Job 24

1 Job antwoordde, en sprak Waarom zijn er door den Almachtige dan geen tijden bepaald, En aanschouwen zij, die Hem kennen, zijn dagen niet?

Mengapa Allah tak menetapkan hari penghakiman, supaya orang-orang yang mengenal-Nya mendapat keadilan?

2 Waarom verzetten dan de bozen de grensstenen, En beroven zij kudde en herder?

Ada orang-orang yang menggeser tanda batas, supaya tanahnya menjadi luas. Mereka mencuri kawanan domba, dan mengandangnya di kandang domba mereka.

3 Ze voeren den ezel der wezen weg, En leggen beslag op het rund van de weduwe;

Keledai milik yatim piatu, mereka larikan; sapi seorang janda, mereka sita sebagai jaminan.

4 De berooiden worden van de weg gedrongen, De armen in het land moeten zich allen verbergen;

Mereka menghalangi orang miskin mendapat haknya, maka terpaksa bersembunyilah orang yang papa.

5 Als wilde ezels in de woestijn Trekken ze uit, om te zwoegen. Ze zoeken tot de avond naar buit, Maar geen brood voor hun kinderen!

Jadi, si miskin itu seperti keledai liar yang mencari makan di padang belukar; hanya di tempat-tempat itu saja ada makanan untuk anak-anaknya.

6 Ze roven des nachts de oogst van het veld, En zoeken de wijngaard der rijken af.

Ladang orang lain terpaksa ia kerjakan; buah anggur orang jahat harus ia kumpulkan.

7 Naakt overnachten zij, zonder kleed, En zonder dekking tegen de kou;

Ia tak punya selimut dan pakaian penghangat tubuh di waktu malam.

8 Ze worden nat door de stortvloed der bergen, Drukken zich tegen de rotsen, omdat de schuilplaats ontbreekt

Ia basah oleh hujan lebat di gunung, lalu merapat pada gunung batu untuk berlindung.

9 Ze rukken den wees van de moederborst af En nemen den zuigeling der armen tot pand.

Orang jahat memperbudak anak yang tak beribu bapa, dan mengambil bayi orang miskin yang berhutang kepadanya.

10 Naakt lopen ze rond, ongekleed, Zelf hongerig, moeten ze schoven torsen;

Orang miskin pergi tanpa sandang; ia lapar selagi ia menuai gandum di ladang.

11 Ze persen de olie tussen twee stenen, Treden de perskuip, maar lijden dorst.

Dari zaitun ia membuat minyak dan dari buah anggur, minuman, tetapi ia sendiri sangat kehausan.

12 Uit de stad stijgt het kermen der stervenden op, En roept de ziel der gewonden om hulp; Maar God luistert niet naar hun smeken, Hùn schenkt Hij geen aandacht!

Di kota-kota terdengar rintihan orang sekarat, orang-orang luka berseru minta dirawat, tetapi Allah tak mendengarkan doa mereka; Ia tak mau mengindahkannya.

13 En schuwen het licht; Ze kennen zijn wegen niet, En blijven niet op zijn paden.

Ada orang-orang yang menolak terang dan memusuhinya, mereka tak mengenal dan tak mengikuti jalannya.

14 Eer het licht wordt, maakt zich de moordenaar op, Om armen en berooiden te doden; En terwijl het nog nacht is, Sluipt hij rond als een dief.

Di waktu subuh si pembunuh bangun dari tidurnya, lalu keluar membunuh orang yang papa, dan selagi hari belum pagi, ia mengendap-endap seperti pencuri.

15 Het oog van den overspeler maakt van de schemering gebruik; Hij denkt: Geen oog, dat mij ziet; Hij slaat zich een sluier voor het gezicht,

Si pezinah menunggu datangnya senja; dipakainya tudung muka agar orang tak mengenalnya.

16 En breekt in het donker de huizen in. Maar zij sluiten zich op overdag, En willen van het daglicht niet weten;

Pencuri membongkar rumah pada malam hari; di waktu siang ia menghindari terang dan bersembunyi.

17 Voor hen allen is de morgen als de schaduw des doods, Zodra het licht wordt, overvalt hen de doodschrik!

Baginya, pagi sangat menakutkan, tapi gelap yang dahsyat, menyenangkan."

18 Die anderen vluchten weg voor de dag Zijn erfdeel ligt vervloekt in het land, Geen druiventreder trekt naar zijn wijnberg;

Lalu kata Zofar, "Orang jahat hanyut oleh air bah, tanah miliknya terkutuk oleh Allah; kebun anggurnya kini sepi; tak ada yang bekerja di situ lagi.

19 Zoals droogte en hitte het sneeuwwater slurpen, Zo slurpt de onderwereld den zondaar op. (Sheol h7585)

Seperti salju lenyap kena kemarau dan matahari, demikianlah orang berdosa ditelan ke dalam dunia orang mati. (Sheol h7585)

20 Door de moederschoot wordt hij vergeten, De wormen smullen van hem; Zijn naam wordt niet langer herdacht, Zijn ongerechtigheid geknakt als een boom.

Ibunya sendiri melupakan dia, dan cacing-cacing makan tubuhnya. Namanya tak akan lagi dikenang; ia dimusnahkan seperti pohon yang tumbang.

21 Hij mishandelt de onvruchtbare, haar die niet baart, En behandelt de weduwe niet goed:

Semua itu terjadi karena ia menindas para janda, dan berlaku kejam kepada ibu yang tak berputra.

22 Maar Hij, die tyrannen verplettert, Zal het wreken door zijn kracht!

Tapi Allah, dengan kuasa-Nya, menghalau orang perkasa. Allah bertindak, maka matilah orang durhaka.

23 Hij is van zijn leven niet zeker, Gebroken de steun, waarop hij zich stut, En op zijn wegen ellende:

Allah memberi dia hidup sentosa, tetapi mengawasinya tak henti-hentinya.

24 Een korte tijd rijst hij omhoog, dan is hij niet meer. Hij verdort als een kwijnende plant, Verlept als de top van een aar!

Hanya sebentar ia hidup bahagia, tapi kemudian pergi untuk selama-lamanya. Ia layu seperti rumput yang tak berguna; seperti bulir padi yang dipotong dari batangnya.

25 Is het niet waar, wie overtuigt mij van leugen, En wie ontzenuwt mijn betoog?

Siapakah dapat menyangkal kenyataan itu, atau menyanggah kebenaran perkataanku?"