< Job 26 >
1 Job antwoordde, en sprak
Replicó Job y dijo:
2 Hoe goed weet ge den zwakke te helpen, De krachteloze arm te stutten?
“¡Cómo sabes ayudar tú al flaco, y sostener el brazo del que carece de fuerza!
3 Hoe weet ge den onwetende raad te geven, En wat wijze lessen spreidt ge ten toon?
¿Qué consejo has dado al falto de sabiduría? ¿qué plenitud de saber has ostentado?
4 Met wiens hulp hebt ge uw woord gesproken Wiens geest is van u uitgegaan?
¿A quién dirigiste estas palabras? ¿y de quién es el espíritu que procede de tu boca?
5 De schimmen beven onder de aarde De wateren sidderen met die erin wonen;
Hasta los muertos tiemblan, bajo las aguas con sus habitantes.
6 Het dodenrijk ligt naakt voor zijn oog, De onderwereld zonder bedekking. (Sheol )
El mismo scheol está ante Él desnudo, y el abismo carece de velo. (Sheol )
7 Hij spant het Noorden over de baaierd, Hangt de aarde boven het niet;
Él tendió el septentrión sobre el vacío, y colgó la tierra sobre la nada.
8 Hij knevelt de wateren in zijn zwerk, De wolken bersten niet onder haar last;
Él encierra las aguas en sus nubes, y no se rompen las nubes bajo su peso.
9 Hij bedekt het gelaat der volle maan, En spreidt er zijn nevel over uit.
Él impide la vista de su trono, tendiendo sobre Él su nube.
10 Hij trekt een kring langs de waterspiegel, Waar het licht aan de duisternis grenst;
Trazó un círculo sobre el haz de las aguas, hasta donde linda la luz con las tinieblas.
11 De zuilen van de hemel staan te waggelen, Rillen van angst voor zijn donderende stem.
Las columnas del cielo tiemblan, y se estremecen a una amenaza suya.
12 Hij zwiept de zee door zijn kracht, Ranselt Ráhab door zijn beleid;
Con su poder revuelve el mar, y con su sabiduría machaca al monstruo.
13 Zijn adem blaast de hemel schoon, Zijn hand doorboort de vluchtende Slang!
Con su soplo hizo serenos los cielos, y su mano formó la fugaz serpiente.
14 Is dit nog enkel de zoom van zijn wegen Hoe weinig verstaan wij ervan, En wie begrijpt dan de kracht van zijn donder?
Esto es solo el borde de sus caminos, es un leve susurro que hemos oído de Él; pues el trueno de su poder ¿quién podría comprenderlo?”