Job 23
1 Job antwoordde, en sprak:
А Јов одговори и рече:
2 Al weer heet mijn klagen verzet: Maar zijn hand dwingt mij tot zuchten!
Још је тужњава моја одмет? А невоља је моја тежа од уздаха мојих.
3 Ach, dat ik Hem vinden kon, En voor zijn troon kon verschijnen!
О, кад бих знао како бих нашао Бога! Да отидем до престола Његовог,
4 Dan zette ik Hem mijn zaak uiteen, En vulde mijn mond met bewijzen;
Да разложим пред Њим парбу своју, и уста своја напуним разлога,
5 Dan kende ik de woorden, waarmee Hij mij antwoordt, Vernam ik, wat Hij mij zegt.
Да знам шта би ми одговорио, и разумем шта би ми рекао.
6 Zou Hij zijn macht in het geding moeten brengen? Neen, als Hij slechts naar mij hoorde!
Би ли се према великој својој сили прео са мном? Не; него би ми помогао.
7 Dan zou Hij bemerken dat er bij Hem een onschuldige pleit, En ik was voorgoed van mijn Rechter bevrijd!
Онде би се праведан човек могао правдати с Њим, и ослободио бих се за свагда од свог судије.
8 Maar ga ik naar het oosten, Hij is er niet, Of naar het westen, ik bespeur Hem niet;
Гле, ако пођем напред, нема Га; ако ли натраг, не находим Га;
9 Ik zoek Hem ten noorden, ik vind Hem niet, Wend mij naar het zuiden, ik zie Hem niet.
Ако на лево ради, не видим Га; ако на десно, заклонио се, не могу Га видети.
10 Het is, omdat Hij mijn wandel kent Omdat ik als goud te voorschijn zou treden, als Hij mij toetst:
Али Он зна пут мој; кад ме окуша, изаћи ћу као злато.
11 Want mijn voet bleef steeds in zijn spoor, Ik hield zijn pad, en verliet het nooit!
По стопама је Његовим ступала нога моја; пута Његова држао сам се, и не зађох.
12 Van het bevel zijner lippen week ik niet af, Het woord van zijn mond heb ik in mijn boezem bewaard:
Од заповести уста Његових нисам одступао; чувао сам речи уста Његових више него свој ужитак.
13 Maar wil Hij iets, wie kan Hem beletten, Begeert Hij iets, Hij voert het uit!
Али кад Он шта науми, ко ће Га одвратити? Шта душа Његова зажели, оно чини.
14 Ja, Hij volbrengt, wat Hij over mij heeft besloten, Met al het andere, wat Hij heeft beschikt:
И извршиће шта је наумио за ме; и тога има у Њега много.
15 En daarom ben ik voor Hem zo bang, Sidder ik, als ik aan Hem denk.
Зато сам се уплашио од Њега; и кад то мислим, страх ме је од Њега.
16 Het is God, die mijn hart murw heeft geslagen, De Almachtige, die mij verschrikt;
Бог је растопио срце моје, Свемогући ме је уплашио.
17 Neen, niet door de duisternis ben ik ontsteld Niet door het donker, dat mijn gelaat bedekt!
Што не погибох пре мрака? И што не сакри мрак испред мене?
