Job 23

1 Job antwoordde, en sprak:

Da antwortete Hiob und sprach:

2 Al weer heet mijn klagen verzet: Maar zijn hand dwingt mij tot zuchten!

Auch heute noch ist meine Klage bitter; seine Hand preßt mir schwere Seufzer aus!

3 Ach, dat ik Hem vinden kon, En voor zijn troon kon verschijnen!

O daß ich wüßte, wo ich Ihn fände! Ich würde zu seinem Throne gehen.

4 Dan zette ik Hem mijn zaak uiteen, En vulde mijn mond met bewijzen;

Ich würde ihm die Streitfrage vorlegen und meinen Mund mit Beweisen füllen;

5 Dan kende ik de woorden, waarmee Hij mij antwoordt, Vernam ik, wat Hij mij zegt.

ich möchte wissen, was er mir antworten, und gerne sehen, was er zu mir sagen würde.

6 Zou Hij zijn macht in het geding moeten brengen? Neen, als Hij slechts naar mij hoorde!

Würde er heftig mit mir streiten? Nein, er würde mich gewiß anhören.

7 Dan zou Hij bemerken dat er bij Hem een onschuldige pleit, En ik was voorgoed van mijn Rechter bevrijd!

Da würde der Redliche bei ihm Recht finden, und ich würde auf ewig frei ausgehen von meinem Richter.

8 Maar ga ik naar het oosten, Hij is er niet, Of naar het westen, ik bespeur Hem niet;

Wenn ich aber schon nach Osten gehe, so ist er nirgends; wende ich mich nach Westen, so werde ich seiner nicht gewahr;

9 Ik zoek Hem ten noorden, ik vind Hem niet, Wend mij naar het zuiden, ik zie Hem niet.

begibt er sich nach Norden, so erspähe ich ihn nicht, verbirgt er sich im Süden, so kann ich ihn nicht sehen.

10 Het is, omdat Hij mijn wandel kent Omdat ik als goud te voorschijn zou treden, als Hij mij toetst:

Er aber kennt meinen Weg; er prüfe mich, so werde ich wie Gold hervorgehen!

11 Want mijn voet bleef steeds in zijn spoor, Ik hield zijn pad, en verliet het nooit!

Mein Fuß hat seinen Pfad innegehalten; seinen Weg habe ich bewahrt, ich bog nicht davon ab;

12 Van het bevel zijner lippen week ik niet af, Het woord van zijn mond heb ik in mijn boezem bewaard:

vom Gebote seiner Lippen wich ich nicht; in meinem Busen bewahrte ich die Reden seiner Lippen.

13 Maar wil Hij iets, wie kan Hem beletten, Begeert Hij iets, Hij voert het uit!

Doch Er bleibt sich gleich, und wer will ihn davon abbringen? Was er will, das tut er.

14 Ja, Hij volbrengt, wat Hij over mij heeft besloten, Met al het andere, wat Hij heeft beschikt:

Er vollführt, was mir bestimmt ist, und dergleichen hat er viel im Sinn.

15 En daarom ben ik voor Hem zo bang, Sidder ik, als ik aan Hem denk.

Darum schrecke ich zurück vor ihm, und wenn ich daran denke, so fürchte ich mich davor.

16 Het is God, die mijn hart murw heeft geslagen, De Almachtige, die mij verschrikt;

Ja, Gott hat mein Herz verzagt gemacht, und der Allmächtige hat mich erschreckt.

17 Neen, niet door de duisternis ben ik ontsteld Niet door het donker, dat mijn gelaat bedekt!

Daß ich [aber] nicht vergehe vor dem Anblick der Finsternis, hat er vor meinem Angesicht das Dunkel verdeckt.