stapelt kleren op als slijk,
Though he heap up silver as the dust, and prepare garments [as plentifully] as the clay:
17 Hij stapelt ze op, maar de vrome bekleedt er zich mee, En de onschuldige erft zijn geld.
He may prepare, but the righteous will clothe himself [therewith], and the silver the innocent will divide.
18 Hij trekt zijn woning op als een spin, Aan de hut gelijk, die wachters bouwen;
He buildeth his house like the moth, and like a hut that a keeper hath made.
19 Rijk legt hij zich neer: het is de laatste maal, Hij opent zijn ogen: hij is er niet meer.
Rich will he lie down, but will not be gathered [into the grave]: one openeth his eyes, and he is no more.
20 Verschrikkingen grijpen hem aan overdag, En ‘s nachts sleurt een stormwind hem weg;
Like a flood will terror overtake him, in the night a tempest will steal him away.
21 De oostenwind neemt hem op: daar gaat hij heen, Hij vaagt hem weg van zijn plaats.
The east wind will lift him up, and he must be gone; and it hurleth him like a storm out of his place.
22 Zonder erbarmen slingert God zijn pijlen op hem af, Zodat hij voor zijn slagen moet vluchten;
And [God] will cast [evil] upon him, and bare no pity: out of his hand [his wealth] will surely escape.
23 Men klapt over hem in de handen, En fluit hem uit zijn woonplaats na.
Men will clap their hands over him, and will hiss after him out of his place.
