Job 24
1 Job antwoordde, en sprak Waarom zijn er door den Almachtige dan geen tijden bepaald, En aanschouwen zij, die Hem kennen, zijn dagen niet?
Why are not times [of punishment] treasured up by the Almighty, and why do his adorers not see his days [of retribution]?
2 Waarom verzetten dan de bozen de grensstenen, En beroven zij kudde en herder?
[The wicked] remove landmarks: they rob flocks, and feed them.
3 Ze voeren den ezel der wezen weg, En leggen beslag op het rund van de weduwe;
They drive away the ass of the fatherless, they take in pledge the widow's ox.
4 De berooiden worden van de weg gedrongen, De armen in het land moeten zich allen verbergen;
They chase the needy out of the highway: altogether hide themselves the poor of the earth.
5 Als wilde ezels in de woestijn Trekken ze uit, om te zwoegen. Ze zoeken tot de avond naar buit, Maar geen brood voor hun kinderen!
Behold, as wild asses in the wilderness go they forth to their work, rising betimes after [their] prey: the desert yieldeth food for them and for their young men.
6 Ze roven des nachts de oogst van het veld, En zoeken de wijngaard der rijken af.
In the field they reap their food; and in the vineyard of the wicked they gather the fruit.
7 Naakt overnachten zij, zonder kleed, En zonder dekking tegen de kou;
They cause [the poor] to spend the night naked, without clothing and without any covering in the cold.
8 Ze worden nat door de stortvloed der bergen, Drukken zich tegen de rotsen, omdat de schuilplaats ontbreekt
Through the sweeping rain of the mountains are they made wet, and for want of a shelter do they embrace the rock.
9 Ze rukken den wees van de moederborst af En nemen den zuigeling der armen tot pand.
The others pluck from the breast the fatherless, and the garment of the poor they take in pledge.
10 Naakt lopen ze rond, ongekleed, Zelf hongerig, moeten ze schoven torsen;
They cause him to go naked without clothing, and from the hungry they take away the sheaf:
11 Ze persen de olie tussen twee stenen, Treden de perskuip, maar lijden dorst.
Within their walls do they make oil, they tread their wine-presses, and suffer thirst.
12 Uit de stad stijgt het kermen der stervenden op, En roept de ziel der gewonden om hulp; Maar God luistert niet naar hun smeken, Hùn schenkt Hij geen aandacht!
Out of a populous city is groaning heard, and the soul of the deadly wounded crieth out: yet God regardeth it not as an offence.
13 En schuwen het licht; Ze kennen zijn wegen niet, En blijven niet op zijn paden.
Yon men are of those that rebel against the light: they know not its ways, nor abide in its paths.
14 Eer het licht wordt, maakt zich de moordenaar op, Om armen en berooiden te doden; En terwijl het nog nacht is, Sluipt hij rond als een dief.
With the earliest light riseth the murderer, he slayeth the poor and needy, and in the night he becometh like the thief.
15 Het oog van den overspeler maakt van de schemering gebruik; Hij denkt: Geen oog, dat mij ziet; Hij slaat zich een sluier voor het gezicht,
And the eye of the adulterer watcheth for the twilight, saying, No eye will see me; and placeth a covering on his face.
16 En breekt in het donker de huizen in. Maar zij sluiten zich op overdag, En willen van het daglicht niet weten;
They break into houses in the dark, in the daytime they lock themselves in: they know not the light.
17 Voor hen allen is de morgen als de schaduw des doods, Zodra het licht wordt, overvalt hen de doodschrik!
For to all of these alike is the morning as the shadow of death; for they are familiar with the terrors of the shadow of death.
18 Die anderen vluchten weg voor de dag Zijn erfdeel ligt vervloekt in het land, Geen druiventreder trekt naar zijn wijnberg;
Swift are such men [to flee] on the face of the water; accursed is their field on the land; none of them turneth himself to the way, of the vineyards.
19 Zoals droogte en hitte het sneeuwwater slurpen, Zo slurpt de onderwereld den zondaar op. (Sheol h7585)
Drought and heat speedily consume the snow-waters: so doth the grave those who have sinned. (Sheol h7585)
20 Door de moederschoot wordt hij vergeten, De wormen smullen van hem; Zijn naam wordt niet langer herdacht, Zijn ongerechtigheid geknakt als een boom.
The mother that bore such a one will forget him; the worm will feed sweetly on him; he will be no more remembered; and like a tree will wickedness be broken.
21 Hij mishandelt de onvruchtbare, haar die niet baart, En behandelt de weduwe niet goed:
He ill-treateth the barren that heareth not; and to the widow he acteth not well.
22 Maar Hij, die tyrannen verplettert, Zal het wreken door zijn kracht!
But he also draweth down the mighty with his power: he riseth up, no one is sure of life.
23 Hij is van zijn leven niet zeker, Gebroken de steun, waarop hij zich stut, En op zijn wegen ellende:
To such [God] granteth to be in safety, that he may find support; and His eyes are upon their ways.
24 Een korte tijd rijst hij omhoog, dan is hij niet meer. Hij verdort als een kwijnende plant, Verlept als de top van een aar!
They are exalted; in but a little while they are no more; and they are brought down low: like all others are they gathered in, and like the top of the ear of corn are they cut off.
25 Is het niet waar, wie overtuigt mij van leugen, En wie ontzenuwt mijn betoog?
But if it be not so, who will prove me a liar, and render nought my word?
