Job 23
1 Job antwoordde, en sprak:
And Job answereth and saith: —
2 Al weer heet mijn klagen verzet: Maar zijn hand dwingt mij tot zuchten!
Also — to-day [is] my complaint bitter, My hand hath been heavy because of my sighing.
3 Ach, dat ik Hem vinden kon, En voor zijn troon kon verschijnen!
O that I had known — and I find Him, I come in unto His seat,
4 Dan zette ik Hem mijn zaak uiteen, En vulde mijn mond met bewijzen;
I arrange before Him the cause, And my mouth fill [with] arguments.
5 Dan kende ik de woorden, waarmee Hij mij antwoordt, Vernam ik, wat Hij mij zegt.
I know the words He doth answer me, And understand what He saith to me.
6 Zou Hij zijn macht in het geding moeten brengen? Neen, als Hij slechts naar mij hoorde!
In the abundance of power doth He strive with me? No! surely He putteth [it] in me.
7 Dan zou Hij bemerken dat er bij Hem een onschuldige pleit, En ik was voorgoed van mijn Rechter bevrijd!
There the upright doth reason with Him, And I escape for ever from my judge.
8 Maar ga ik naar het oosten, Hij is er niet, Of naar het westen, ik bespeur Hem niet;
Lo, forward I go — and He is not, And backward — and I perceive him not.
9 Ik zoek Hem ten noorden, ik vind Hem niet, Wend mij naar het zuiden, ik zie Hem niet.
[To] the left in His working — and I see not, He is covered [on] the right, and I behold not.
10 Het is, omdat Hij mijn wandel kent Omdat ik als goud te voorschijn zou treden, als Hij mij toetst:
For He hath known the way with me, He hath tried me — as gold I go forth.
11 Want mijn voet bleef steeds in zijn spoor, Ik hield zijn pad, en verliet het nooit!
On His step hath my foot laid hold, His way I have kept, and turn not aside,
12 Van het bevel zijner lippen week ik niet af, Het woord van zijn mond heb ik in mijn boezem bewaard:
The command of His lips, and I depart not. Above my allotted portion I have laid up The sayings of His mouth.
13 Maar wil Hij iets, wie kan Hem beletten, Begeert Hij iets, Hij voert het uit!
And He [is] in one [mind], And who doth turn Him back? And His soul hath desired — and He doth [it].
14 Ja, Hij volbrengt, wat Hij over mij heeft besloten, Met al het andere, wat Hij heeft beschikt:
For He doth complete my portion, And many such things [are] with Him.
15 En daarom ben ik voor Hem zo bang, Sidder ik, als ik aan Hem denk.
Therefore, from His presence I am troubled, I consider, and am afraid of Him.
16 Het is God, die mijn hart murw heeft geslagen, De Almachtige, die mij verschrikt;
And God hath made my heart soft, And the Mighty hath troubled me.
17 Neen, niet door de duisternis ben ik ontsteld Niet door het donker, dat mijn gelaat bedekt!
For I have not been cut off before darkness, And before me He covered thick darkness.
