Job 24
1 Job antwoordde, en sprak Waarom zijn er door den Almachtige dan geen tijden bepaald, En aanschouwen zij, die Hem kennen, zijn dagen niet?
Ipi dinga Hatchungung pan migiloute khu thutanna munna dinga ahin pui lou ham? Ipi dinga Pathen ging ten panna beija ama anga nga diu ham?
2 Waarom verzetten dan de bozen de grensstenen, En beroven zij kudde en herder?
Miphalou ten gamgi melchihna achonun gam leiset agu jiuve. Amahon gancha akiguh uvin chuleh amaho gamsunga hamhing lah a alhalut uve.
3 Ze voeren den ezel der wezen weg, En leggen beslag op het rund van de weduwe;
Amahon chagate sangan akilah un meithai ho bangchal bat man na apeh diuvin angeh jiuve.
4 De berooiden worden van de weg gedrongen, De armen in het land moeten zich allen verbergen;
Mivaichate chu lampam ah asondoh un migiloute chu ahoidoh nadiuvin akisel khom jiuve.
5 Als wilde ezels in de woestijn Trekken ze uit, om te zwoegen. Ze zoeken tot de avond naar buit, Maar geen brood voor hun kinderen!
Gamlah sangan ho gammang lah a aum bangin mivaichaten aphat jouseu neh ding holnan amangun achateu neh ding nelgam sanna aga hol uve.
6 Ze roven des nachts de oogst van het veld, En zoeken de wijngaard der rijken af.
Amaho a hilou loujau lah a chang a-at jiuvin chule migiloute lengpilei lah a akhai achomkhom uve.
7 Naakt overnachten zij, zonder kleed, En zonder dekking tegen de kou;
Jan khovah vah'in daplah ah akeuvun ponbeijin ahiloule kikhukhum ding neilouvin alum jiuve.
8 Ze worden nat door de stortvloed der bergen, Drukken zich tegen de rotsen, omdat de schuilplaats ontbreekt
Amaho chun molla konna hung phinlha gotwijin akot soh jiuvin chule chenna in ngaichan songpi bel din alhai khom jiuve.
9 Ze rukken den wees van de moederborst af En nemen den zuigeling der armen tot pand.
Migilou ten meithai ho chasen chu anu oplhanga konin aloilhah peh un nausen ho chu thil manna tun din alahpeh jiuve.
10 Naakt lopen ze rond, ongekleed, Zelf hongerig, moeten ze schoven torsen;
Mivaichate chu ponsil beijin akeuvun acheleuvin amaho tah anngol pumin midang ding chang a atkhom peh uve.
11 Ze persen de olie tussen twee stenen, Treden de perskuip, maar lijden dorst.
Amahon Olive thau achil lhauvin ahinlah atep diu jong akiphal peh pouve, chule dangchah thohpum pumin lengpi thei hehna khol ah na atohsah uve.
12 Uit de stad stijgt het kermen der stervenden op, En roept de ziel der gewonden om hulp; Maar God luistert niet naar hun smeken, Hùn schenkt Hij geen aandacht!
Khopi a konin mithi ding kon ho ahung pengdoh uvin chule maha pu hon kithopi ngaichan akap uve. Ahivangin Pathen in ataonau imachan agelpeh poi.
13 En schuwen het licht; Ze kennen zijn wegen niet, En blijven niet op zijn paden.
Migiloute chun khovah adouvun, amahon alampi hetpeh ding anom pouvin ahiloule alampi a jong aum pouve.
14 Eer het licht wordt, maakt zich de moordenaar op, Om armen en berooiden te doden; En terwijl het nog nacht is, Sluipt hij rond als een dief.
Mivaicha ho leh mi genthei ho that dingin tolthat ho chu jingpi phal vah'in athou jiuvin jan teng amapa chu guchan apang jin ahi.
15 Het oog van den overspeler maakt van de schemering gebruik; Hij denkt: Geen oog, dat mij ziet; Hij slaat zich een sluier voor het gezicht,
Numei jon pipan khomut chip chep angah jin hiche phat chuleh koiman eimu taponte atin koiman ahetdoh louna dingin amai asel jin ahi.
16 En breekt in het donker de huizen in. Maar zij sluiten zich op overdag, En willen van het daglicht niet weten;
Migucha ho chun jan tengle mi in asuse jiuvin chuleh sun leh a ihmu jiuve. Amaho chu khovah toh kihekha lou ahiuve.
17 Voor hen allen is de morgen als de schaduw des doods, Zodra het licht wordt, overvalt hen de doodschrik!
Jan muthim chu amaho din jingkah ahin amaho tah hi khojin kichatna toh kijopmat ahiuve.
18 Die anderen vluchten weg voor de dag Zijn erfdeel ligt vervloekt in het land, Geen druiventreder trekt naar zijn wijnberg;
Ahinlah amaho hi twinoi langa twihu bangin amang ji tauve, athilnei jouseu hi gaosapna ahi chule amaho alengpi lei uva alut diu jong akichauve.
19 Zoals droogte en hitte het sneeuwwater slurpen, Zo slurpt de onderwereld den zondaar op. (Sheol h7585)
Nichangsat leh sat in buhbang twi amanchah banga lhankhuh in jong michonse ho amanchah ahi. (Sheol h7585)
20 Door de moederschoot wordt hij vergeten, De wormen smullen van hem; Zijn naam wordt niet langer herdacht, Zijn ongerechtigheid geknakt als een boom.
Ahingnu tah'un jong hin sumil untin than hon amaho chu twitah in hin neuvin tin, koima chan amaho chu geldoh tapouvin te. Migiloute chu huipi gopin thingphung amutlhuh tobang hiuvinte.
21 Hij mishandelt de onvruchtbare, haar die niet baart, En behandelt de weduwe niet goed:
Kithopi ding chapa neilou meithai ho alhemlha jiuvin meithai gentheiho kithopi ding amaho anom pouve.
22 Maar Hij, die tyrannen verplettert, Zal het wreken door zijn kracht!
Pathen thanei nan miho chu akaimang jin amaho chu kichoisang maithei unte, ahinlah ahinkhou iti ding ham ti hetchetna anei pouve.
23 Hij is van zijn leven niet zeker, Gebroken de steun, waarop hij zich stut, En op zijn wegen ellende:
Amahohi lungmong tah a ahin diu kiphal peh jeng jongleh Pathen in amaho chu avelhi jing jenge.
24 Een korte tijd rijst hij omhoog, dan is hij niet meer. Hij verdort als een kwijnende plant, Verlept als de top van een aar!
Chuleh tuhin amaho hi oupe lheh jong leu mitphet kah louvin adangho bangin che mang tauvin tin, changvui bangin satlhah in um uvinte.
25 Is het niet waar, wie overtuigt mij van leugen, En wie ontzenuwt mijn betoog?
Ahilou jongleh khat touvin achu thei ham? Koipen in kadih louna aphotchet thei ding ham?
