< Job 23 >

1 Job antwoordde, en sprak:
S felelt Jób és mondta:
2 Al weer heet mijn klagen verzet: Maar zijn hand dwingt mij tot zuchten!
Ma is ellenszegülő a panaszom: csapásom ránehezedik nyögésemre.
3 Ach, dat ik Hem vinden kon, En voor zijn troon kon verschijnen!
Vajha tudnám, hogy találhatom, hogy eljutok székhelyéig:
4 Dan zette ik Hem mijn zaak uiteen, En vulde mijn mond met bewijzen;
eléje terjeszteném az ügyet és szájamat megtölteném bizonyításokkal;
5 Dan kende ik de woorden, waarmee Hij mij antwoordt, Vernam ik, wat Hij mij zegt.
tudnám mely szavakkal felel nekem, s megérteném, mit mond nekem.
6 Zou Hij zijn macht in het geding moeten brengen? Neen, als Hij slechts naar mij hoorde!
Vajon erőnek teljével pörölne-e velem? Nem! Csakhogy ügyelne ő rám!
7 Dan zou Hij bemerken dat er bij Hem een onschuldige pleit, En ik was voorgoed van mijn Rechter bevrijd!
Akkor az egyenes szállt vele vitára, s örökre megmenekülnék bírámtól.
8 Maar ga ik naar het oosten, Hij is er niet, Of naar het westen, ik bespeur Hem niet;
Lám, keletre megyek – s ő nincs ott, nyugatra: s nem veszem észre;
9 Ik zoek Hem ten noorden, ik vind Hem niet, Wend mij naar het zuiden, ik zie Hem niet.
balról midőn működik, nem nézhetem meg, jobbra fordul és nem látom.
10 Het is, omdat Hij mijn wandel kent Omdat ik als goud te voorschijn zou treden, als Hij mij toetst:
Mert ismeri az utat, melyet követek; megvizsgálna: mint az arany kerülnék ki.
11 Want mijn voet bleef steeds in zijn spoor, Ik hield zijn pad, en verliet het nooit!
Ösvényéhez ragaszkodott lábam, útját őriztem meg és nem hajlok el.
12 Van het bevel zijner lippen week ik niet af, Het woord van zijn mond heb ik in mijn boezem bewaard:
Ajkai parancsától nem mozdulok el, törvényemnél fogva megóvtam szája szavait.
13 Maar wil Hij iets, wie kan Hem beletten, Begeert Hij iets, Hij voert het uit!
De ő az egy, ki térítheti el? S a mit lelke megkívánt, azt megcselekszi.
14 Ja, Hij volbrengt, wat Hij over mij heeft besloten, Met al het andere, wat Hij heeft beschikt:
Bizony befejezi azt, mi kiszabva van nekem s efféle sok van nála.
15 En daarom ben ik voor Hem zo bang, Sidder ik, als ik aan Hem denk.
Azért rémülök meg miatta, elgondolkozom és rettegek tőle.
16 Het is God, die mijn hart murw heeft geslagen, De Almachtige, die mij verschrikt;
Hisz Isten csüggesztette el szívemet s a Mindenható rémített meg engem;
17 Neen, niet door de duisternis ben ik ontsteld Niet door het donker, dat mijn gelaat bedekt!
mert nem a sötétség miatt semmisültem meg, sem mivel arczomat a homály borította.

< Job 23 >