< Job 26 >
1 Job antwoordde, en sprak
Unya mitubag si Job ug miingon,
2 Hoe goed weet ge den zwakke te helpen, De krachteloze arm te stutten?
“Giunsa nimo pagtabang kadtong tawo nga walay gahom! Giunsa nimo pagluwas ang bukton nga walay kusog!
3 Hoe weet ge den onwetende raad te geven, En wat wijze lessen spreidt ge ten toon?
Giunsa man nimo pagtambag kadtong walay kaalam ug pagpahibalo kaniya sa maayong kahibalo!
4 Met wiens hulp hebt ge uw woord gesproken Wiens geest is van u uitgegaan?
Kang kinsa man nga panabang ang mga pulong nga imong gipanulti? Kang kinsa man nga espiritu ang migawas gikan kanimo?
5 De schimmen beven onder de aarde De wateren sidderen met die erin wonen;
Nagkurog ang patay ilawom sa katubigan, ug kadtong nagpuyo uban kanila.
6 Het dodenrijk ligt naakt voor zijn oog, De onderwereld zonder bedekking. (Sheol )
Ang Sheol hubo atubangan sa Dios; bisan pa ang pagkaguba walay tabon batok kaniya. (Sheol )
7 Hij spant het Noorden over de baaierd, Hangt de aarde boven het niet;
Giinat niya ang amihan ibabaw sa kawanangan ug gisab-it ang kalibotan sa wala.
8 Hij knevelt de wateren in zijn zwerk, De wolken bersten niet onder haar last;
Gibugkos niya ang katubigan sa iyang baga nga mga panganod, apan ang mga panganod wala magisi diha kanila.
9 Hij bedekt het gelaat der volle maan, En spreidt er zijn nevel over uit.
Gitabonan niya ang panagway sa bulan ug gipakatag ang iyang mga panganod niini.
10 Hij trekt een kring langs de waterspiegel, Waar het licht aan de duisternis grenst;
Gikulit niya ang lingin nga utlanan ibabaw sa katubigan sama sa linya taliwala sa kahayag ug kangitngit.
11 De zuilen van de hemel staan te waggelen, Rillen van angst voor zijn donderende stem.
Ang mga haligi sa langit magkurog ug nahibulong sa iyang pagbadlong.
12 Hij zwiept de zee door zijn kracht, Ranselt Ráhab door zijn beleid;
Gipahunong niya ang dagat sa iyang gahom; pinaagi sa iyang panabot gigupok niya si Rahab.
13 Zijn adem blaast de hemel schoon, Zijn hand doorboort de vluchtende Slang!
Pinaagi sa iyang gininhawa, gihawanan niya ang kalangitan sa bagyo; ang kalangitan nahawanan sa bagyo; nitusok ang iyang kamot sa mikagiw nga bitin.
14 Is dit nog enkel de zoom van zijn wegen Hoe weinig verstaan wij ervan, En wie begrijpt dan de kracht van zijn donder?
Tan-awa, kini tipik lamang sa iyang mga pamaagi; unsa kagamay sa hunghong nga madungog nato kaniya! Kinsa man ang makasabot sa dalugdog sa iyang gahom?”